XP (AY'IN ÇOCUKLARI)

(2) • AY TENLİ KADIN

Selam Ayın Çocukları 🌙

Başladığınız saati yazar mısınız?

Aral dan sonra bu bölümde ilaç gibi gelecek size 🥺

Ve biliyor musunuz size bir sürprizle geldim. Xp(Ayın Çocukları)  ön tanıtım filmini de izleyeceksiniz şimdi.

Hiç uzatmaya gerek görmüyorum. Hemen bana bir ay 🌙 emojisi bırakınız..

Ve şimdi de bir 🌞 güneş...

Başlamadan önce emeğimin karşılığı olarak aşağıdaki oy ⭐ butonuna basar mısınız?

Benim içime o kadar sindi ki bölüm. Biliyorum sizde çok seveceksiniz 🥺

Kitap ve bölüm duyurularından haberdar olmak için Wattpad hesabımı takip etmeyi unutmayın 🖤

İnstagram: aynur7_a
İnstagram: xpresmi
İnstagram: aralresmi

Bolca yorum yapmayı unutmayın 🖤

Kitap şarkısı: Ufuk Baydemir (Ay tenli kadın)

Xp(Ayın Çocukları)  ön tanıtım filmini izleyin bebekler. Video Youtube kanalımızda...

Video ile ilgili düşünceleri alalım 🖤
🌙🌙

(AY TENLİ KADIN)

...

"Katili bulmak senin görevin değil"

Gözlerimin içine bakıp öfkeli tavrını korumaya çalışırken dudaklarımın kendiliğinden büzüldüğünü fark ettim. Gözlerimin içine sığmamak için direnen yaşlar göz pınarlarımda birikmiş ve akmak için onun tek bir cümlesini bekliyordu.

*"Onu o güneşin altına hapseden adamı da, o gün yaşanan hiç şeyin daha fazlasını da dinlemek istemiyorum. Bir daha bunun bahsini etmeyeceksin. "

-"Sokaktaki kedi ölmüş gibi konuşuyorsun." dedim karşısına geçip dimdik durdum. Dışardaki soğuk hava tenimi üşütürken üstüme mont almadığım için pişman bile oldum. "Ölen benim arkadaşımdı."

*"Herkesi kurtaramazsın Güneş" bakışları sertleşmiş çene kasları tamamen belirgindi artık. "Onu kurtaramadığın gibi.Bazı şeylere gücün yetmez"

-"Ben sadece adalet yerini bulsun istiyorum." son kullandığı cümlesi kalbimi parçalar nitelikte acıtsada yinede takılmadım. Beni yaktığını ima ettiği güneşe takılmadım.

*"Bunun için elinden geleni yaptın zaten."

Belindeki silahı çıkarıp kalçamı yasladığım aracın ön yüzüne bırakınca kalçamı yavaşça geri çektim. Belki aylar geçmişti beraberliğimizin arkasından ama ben yinede tam alışmış sayılmazdım. Onun bir polis olduğuna ve o silahı taşımanın onun için bir gereklilik olduğuna hiç alışamadım.

Belirgin sert çene kasları her yutkunuşunda adeta orada olduğunu haykırır derecede daha da keskinleşirken gözlerini bile kırpmadan bakıyordu bana.

Emir veren tavrı söz konusu Mavi olmadığında hemen değişiyor, daha farklı bir hal alıyordu.

*"Aylardır yanına her geldiğim de konuştuğun tek konu Mavi. Ben çok sıkıldım artık"

-"Çünkü bana bir şey anlatmıyorsun" dedim bende hemen savunma yapıp. Ölümünün üstünden ne kadar zaman geçmiş olursa olsun benim için hala aynı tazelikteydi. Fakat tek bir şey hariç, ben ısrarla olayın gerçekliğini öğrenmeye çalışırken hep çevremdeki insanlar tarafından durduruldum.