Unicode
ကျန့် မဂ်လာကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ရင်းရင်ခုန်နေမိသည်။သူကလေးကို ချစ်ချင်ပေမဲ့ ဒါမျိုးတေသူဘာမှမသိသေး လေ့လာဖူးပေမဲ့ blကားတေ ကြည့်တဲ့အဆင့်လောက်ဘဲမို့ ဟိုနေရာထိ သိပ်မသိပေ။ သူ့ဘဝက စားချင်ပေမဲ့ မစားတတ်သေးတဲ့ ကလေးလိုဘဲ။ အတွေးထဲနစ်မျောနေတဲ့ ရှောင်းကျန့်အနားကို ရိပေါ်ကလာထိုင်သည်။ ပီတော့ ချိုသာတဲ့ အသံလေးနဲ့.....
"ကိုကို...."
"ဗ....ဗျာ"
"တိတိကို ချစ်ရဲ့လားဟင်"
"ချစ်တာပေါ့ ကလေးရဲ့ အရမ်းအရမ်းကိုချစ်"
"ဒါဆို တိတိတို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပိုင်ဆိုင်အောင် လုပ်ကြမယ်လေ"
"အဲ့...အဲ့တာက ဟို...ကိုယ်မလုပ်တတ်ဘူး ကလေးရဲ့ "
"ခ်ခ်..ခ်ခ်"
"ဟာ...ကလေးဘာလို့ရီတာလဲကွာ"
"ကိုကိုက...စားဘဲကြီးကြ ဖစ်ချင်တယ်.. စားကြမစားတတ်ဘူးပေါ့..ဟားဟားး"
"မရီနဲ့ကွာ..."
"ဟီးဟီး...မရီတော့ဘူး လုပ်ငန်းဘဲစမယ်"
"ဘာကို...အ့..ကလေး"
သူအား ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲချလိုက်တဲ့ ကလေးကြောင့် အလန့်တကြားဖြစ်ရသည်။ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့် ပေါ်မှာ အုပ်မိုးလိုက်ပြီး။
"ချစ်ရအောင်...ကိုကို"
"ခ..ခန ဟိုမှကြည့်နေတယ်"
"ကျစ်..လိပ်မ ဘာလို့လာချောင်နေတာလဲ သွား...အခုချက်ချင်း အခန်းထဲကထွက်"
"ဟဲဟဲ...ပေါ်ပေါ်ကလဲ ဇာကအခုလိုကြည့်မှ ဒါဒါတို့ကိုပြန်ပြောပြလို့ ရမှာပေါ့လို့"
"No..မရဘူး နင်လဲမကြည့်နဲ့ ဟိုလိပ်မတေကိုလဲ မပြနဲ့ ဒါပဲ "
"ဟင့်...ကြည့်ချင်လို့ဟာကို"
"မရဘူးဆို...နင်အခန်းပြင်ထွက်မလား ငါဒီနားက ပန်းအိုးနဲ့ ကောက်ထုရမလား ကြိုက်တာရွေး "
"ဟင့်...ထွက်မယ် ထွက်မယ် "
"ကြွ...ကြွ"
"အရူးကောင်...နောက်နေ့ကြ ကျန့်ကောက ကန်ချလို့ ဆိုဖာနဲ့ဘဲ ညားပါစေတော်"
YOU ARE READING
🐷I'm Top🐰💚❤(completed)
FanficYizhan ဘဲရေးတာပါနော် ဒီတိုင်းရေးချင်စိတ်ဖစ်လိုက်လို့ပါ
