Unicode
ကြာသွားရင် ခွေးလွတ်
.
.
မနက်ထဲက ကလေးနဲ့ခွဲပီး ဆိုင်ထိုင်ပေးနေရတဲ့ ရှောင်းကျန့် ဟာစိတ်မကြည် အလုပ်ကိုလဲတစ်လွဲသာ လုပ်နေသည်။ ကျန်းချန်းကိုလဲ အပြစ်ပြောလို့မပြီး သူတို့မယွရတာ ဒီကသူတော်ကောင်းကြီးကြောင့်တဲ့လေ။ အခုလဲ လူကို ဗြစ်တောက်ဗြစ်တောက်လိုက်ပြောနေပြန်သည်။
"အဖေရေ တော်ပါတော့ အဖေရဲ့ ငါနားတွေလဲ ညီးလှပါပြီကွာ"
"မင်းလေ မင်းကြောင့် ငါ့ကလေးလေးနဲ့ မနက်ခင်းလေ့ကျင့်ခန်းလေး လွတ်သွားပီကွ"
"ဝမ်းသာပါတယ် "
"ဘာကွ အပျိုကြီး မင်း မင်းကြည့်နေ မင်းကိုလင်ကိုပေးစားပစ်အုန်းမယ်"
"တော်ပြီ မင်းနဲ့ရန်ပြိုင်မဖြစ်နိုင်ဘူး ဟဟျောင့် ညနေတောင်စောင်းနေပီ မင်းလင်လာမကြိုသေးဘူးလား"
"အေးအခုထိမလာသေးဘူး အလုပ်ရှုပ်နေတယ် ထင်တယ် ရပါတယ် ငါ့ဘာသာဘဲ ပြန်လိုက်မယ်"
"ပြန်မနေနဲ့ ဟိုမှာပြောရင်း မင်းလင်လေးရဲ့ကား "
"လာပြီ ထင်တယ် ငါသွားနှင့်တော့မယ် တာ့တာ။ "
"အေးကြွကြွ နားအေးတယ် "
ဆိုင်ရှေ့မှာ ကားရပ်ပြီး သူကိုမတ်တပ်ရပ်စောင့်နေတဲ့ ကလေးက သူပါးစပ်တေကို ဖွင့်ဟသွားစေသည်။ မိမိုက်လွန်းတဲ့ style နဲ့သူ့ကလေးက သူစတွေ့တုန်းက ချစ်စရာကောင်လေး နဲ့ လုံးဝမသက်ဆိုင်တော့
ရွှေရောင်ဆံပင်ရှည်လေးအစား အနက်ရောင်ဆံပင်တိုလေးဖြစ်နေပြန်သည်။ ဆံပင်ကိုလူကြီးဆန်ဆန်စည်းထားပြီး တကယ် လူကြီးလိုပင်။ အနောက်တိုင်း style နဲ့မို့ အရင်ကထင်ခဲ့မိတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ထက် ရင့်ကျက်တည်ကြည်တဲ့ လူကြီးလေးလို့ ထင်မိပြန်သည်။ ကလေးကလဲ သူလာတာမြင်တော့ အပြုံးချိုလေးနဲ့ နှုတ်ဆက်သည်။ အပြေးတစ်ပိုင်းသွားဖက်ဖို့ ကြံခါမှ မိန်းကလေးနှစ်ယောက် သူကလေးနားကိုရောက်လာပြီး။
"ဒီကကောကော ကောကအရမျးခြောတာဘဲနောျ"
"ညမတို့ ကောနဲ့ခငျခငြျလို့ ရမလားဟင်"
YOU ARE READING
🐷I'm Top🐰💚❤(completed)
FanfictionYizhan ဘဲရေးတာပါနော် ဒီတိုင်းရေးချင်စိတ်ဖစ်လိုက်လို့ပါ
