ᴛᴡᴏ ᴘʀɪɴᴄᴇs

(6)

Hitoshi salonda biraz uzandıktan sonra sıkıldı ve Denki uyumuşmu diye merak ederek odaya geri gitti. Kapıyı açıp içeri baktı ve Denkiyi kuş kafesinin önünde otururken gördü.

Hitoshi : Neden uyumadın sen?

Hitoshi ona doğru yürüdü ve önüne eğilip ona baktı, ardından onun zaten olduğu yerde uyuya kaldığını gördü. Elini uzatıp onun saçlarıyla oynadı sonra iyice ona yaklaşıp dudağına bir buse bıraktı. Geri çekildi sonra odadan çıkmayı düşündü ama onu orada bırakmak istemedi bu nedenle ona yine yaklaştı ve kucağına alıp yatağa yatırdı, üstünü yorganla örttü sonra eğilip alnından öptü elleri ile saçlarını geriye götürdü uyurken rahatsız olmasın diye.

Hitoshi : Çok güzelsin.. keşke beni sevsen... biraz bile olsa..

Hitoshi ona bakmaya devam etti ardından yorganın içine girmeden yavaştan onun yanına yattı ona yaklaştı ve bakmaya başladı. Tek elini onun yanağına koydu sonra eğilip yine onu dudağından öptü bu sefer biraz öylece durdu sonra geri çekildi ona gülümseyerek bakmaya devam etti. Sonradan biraz uykusu gelince yorganın içine girdi ve sabah kalkınca tırsmasın diye ona yakın ama dokunmadan yanına yattı yorganı düzeltti ve "iyi geceler" diye fısıldadı ardından son kez elini onun saçında gezdirip geri çekti ve gözlerini kapadı.

Hitoshi gözlerini güneşin kör edici ışığında açtı ve etrafına bakındı, Denki ona sırtını dönmüş yan bi şekilde yatıyordu. Hitoshi esnedi ve ona yaklaştı sonra ona arkadan sarıldı kendisine çekti onu, kafasını kaldırıp öne götürdü sonra onun yüzüne baktı içinden "çok güzel" diye geçirdi her zamanki gibi gülümsemesini yüzüne yerleştirirken. ardından uyumasa bile kafasını yine yastığa koydu ve onun uyanmasını beklemeye başladı ona sıkı sıkı sarılırken.
Denki biraz rahatsız olmuştu uyurken o nedenle yavaşça gözlerini araladı ve etrafa bakındı. Yatağa nasıl yatmıştı hiçbir fikri yoktu, bunu düşünmekten hemen vazgeçip onu saran kollara odaklandı sonra biraz kafasını çevirip arkasına bakınca Hitoshiyi gördü, Onun kendisine baktığını gören Hitoshi de kafasını kaldırıp ona baktı ve gülümsedi

Hitoshi : Günaydıınn

Denki bişi demeden önüne döndü sonra onun elini tutup çekmesi için ittirdi ama Hitoshi daha sıkı sardı ve kafasını onun sırtına yasladı öylece durdu. Denki rahatsız olmuştu çoktan bu yüzden kafasını hızla geri atıp onun kafasına vurdu

Denki : bıraksana!

Hitoshi biraz kıkırdadı sonra kollarını geveşetti ve onun ensesini öptü uzunca sonra onu tutup kendine çevirdi birşey demeden sarıldı ve sonrasında da onu bırakıp yatakta doğruldu gülümsedi, Denki ise anlamsız bakışlar atıyordu ona

Hitoshi : Hadi kalk, daha kahvaltı yapacağız

Hitoshi heyecanlı bir şekilde konuştu ve ayağa kalktı yatağın etrafında koştu ve onun olduğu tarafa geçip onun ellerini tuttu çekip kaldırdı ardından da yanağını öpüp odanın dışına çekti.
Hitoshi denkiye göre çok daha enerjikti Denki ise pes etmiş sadece onu takip ediyordu.

Mutfağa girdiklerinde Denkiyi bir sandalye çekip masa başına oturttu . Ardından ona göz kırptı ve kahvaltılık şeyler hazırlamaya başladı .
Kahvaltı bittikten sonra Hitoshi yine onun kalkmasına izin vermeden masayı kendi topladı. Masa toplama işi bitince de Denkiyi ellerinden tutup kaldırdı ve peşinden sürükledi kıyafetlerin olduğu odaya . İçeri girdiklerinde ise onu bıraktı ve kapıyı kapadı

Hitoshi : Hadi denki üstüne düzgün birşeyler giy , sonra da kaleye gideceğiz.

Denki : Ne kalesi?

Hitoshi : Demiştim ya, ailemin yaşadığı kale.

Denki : Senin ailen sen gidersin? Ben gelmem

Hitoshi ona baktı meraklı gözler ile, neden gelmek istemiyordu?

Hitoshi : Neden gelmeyeceksin? Geleceksin canım

Denki kapıyı açarken ona dönüp konuştu

Denki : gelmeyeceğim istemiyorum.

Hitoshi ona doğru hızlıca yürüdü sonra onu kolundan tutup içeri geri çekti ve sertçe kapıyı kapatıp ona baktı, gelmesini istiyordu ve her şekilde onu götürmeye kararlıydı

Hitoshi : Denki geleceksin! başka seçenek sunmadım sana?

Denki kolunu geri çekip onu ittirdi sonra kapıyı tepkili bir şekilde açtı hızlıca çıkıp aşağıya kata koştu, hitoshi ise peşinden koştu bağırarak

Hitoshi : GELECEKSİN DENKİ!!

Denki : GELMICEM!

Hitoshi ona yetişip kolunu tuttu sonra onu geri çekti ve sıkıca tuttu kaşlarını çatıp ona baktı, Denki ise gelmemekte kararlı ve direniyordu.

Denki : Gelmeyeceğim bırak beni!

Hitoshi : Sana geleceksin dedim!!

Denki : Gelmicem!! istemiyorum!

Hitoshi Denkiyi daha çok kendine çekti ve ses tonu daha yüksek şekilde bağırmaya başladı, annesi anlatmıştı bunu ona onun dediklerini uyguluyordu şu an . Denki ise korkmuş ve geri çekilmeye çalışıyordu ama başarılı olamıyordu.
en az yarım saat tartıştılar ve sonucunda ise Hitoshi Denkiyi savurdu, Denki sertçe yere düşüp sırtını duvara vurdu ardından kafasını kaldırıp Hitoshiye baktı içinden daha fazlası olmaması için dileklerde bulundu

Hitoshi : GELMEZSEN GELME!!

Denki elleri ile gözlerini sildi ve kafasını yere eğdi Hitoshi ise geçerken dik dik ona baktı ve merdivenlerden çıktı. O çıkınca Denki ayağa kalktı sırtı çok acıyordu yukarı gidip odaya gitti ve yine kuş kafesinin yanındaki mindere oturdu sonra kuşla oynamaya başladı.

Hitoshi üstünü giydi ve hızlıca çıktı kaleden ve ailesinin kalesine doğru yola çıktı.

Hitoshi oraya gittiğinde ailesine denkinin biraz rahatsız olduğunu söyledi ve konuyu hemen kapadı. orada ailesi ile sohbet etti akrabaları ve gelenler ile merhabalaştı ve onlarla beraber içti eğlendi ama yine aklının bir köşesinde denki vardı.

Denki Hitoshi gittikten sonra ayağa kalktı ve yatağa uzandı sırtı cidden çok ağrıyordu çok sert çarpmıştı duvara. gözleri doldu hiç beklemiyordu bu kadar şiddetli bir tartışmayı daha ileri gitmediği için tanrıya şükretti ve ayaklarını kendine çekti biraz uyumaya çalıştı ama ağrıdan uyuyamadı. Yavaşça doğruldu ve evi merak ettiği için dolapları, çekmeceleri açarak bakmaya başladı ama içlerinde pek birşey yoktu. Tüm gün canı sıkıldığı için evin içini karıştırdı ardından da üstünü giyindi asılı olan anahtarı aldı ve bir şapka takıp dışarı çıktı. sokaklarda gezinmeye başladı insanlara bakıyordu kendisi gibi mor dışında saç rengi olan çok az kişi vardı köyler arası seyahat pek olmazdı çünkü.  Denki biraz yürüdü gezdi sonra geri dönmeye karar verince de etrafına bakındı ama nereden geldiğini hatırlamıyordu...sanırım kaybolmuştu hiç bilmediği bir yerde.. şimdi ne yapacaktı??

Hitoshi saatler sonra hava karardığında aşırı sarhoş ve kafası dağınık bir şekilde eve döndü ve kapıyı zar zor anahtar ile açıp ardından sertçe kapadı ve sarhoşluğun verdiği etki ile bağırdı

Hitoshi : DENKI! BEN GELDIM!!

Hitoshi ses alamayınca elindeki anahtarı kenara attı ve paltosunu çıkardı ayakkabılarını da rafa koydu ve tüm eve tek tek odalardan başlayarak bakındı ama Denkiyi bulamadı. Ayakta bile duramayacak kadar içmişti bu nedenle hemen yorulup yere düştü dizlerinin üstüne

Hitoshi : Nerdesin... denki..

denkinin gittiğini düşünüp ağlamaya başladı, kendi kendine de söyleniyordu kendine küfürler ediyordu, ve sanki denki onu duyacakmış gibi de konuşuyordu

Hitoshi : DENKİ! Yemin ederim birdaha sana sabahki gibi davranmayacağım! Tanrı benim canımı alsın ki, canımın üstüne söz veriyorum, yapmayı bırak aklımdan geçirmeyeceğim.. GEL LÜTFEN!! Her istediğini yaparım! köpeğin olurum geri gel !!!

Hitoshinin gözyaşları durmuyordu tabi bunu sarhoşluğu da etkiliyordu çok içmiş mantıklı düşünemiyordu, cidden denkinin onu terk ettiğini düşünüyordu ama denki dışarıdaki soğukta geri dönmenin yollarını ümitsiz bir şekilde arıyordu.