YİĞİT'İN AĞZINDAN.......
Ölümün soğuk yüzü hiç bukadar yakın
olmamıştı sevdiklerime, yarime yakıştıramıyordum ölümü.
Ambulans uçakla yola çıktık istikamet
En yakın eyalet olan Los Angeles'e gidiyordu,
cihazlara bağlı bedeni içimi yakıyordu.
Elini tuttum sımsıkı sanki elimden kayıp gidecek gibi hissediyordum.
Uçağa binerken aleksin binmesine izin
vermedim. Umrumda değildi ne Alex
ne de geri de bıraktığım hiç kimse. Bir tek sevdiğim bu adam için vardım ben ve de sadece onun için var olacaktım.
Hastanenin loş beyaz ışık ve kokusuyla
sarmalanmış koridorunda bir ileri bir geri adımlayıp arşınlıyordum.
Ne zaman kendimi bu adama adamıştım hayatımın anlamı yaşama sebebim olmuştu kısacık zamanda.
Yoğun bakım odasının camına yapışıp
izlemeye başladım. İçeride yaşamla ölüm arasındaki ince çizgide yürüyen
melekleri kıskandıracak kadar güzel
olan adamım solgun teni ile başında toplanan doktor ve hemşirelerin müdahalesi ile uğraşırken benim ömrümden ömür gidiyordu.
Elimi yumruk yapıp gözümden akan yaşlarla ısırdım dudaklarımı.
Canım yanıyor kalbim göğsümü
baskı yapıp çıkmak istercesine.
ciğerlerim havasız kalıyordu . Nefesi
nefesim olmuştu "gidemezsin izin vermem" diye fısıldadım kalp masajı
yapılan adamıma duysun istiyordum onun için kendimide dünyayıda yakacağıma haykırmak istiyordum.
"Seviyorum seni hemde kendimden vaz geçercesine" diye haykırarak o bal dudaklarına kapansam dünyam dursa kollarında çokmu şey istiyordum .
Şu aciz ömrümde onu tanımadan önceki yaşamım bir hiçmiş onun gülüşü onun buruk çocuksu sevgisi
her şeyim olmuştu kısa sürede geleceğimde olsun istiyordum .
"Oğlumm" diye bir haykırış dolmasıyla
kulaklarıma hızla başımı çevirip sesin
sahibine baktım. Arkasında sarışın mavi gözlü güzel bir kadın kadına destek olan uzun boylu esmer yeşil gözlerinde akmamak için direnen yaşlarıyla bir adam ve arkalarında siyah giyimli yapılı vucutlu korumalar
Feryat eden adam çok tanıdık geldi gözüme adamımın bir yirmi yıl sonraki
kopyası vardı karşımda beni görmesiyle "oğlum nasıl iyi de" diye
bitik bir halde elimi tuttu .
Bir anki donukluğumu adamın omzuna
konan eller ile gerçeğe döndüm .
"Nikola kardeşim kendine gel Riki bırakmaz bizi bak doktor geliyor iyi haberlerini alacağız" .
"İsmet, o-oğlumda o da annesi gibi terk ederse beni yapamam oğlum için yaşadım o -o da giderse"
Doktorun gelmesiyle bir adım attım
Herkezin gözlerine bakıp bakışları
benim üzerimde durdu .
Tek kaşını kaldırıp kıvrılan dudaklarını
araladı .
"Yiğit senmisin öncelikle hastamızın
sağlık durumu iyi ve yiğit her kimse
onu istiyor beş dakika hastayı yormayalım" demesi ile derin bir nefes
aldım. Nefesimi tuttuğumu bile fark
etmemiştim doktorun açıklaması ile
üzerimdeki ağırlık kaybetme korkusu
yerine huzura bıraktı tekrar nefes aldım.
Bu seferde acılı bir babanın bakışı
altında ezildim .
"Şeyy ımm isterseniz ben beklerim
oğlunuzu siz görün ve benim onu beklediğimi iletirseniz sevinirim"
dememle ağlamaktan kızarmış gözleri
ile minnetle gülümsedi .Elimi tutup babacan bir sarılma ile kulağıma fısıldadı .
"Bekletme oğlumu damat o seni istiyor
hadi ne duruyorsun" dedi.
"Be- ben çok teşekkür ederim" deyip elini öptüm. Hemen hemşirelerin
yardımı ile hazırlandım sevgilimi
görmek için içimde dayanılmaz bir
heyecanla tutmayan dizlerimle adımladım onun kaldığı odaya kapının
ardındaki bedeni görmenin heyecanı
kalbimin ritmini bozuyordu. Sesi kulaklarıma baskı yapıyordu.
