"Ben 5 yıldır olduğu gibi yine senin yanındayım."
Sunoo dersteyken elimi tutup sessizce bir anda bu cümleyi kurmuştu.
O beni cidden çok iyi tanıyordu.
"Yang Jungwon, tahtaya."
Sunoo'yla ikimiz bir anda kafamızı şaşkınlıkla kaldırmıştık. Sunoo bana endişeli bir şekilde bakmıştı.
O benden çok korkuyordu bir şey olur diye.
"Yapabilirsin, yanında ben varmışım gibi düşün."
Sunoo sıradan çıkmam için ayağa kalkarken sessizce bunu demişti.
Ayaklarım titremeye başlamıştı. Neden tanımadığım insanlarla yeni bir seneye başlamak zorundaydım ve daha ilk günden böyle şeyler oluyordu ki?
Öğretmenimiz bana kalemi verip tahtadaki soruyu yapmam için soruyu göstermişti.
Soruyla bir süre bakışmıştım.
Biliyor musunuz aslında yapmam gerekenleri biliyordum. Ama bir anda beynim bulandı.
Sesler bulanık,
Ellerim titriyor.
Kimse bana bakmıyor değil mi?
Sunoo'ya döndüm, bana "Yapabilirsin" der gibi bakıyordu.
Evet yapabilirdim ama ben daha önümdeki soruyu tam olarak net göremiyordum ki.
Tabi bu yaşananlar bana 3 saat gibi gelse de daha 1 dakika bile olmamıştı.
Gözlerimi sıkıca kapatıp derin bir nefes alınca tekrar açıp cevabımı yazıya,rakamlara döktüm.
"Doğru, aferin. Oturabilirsin."
Yapmıştım değil mi?
Başarmıştım.
Bu sefer kendimi tutmuştum, sınıftan dışarı atmamışım kendimi.
Yerime hızlı adımlarla geçmiştim. Sunoo bana gülen gözlerle bakıyordu. Maskesini altından o sıcak tebessümü hissedebiliyordum.
Yerime oturunca tekrar elimi tuttu ve okşadı. Tebrik ediyordu beni.
