Hope (Twilight Fanfic)

12. Secret

Maggie's POV.

Ik staar maar gewoon naar buiten. Langzaam zie ik het bos van Forks in de verte. We komen in de file te staan. Dat is best raar want er woont haast niemand in Forks. Ik hoor gehuil. Ik kijk opzij. Ik zie een wolf staan. Het is Seth! Hij heeft een zand-kleurig vacht. Hij ziet mij ook. Ik wil gewoon zo graag naar hem toe. De auto rijdt verder. De wolf rent een soort van mee. Ik heb hem zo gemist. Ik was maar een tijdje weg maar het lijkt een eeuwigheid. Ik hoor nog meer gehuil. Seth kijkt me aan en rent weg. We stoppen bij het huis. Alice heeft volgens mij mensen gebeld die het huis weer inrichten. Ik stap de auto uit."Wie was dat?" vraagt Jasper. Ik schrik me kapot. "wie?" "Die wolf." "Seth Clearwater." "Waarom die gevoelens?" "Hij is ingeprent op me." Jasper schrikt. "En jij..." Ik knik. "Je moet het de rest vertellen." "Weet ik maar ik had een nachtmerrie over dat ik het had verteld en dat er toen oorlog kwam." Jasper begint te lachen. "Ik vind het wel vervelend om nu weer te verhuizen." "Dat is het ook. Maar we kunnen vast wel wat regelen zodat je daar kan gaan logeren." "Ik ga erheen om mijn spullen te halen." Hij knikt en ik ren weg.

Ik bots tegen iemand op. Ik krabbel overeind. "Seth!" Ik ren in zijn armen. Hij is zo lekker warm en hij ruikt zo lekker. Ik voel een zachte tinteling die begint in mijn vingers maar langzaam zich verspreidt door mijn lichaam. "Ik heb je gemist," zegt hij. "Ik jouw ook." "Kom de anderen willen weten waar je bent geweest." "Seth?" "Ja?" "Ik ga weer terug bij de Cullens wonen." "Maakt niet uit. Ik zie je hoop ik nog vaak." Ik knik. Ik weet dat hij het niet leuk vind. Voor een wolf is het vreselijk om niet in de buurt van zijn ingeprinte te zijn. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me zo dicht mogelijk tegen zich aan. We lopen naar het huisje van Emily. Ik loop naar binnen en ik zie iedereen opkijken.

"Ik denk dat ik wat heb uit te leggen," zeg ik. "O, dat heb je," zegt Sam. "Nou?" vraagt Paul. "Alice zag Bella van een klif springen maar zag niet dat Jacob haar redde want Alice kan jullie niet zien in haar visioenen. Ze dacht dat Bella dood was en had het aan Rose verteld. Alice kwam hierheen om het echt te controleren en kwam erachter dat Bella nog leefde. Rose had het ondertussen aan Edward verteld en Edward hield nog steeds van Bella en hij was er kapot van. Eerst belde hij naar huize Swan om te kijken of het echt waar was. Jacob nam op en zei dat Charlie aan het rouwen was maar Edward dacht dat het over Bella ging. Hij ging naar Volterra om aan de Volturi - soort van vampier-president-familie - te vragen of ze hem wilde doden. Maar ze vonden het zonde vanwege zijn gave. Ze boodden hem nog een plek aan in de Volturi maar die wees hij weer af. Hij wilde zichzelf aan de mensen laten zien zodat ze hem moesten vermoorden. Maar we gingen naar Volterra om dat te voorkomen. Alleen toen moesten we naar de Volturi komen omdat ze erachter kwamen dat Bella het allemaal wist. Ze wilden haar eigenlijk vermoorden maar Edward ging in de aanval en Alice en ik hielpen hem. Alice liet een soort van visioen zien dat Bella een vampier was en toen lieten ze ons gaan omdat ze dachten dat Bella ooit een vampier zou worden." "Wanneer wordt Bella een vampier?" vraagt Jacob. "Niet. Bella was gebeten door James en toen kreeg Alice en visioen dat Bella een vampier werd. Maar die is niet uitgekomen." "En de Cullens komen terug," zegt Jacob. Ik knik. "En jij gaat terug naar de Cullens," zegt Leah. Ik knik. "Kom hier," zegt Emily en ze geeft me een knuffel. "Ik ga je spullen wel halen," zegt ze. "Waarom krijgt Edward een aanbod om bij de Volturi te horen?" vraagt Sam. "Het is een machtige Clan en ze doen er alles aan om machtiger te worden. Alice en ik hebben ook een aanbod gehad. Ze boden hem nog eens aan nadat ik ze had aangevallen." "Wat heb je gedaan?" vraagt Seth. "Ik heb iemand gewurgt met een plant, Iemand bevroren en iemand's benen versteend." "Ze moeten wel echt van je onder de indruk zijn als ze je nog steeds bij hun willen," zegt Paul. Ik knik. "Je komt hier toch weleens logeren ofzo, hé?" vraagt Leah. "Tuurlijk." Ik geef haar een knuffel. "Nog iets van Victoria?" Ze schudden hun hoofd. Ik loop weer terug naar Seth en hij slaat een arm om me heen. Emily komt naar beneden. "Kan iemand even helpen met de koffers?" vraagt ze. Ik knip met mijn vingers en de koffers zijn zover ik weet in het huis van de Cullens. "Ze zijn in het huis van de Cullens," zeg ik. "Wat kun je niet met je gave?" vraagt Embry. Ik haal mijn schouders op. "Ik denk dat ik zo naar huis moet. Het is al best donker," zeg ik. Ze knikken. "Ik loop wel mee," zegt Seth. Hij pakt mijn hand en we lopen weg. "Ik ga je echt missen," zegt Seth. "Ik zal maar een paar kilometer verderop zijn en ik kom zo vaak mogelijk naar je toe," zeg ik. We zijn al bijna bij het huis. Hij geeft me een knuffel. "Tot morgen." "Als je bescherming nodig heb, zijn wij er voor je." "Ik zal altijd naar jullie toe komen als ik hulp nodig heb." "Ik moet gaan." Ik geef hem een kus op zijn wang. Ik loop de heuvel af naar het huis. Ik draai me nog één keer om naar Seth en dan loop ik naar binnen.

"Jij hebt ons iets te vertellen," zegt Emmett. "Hoezo?" Hij wijst naar buiten waar Seth en ik net stonden. "Nou ... Seth-is-ingeprent-op-me." Ik zeg het zo snel mogelijk maar ze verstaan het. Alice laat een vaas met bloemen vallen, Emmett vermorzeld een stukje steen, Esme slaat haar hand voor haar mond, Carlisle kijkt verschrikt op en Edward kijkt me verbaasd aan. Ik glimlach onschuldig terug. "Dat is zo leuk!" Zegt Alice vrolijk. "Behalve dat hij een stinkende hond is maar verder." "Nou ik ga slapen," zeg ik. Ik loop naar boven. Ik ben echt kapot na alles wat er gebeurt is.