Your Time

(9): A Quietus

Her heart seemed to stop. Her knees were like jelly. She was drained, but she's thinking that she needs to do something. She's about to lose her mind and go insane. She's unhinged. She's demented.

I don't understand a thing anymore! She mentaly muttered.

She felt a hand brushed her arm and it sent shivers down her spine. She mustered up her remaining strength to push him away.

"Sh*t ka!" She angrily cussed. "Ano ba kasi talaga ang gusto mo, huh?! Gusto mo akong mabaliw? Gusto mo akong masiraan ng bait?! Well, congratulations! Effective!" Sabay duro niya sa balikat ng lalaki

The guy didn't budge. Nakatingin lang siya ng malamig dito hanggang sa napailing siya nang makitang tuloy tuloy ang pag punas ng babae sa mga luha niyang ayaw papigil sa pag-agos.

"I just saved your life, Dythalia" He asserted

Nag punas muli ng luha si Dythalia. Ang likod ng kaniyang kanang kamay ay nanatili sa may ilong niya, nagpipigilan ang pag hikbi. "Tama na, please. Iba nalang pag laruan mo" She said in a faltering voice.

Kumunot ang noo ng lalaki sa kaniya at umambang lumapit ngunit umatras naman agad ang dalaga. Takot na takot. Umiiling iling din ito para ipahiwatig sa binata na huwag siyang lapitan.

The guy let out a mocking laugh. "Didn't you know how many times I've saved your life, Dythalia?" He queried "Is this what I get for saving your life more than a hundred times? Pagtataboy?"

"P*tang *na kasi! Everything doesn't make sense! So implausible!" Her voice quivered "Nababaliw na ako! Just please... Please stay away from me!"

Tiningnan lang siya ng binata. Tila wala itong naririnig sa ano mang pakiusap ng dalaga.

"Hindi ko na alam ang nangyayari. Pinatay mo ba si Papa para lang mailigtas ako? Kailangan pa ba talagang may masaktang iba o mamatay na iba para mailigtas mo ako? Tell me, ilang tao na ba ang namatay kapalit ng buhay ko?"

"Thirteen"

Kumunot ang noo ng dalaga. She wasn't really expecting for an answer but now that she has heard it, she can't seem to give credence to it. Nahirapan ulit siyang huminga at lumunok. Ilang mura narin ang nasabi niya sa kaniyang utak. Hindi siya pala-mura pero sa pagkakataong ito ay hindi niya na mabilang kung ilang beses siyang nagmura vocally at mentally.

"Do they really have to die?" Nagawa niya pang tanungin.

Tumango naman ang binata na para bang normal lang ang tinanong ng dalaga at hindi ito big deal--na para bang hindi buhay ng tao ang pinag-uusapan nila.

"It's their time. What else can I do?" He just shrugged.

Muli na naman siyang napamura sa isip niya.

"Sino ka ba talaga? Ano ka?" He just made another shrug to answer her query. "Tang-in-a-mall naman! Sumagot ka nga!!!"

Hindi umimik ang binata. Muli, nakatingin lang ito ng deretso sa dalaga. Pumikit si Dythalia para alalahanin ang mga usapan nila ng binata nitong mga nakaraang linggo.

Ilang beses ding may mga inutos ang binata sa kaniya na nakapag palayo sa kaniya sa kapahamakan. Katulad nalang noong unang beses siyang kinausap nito sa pamamagitan ng isang messenger application. Kung hindi niya siguro sinunod ang binata noon at hindi tinawagan ang kaibigang si Moileen para sabihin ang plate number ng taxi ay baka wala na siya ngayon sa mundong 'to. Takte! Mamamatay pala dapat ako no'ng araw na 'yon? Napailing siya nang muling may napagtanto. Tae, hindi lang pala 'yon! Ilang beses pala dapat akong mamamatay!

Humugot naman ng hininga si Dythalia para kumuha ng buwelo at makapagsalita. Hinang hina na siya. Konti nalang talaga at mababaliw na siya.

"I don't get it. Your name is Death, but why are you saving me? Ikaw si kamatayan? Tiga-sundo? Scheduler? The death itself? My savior? What?!"