Hope (Twilight Fanfic)

8. Dead

Maggie's POV.

Ik glij onder haar door. Ik wil van de waterval springen maar daar staat Laurent. Ik krabbel overeind. Ik moet iets doen om hier weg te komen. Maar wat? "Je kan niet ontsnappen." "Dat zien we nog wel." Ik zie Victoria een aansteker pakken uit haar zak. Wat? Waarom een aansteker? Ze steekt een tak aan. Ik stap naar achteren. Ik voel twee ijskoude handen mijn schouders vastpakken. Victoria gooit de brandende tak naar de boom. De boom vliegt in de brand en ik hoor een ijselijke gil. Ik kan bomen en planten horen gillen als ze in brand staan of om worden gehakt ofzo. Ik kan me nergens anders meer concentreren. Één van mijn zwakke plekken. Hoe kan zij dat weten? Ik sla mijn handen over mijn oren. Het gras vliegt ook in de brand. Ik schud mijn schouders los en ik spring van de waterval af. Als ik in het water beland wordt het geschreeuw wat zachter. Ik zie een roodharig vlek voor me. Ik zwem naar de oppervlakte en ik klim eruit. Ik ren zo snel mogelijk maar in mijn haast struikel ik. Victoria pakt me bij m'n keel en trekt me omhoog. Ik ben misschien een vampier maar het gevoel dat je geen adem krijgt is vreselijk. Ik spartel en ik trap om me heen. Maar ze laat me niet los. Ik grijp haar hand vast en ik laat mijn hand gloeiend heet worden zodat ze me wel moet loslaten of haar hand verbrandt. Ze laat los en ik val op de grond. Ik ren weg. Terug naar La Push. Waar ik veilig ben. Net voor het einde van het bos verander ik weer in een mens. Ik ren het terrein op. Het huisje binnen.

Iedereen kijkt me verschrikt aan. "Ik kwam Victoria en Laurent in het bos tegen," zeg ik. Sam, Jared, Paul, Embry en Jacob staan op en rennen weg. "Kom dan verzorg ik die wonden," zegt Emily. Ik mezelf onderzoekend aan. Het komt denk ik doordat ik door al die bosjes ben gerend. Ik loop braaf met haar mee. "Wat deed je in het bos?" "Nou boven aan de waterval heb ik een plekje gevonden die ik mooi heb gemaakt met wat bomen en bloemen. Ik vind het af en toe wel leuk om daar heen te gaan. Maar Laurent is me volgens mij gevolgd. Victoria brandde alles plat. Er is volgens mij niks meer van over." "Ga morgen anders maar even kijken." Ik knik. "Maar er moet iemand met je mee. Dit willen we namelijk niet nog een keer." Seth komt binnengelopen. "Wat is er gebeurd?" "Niks. Ik ben gewoon gevallen in het bos." Ik haat het om tegen hem te liegen maar ik heb niet echt een keus. "Voorlopig blijf je op dit terrein." Ik knik braafjes. "Pa is weer opgenomen in het ziekenhuis vanwege zijn hart," zegt Seth. "Vervelend." "Ik ga binnenkort wel bij hem op bezoek," zegt Emily.

We zitten de hele tijd te praten over koetjes en kalfjes totdat Seth naar huis moet voor het avondeten. Emily en ik gaan het avondeten maken. We maken Lasagne. Alleen dan echt enorm. Ik neem dan ook maar een klein stukje. "We hebben haar weggejaagd de grens over," zegt Sam als hij binnenkomt. "Bella was bij Laurent. Ik weet het niet maar misschien heeft ze me herkend," zegt Jacob. "Dat zien we wel," zegt Sam. "Ik ga naar boven het is voor mij een net iets te lange dag geweest," zeg ik. Ik loop naar boven en ik ga slapen.

Ik hoor allemaal lawaai. Ik kleed me om en ik loop naar buiten. Kijken waar het lawaai vandaan komt. Ik klim in een boom om het beter te zien. Bella slaat Paul en hij wordt woest. Hij veranderd recht voor haar ogen. Hij loopt naar haar toe om haar aan te vallen. Jacob rent naar Bella toe en veranderd. Hij valt Paul aan. Ik spring uit de boom en ik ren naar Embry toe. Jacob en Paul rollen vechtend het bos in. Embry wil er achteraan gaan maar ik hou hem tegen. "Laat Sam dit maar doen," zeg ik. "Breng Bella naar Emily toe. Ik ga alvast naar haar toe om haar te waarschuwen." Hij knikt. Ik ren terug. "Bella werd boos en sloeg Paul. Paul werd boos en veranderde. Hij wilde Bella aanvallen. Jacob werd boos en viel Paul aan. Sam is achter Paul en Jacob aan. Embry en Jared brengen Bella hierheen." Ik pak de schaal met muffins en ik zet het op tafel. Ik hoor de auto in de verte al aankomen. De oude truck van Bella maakt gewoon heel veel lawaai. "Gister avond is Harry Clearwater terug gekomen uit het ziekenhuis. Vandaag gaat hij met Chief Swan opzoek naar het monster dat die mensen aanvalt." "Ow. Dat is niet iets goeds." "Nee niet echt." Ik pak een muffin. Eerst eet ik de chocolade stukjes ervan af. Bella, Embry en Jared komen binnengelopen. "Kunnen jullie in het vervolg minder lawaai maken als ik aan het slapen ben?" "Natuurlijk prinsesje," zegt Jared. Ik geef hem een speelse stomp in zijn maag.

Ik loop het huisje uit. Ik sluip het bos in. Ik ga terug naar m'n plekje. Het is helemaal verbrand. Er is niks meer van over. Ik leg mijn hand op de grond. Ik probeer alles terug te laten groeien maar het lukt niet. Het is dood en verdord. Ik word er alleen maar verdrietig van. Ik spring van de waterval af en ik land op de grond. Ik loop rustig terug. Onderweg hoor ik gesnik. Ik loop naar de bron van het geluid. Ik zie Charlie snikkend om Harry Clearwater zitten. "Wat is er Chief Swan?" "Harry, hij is dood." Ik schrik ervan. "Ik bel wel 112." Ik pak mijn telefoon en ik tik het nummer in. Ik vertel ze wat er gebeurd is en wat ik nodig heb. "Ga maar terug naar je huis kind." Ik knik en ik ren weg. Ik ren het huis van de Clearwaters binnen. Ze kijken me verbaasd aan. "Mevrouw Clearwater kan ik even onder vier ogen met u praten."