ÖLÜM OYUNU

Bölüm 3 | Kapı

Kapı tekrar çalınınca Erdem endişelenmeye başladı.
"Hey, kapıyı açın!"
Erdem'in aklında sorular dönüp dolaşıyordu.
Ve hepsini cevaplamak için kapıyı açmanın en iyisi olacağını düşündü. Furkan'a cebini işaret etti ve daha sonra bir elini kapatıp silahını çıkardı. Furkan da aynısını yapınca, Erdem kapıya yöneldi ve açtı. Furkan de bir duvarın arkasına saklandı. Bir şey olursa Erdem'i koruyacaktı. Erdem ona böyle işaret etmişti.
"Sen de kimsin?"
Erdem silahını arkasında saklıyordu. Gaz maskesini çıkarmakta olan adama baktı.
"Ben Ölüm Oyunu'nun görevlilerinden 523 numaralı askeriyim. Size bu videoyu göstermem istendi. Ama güvenlik için isminizi teyit etmeliyim. İsminiz Erdem Soylu mu?"
Erdem elini arkasına götürüp işaret yaptı. Furkan o işaretten Erdem'in ona ne yapması gerektiğini sorduğunu anlamıştı. Erdem tam ağzını açacakken irkildi ve eğildi.
"Ne oluyor?"
"Sanırım gözüme toz kaçtı. Bir dakika."
Erdem arkasına dönünce Furkan ona söylemesini gerektiren işaret yaptı. Erdem kafasını salladı ve geri döndü.
"Hah, geçti. Bu arada evet, ismim Erdem Soylu."
Adam bir şeyden süphelenmişti ve Erdem bunu anlamıştı.
"Tamam. O zaman size videoyu göstereyim. Ama önce kimlik."
Erdem'in 2 kimliği vardı. Biri polis, diğeri de vatandaş kimliğiydi. Erdem vatandaş kimliğini çıkardı ve gösterdi.
"Tamam."
Adam cebinden bir telefon çıkardı ve telefonun galerisinden bir video açtı.
"Evet, yine ben."
Gölge Ruh konuşuyordu.
"Az önce izlediğin canlı yayında dediğim şeyi hatırladın mı? Yarına kadar hepiniz oyuna katılacaksınız demiştim. Nedeni de bu.
Sen Erdem Soylu'sun. 23 yaşındasın. Ailen fakir olduğu için zor şartlarda büyüdün ve 7 yaşında sokağa bırakıldın. Sonra Furkan Demirsöz seni bulup 1 yıl sonra evlatlık edindi. Aradan 16 yıl geçti ve şimdi buradasın. Ama Furkan'a her zaman minnettarlığını gösteriyorsun. Daha da anlatayım mı? Bence gerek yok."
Erdem şok olmuştu.
"Neyse, devam edeyim. Furkan senin için çok ama çok değerli. O zaman şunu söyleyebiliriz. Ya bu oyuna katılırsın, ya da Furkan'ı öldürürüm!"
Erdem'in beyninde fırtınalar oluyordu.
"Kuralları yarın açıklayacağım. Ya gelirsin, ya da gelmezsin. Görüşürüz."
Erdem sinirle bağırdı ve adamın telefonuna tekme attı. Telefon uçtu ve bir duvara çarpıp yere düştü.
"Defol git!"
Adam maskesini takıp usulca çıktı ve kapıyı kapattı.

*

"Ben ne yapacağım, ben ne yapacağım? Ne yapacağım?"
"Tamam, çözeceğiz."
"Nasıl çözeceğiz, nasıl?"
"B-bilmiyorum."
"Oyuna gireceğim."
"Olmaz."
"O zaman ölürsün!"
"Ölmem, bir şey olmaz."
"Kabul etmiyorum. Olmaz!"
"Hayır, hem girersem oyun hakkında bilgi sahibi olurum. Hem bu kadar bilgiyi nasıl biliyorlar?"
"Ben...bilmiyorum."
"Bir şeyi de bil!"
Erdem hınçla dışarı çıktı ve yere düştü. Gazın etkisiyle bayılmıştı.

*

Erdem gözlerini açtığında hastanedeydi. Bir hemşire Erdem'in uyandığını görünce dışarı çıktı. Erdem başını çevirince dışarıda bir doktorla konuşan Furkan'ı gördü.
"Dışarı çıkınca gazdan etkilendi büyük ihtimalle. Sonrası da bildiğiniz gibi. Gaz yüzünden haraket etmekte zorluk çekiyor."
"Anladım, yine de ifade almak için karakola gitmelisiniz. Ben bu işleri bilmiyorum ama, polisler birazdan gelecekmiş. Size bunu söylememi istediler."
"Tamam, sağol."
Furkan, Erdem'in odasına döndü ve onu gördü. Hemen içeri girdi.
"İyi misin?"
"Evet."
"O sinirle evden çıkınca gazdan etkilendin. Birazdan da polisler gelip ifademizi alacak."
"Üzgünüm. Sana sert davrandım."
"Sorun değil ama çok endişelendim senin için."
"Bak, iyiyim. Sorun yok."
"İyi ki."
"İyi ki."
Erdem tavandaki ışığa baktı. Çok güzel bir beyaz renkteydi. Yanında da siyah bir şey vardı. Bekle. Siyah bir şey mi? Üzerinde kırmızı bir ışık vardı. Yanıp sönüyordu. Ve ses çıkarmaya başladı. Bip sesi giderek hızlanmaya başladı. Erdem, Furkan'a bağırdı.
"Hemen çık buradan, bomba var!"
Furkan da sesi duydu. Yukarı baktı.
"Hayır, seni bırakamam."
"Olmaz, çık. Şimdi!"
"Hayı..."
"Çık!"
Furkan usulca çıktı ve kapıyı kapattı. Sonra hemen içeri girip Erdem'i yatağından çıkarıp odanın kapısına yöneldi. Tam kapıdan çıkacakken bomba patladı ve Erdem ile Furkan havaya uçtu. Furkan bir duvara çarpıp yere yığıldı. Erdem ise direkt yere düştü.