Selam güzellerim❣️
Önce şuraya başladığınız tarihi yazar mısınız?
Evet biliyorum şaşırdınız çünkü bende en az sizin kadar şaşkınım.Şunu fark ettim aniden ve hiç hesapta olmayan kurgular benim doğrularım haline geldi.Ve şuan hayali altında kıvrandığım bu kitaba bir başlangıç yapmazsam rahat uyuyamayacağım.
Bir tanıtımla geldim size...Şuan ve bir müddet bununla yetineceğiz.Hali hazırda yazmakta olduğum "Aral" isimli kitabım her şeyin merkezine oturmuş durumda.Ve onu bitirmeden bölüm gelmeyecek ama kendimi iyi hissetmek adına bunu paylaşmak istedim.
XP...
O sadece tüylerimi ürperten bir hastalık değil,var olmanın ve var etmenin savaşı haline geldi bende.
Karanlığa sığınarak aradığımız güneşi bulabilecek miyiz onu zaman gösterecek ama şundan çok eminim hepimiz Karanlığın Çocuklarıyız ve hepimiz yıldızları sayarak ulaşacağız varmak istediğimiz yere....
O zaman yankı bulsun sesimiz şimdi, bu gece ve burada.
O hissini bile unutup bizi yakan şeyin tadına varmadan ölmeyeceğiz.
"Aral Güneş'im eriyor" dedi Yağız kontrolü dışında akan yaşlarla yutkunup devam etti."Benim Güneş'im eriyor"
Eğer ayrı ayrı yanarak öleceksek başka çatıların altında o zaman bırak donarak ölelim ve boşver bizde yıldızları seyredelim...
Sizi seviyorum...
Oy butonuna basmayı unutmayın lütfen❣️Ve satır aralarını yorumla doldurmayıda.
~XP~(AY'IN ÇOCUKLARI)
_Yakında_
Bölüm şarkısını açarak okuyun birtanelerim...
💫💫
Cayır cayır yanan tenim nefesimi düzensiz bir hale sokarken önce gözlerimi soğuk hastane odasında gezdirdim ve terleyen kalbimin seyrini düzenlemeye çalıştım.
~"Yüzündeki yaralar?" dedi babam korkak bakışları bir benim birde ellili yaşlardaki beyaz önlüklü doktor üstünde gezinince, benimle göz göze gelmemek adına ona bakmakta karar kıldığını fark ettim.
~"XP" dedi doktor buruşmuş yüzü,çerçeveli gözlükleri ve sert görünmek adına kastığı suratıyla hızla tavır değiştirerek tekrardan konuştu."Tam ismi Xeroderma Pigmentosum"
~"Yani?" diye sordu babam benim ürkek bakışlarımı anlamış olacak ki önce bana doğru bir adım attı devamında da saçlarım arasına bıraktığı küçük öpücükle bize pür dikkat kesilen doktoru dinledi.
-"Dünyada on binde bir kişide rastlanan bir rahatsızlık. Metabolizma DNA onarım enzimlerinden yoksun, o yüzden güneş ışınları kötü huylu tümör oluşumuna neden oluyor ve buda vücudunda yaraların çıkmasına sebep oluyor.Bu yaralar zamanla kanamalı bir hale bürünüp deri kanserine neden verir. Gün içinde çıkamaz hale geldiği gibi devamlı kapalı bir ortamda kalması gerekiyor"
Duyduğum sözcüklerin üstüne ela gözlerim babamla doktor arasında mekik dokurken hızlanan nefesim ve titreyen ellerimle içindeki dünyadan soyutlanıp bir kar küresinde buldum kendimi.
Birileri yaşamımı avuçlarım arasından çekip koparmışta, bana kırıntıları kalmış gibiydi duyduğum sözcüklerin ağırlığı.
On iki yaşında daha yaşamın anlamına varamayan zayıf bedenim, daha büyük ve omuzlarıma ağır gelen o sözcüklerin altında ezildi.
~"Ne yazıkki bu acımasız hastalığa karşı bir çözüm bulunabilmiş değil, araştırmalar sürüyor fakat hala neticelenmiş bir durum sayılmaz ama Nasa'nın 'Güneşi görmek' projesi kapsamında Xp çocukları için tasarladığı özel kıyafetler var, onları giyebilir aksi takdirde güneş onu eritir."
-"Okul?" dedi babam heybetli vücudu tek seferde savunmasız bir hal aldığında sesi tireyerek çıkmış ve nasıl biriktirdiğini anlamadığım gözyaşları akarken benim yağmur suyuma karıştı."Daha yeni orta okula gidiyor"
~"Bırakmak zorunda" dedi doktor tüm rahatlığıyla. Geleceğim ile özgürlüğümü elimden almanın bu denli kolay ve sıradan bir şeymiş gibi anlatması ondan nefret etmeme sebep oldu.
~"Hatta" dedi kısa bir nefes alırken tekrar ekledi. "Bir bilgisayar ekranına bile uzun süre bakmamalı.İşin ciddiyetinin farkına varmanız açısından söylüyorum Erkan bey. Evdeyken bile perdeler hep çekili olsun.Bu hastalık yüzünden sürekli çarşaf giyip şapka takmak ve eldivenle hayat sürmek zorunda olan insanlar var. O özel bir çocuk ama özel kalması açısından küçük bir rol değişikliği yapmalıyız" dedi babam üzerinden çevrilen odağı bana dönerken, az önce ürküntü duyduğum tavrı sıcacık bir hal almış,önüme diz çökerek damarlı ve buruşmuş eliyle yataktan destek alıp, yüzüme bakarak konuştu."Güneş, senle bir oyun oynayalım mı?"
Anlamayan bakışlarım bir onun birde babamın kızaran gözleri arasında mekik dokurken, yavaşça öksürdü ve temizlediği boğazıyla tırnaklarımı geçirdiğim parmaklarıma bakarak konuştu."Sana zarar verirsem benden uzak durur musun?"
Cevap vermeden simsiyah gözlerine baktığımda daha da karardığını hissediyor ama titreyerek çıkan sesine yanıt olarak sadece başımı olumlu anamda sallamak zorunda kaldım.
~O Zaman uzak dur." dedi yan eğdiği başıyla gözlerime bakarak konuştu. "O dışardaki şey sana iyi gelmiyor,ondan kaçman gerek.Onların gündüzleri varsa seninde gecelerin var." kontrolüm dışında akan yaşlarım yanaklarımdan süzülüp boynuma indiğinde, gözlerinin gözyaşlarıma takıldığını fark ettim.
~"Artık oyun başladı. Bu günden itibaren geceleri gündüz yapacağız ve kimsenin haberi olmadan da gündüzleri ateşe vereceğiz" duraklayan ifadesiyle yanlış bir şey söylüyormuş tavrına büründüğün de kulağımı tırmalayıp, tenimi üşüten o sözcüklerle ekledi "Yoksa o bizi yakacak"
Neredeyse tırnaklarımı bir birine batırmaktan kanattağım parmaklarıma bakarken, yavaşça sağ elimi tutup yataktan sarkıttığım dizime bıraktı ve ellerini henüz acılığı tenimi yakan yaranın üzerinde gezdirerek devam etti."Hadi gel geceleri gündüz yapalım ve ay dedenin ışığı altında güneşi hissedelim.Güneş" dedi sağ gözünden akan tek damla yaşı hızla silip titreyerek mırıldandı" Onlar bizi yakmadan biz güneşleri yakalım"
....
~XP~
AY'IN ÇOCUKLARI
Kendi kampımızı kendimiz kurucağız, sonrada 'Güneş Battı' diyeceğiz adına çünkü biz Ay'ın çocuklarıyız ve Karanlığa aşığız"
☆~☆
Sesim eritsin beni yakan Güneşleri.
Yıldızlar şahitlik etsin imdadıma.
Ve yankı bulsun tenimi yakan göğün semalarında....
☆~~☆
Güneş bizi eritiyormuş öyle diyorlar arkamızdan. Unutun, kandırmışlar sizi.
Doğrusu ne mi?
Isısına sığındım Ay'ın ve ardına saklandım gecenin. Duymayanlar bilsin diye söylüyorum; Biz hiç Güneş görmedik ki.
☆~~☆
BİZLER AY'IN ÇOCUKLARIYIZ VE EĞER GEREKİRSE GÜNEŞLERİ ERİTİRİZ ARDIMIZDAN, ONLAR BİZİ YAKMADAN.
Not düş geceye ey semalarımı süsleyen yıldız kümesi, bu eriyip küllerimden doğacağım bir masala dönüşecek....
Güneş'in masalına...
☆~~☆
Şışşh, ceza kesiyorlar konuşanlara ve bir ses duydum sanki "GÜNEŞ BATTI ARTIK ÇIKALIM MI?"
☆~~☆
10.02.2021....
Instagram: aynur7_a
ŞİMDİ OKUDUĞUN
XP (AY'IN ÇOCUKLARI)
Teen Fiction-"Katili bulmak senin görevin değil" Gözlerimin içine bakıp öfkeli tavrını korumaya çalışırken dudaklarımın kendiliğinden büzüldüğünü fark ettim. Gözlerimin içine sığmamak için direnen yaşlar göz pınarlarımda birikmiş ve akmak için onun tek bir cüml...
