Closer Than Brothers/çeviri GRINDELDORE

4

Albus bir saat sonra uyandı, zihninde yanıp duran bir soru vardı. Oturup bir tüy kalem ve boş bir parşömen buldu ve yazmaya başladı.

Gellert-

Planımızda küçük bir dezavantaj var. İnsanları bize katılmaya nasıl ikna edeceğiz? Tabii ki, konsept kendi içinde çok çekici, ancak bu, yeterince insanı davamıza çekmeyecek. Üç Yadigarın hepsine sahip olmasak bile güçlü olduğumuzu göstermeliyiz. Halkı liderler olarak bize inanmaya ikna etmek nasıl mümkün olabilir?

△⃒⃘lbus

Mektubu katladı ve hemen havalanan büyük kartal baykuşu Stella'ya verdi. Ve bekledi.

Yarım saat sonra Stella, gagasında tuttuğu bir cevapla hızla geri geldi. Albus hevesle kağıdı açtı ve sadece mektubunun arkasına karalanmış bir cümle buldu.

Yarın sabah saat sekizde Godric's Hollow'un dışındaki ormanda buluş benimle. Geç kalma.

Bunun ne anlama gelebileceğini ve Gellert'in ne planladığını düşünen Albus yatağına uzandı. Gellert'in  cevap vermesi neden bu kadar uzun sürmüştü? Pekala, yarın öğreneceğini tahmin ediyordu. geç kalmamalıydı...

Albus ertesi sabah erkenden uyandı, çabucak giyindi ve zihni uğuldayarak aşağı indi. Kapıdan çıkıp, Godric's Hollow'un kenarındaki küçük ağaç koruluğuna doğru koşmadan önce, kahvaltıda ne yediğini zar zor fark etti. Hafifçe nefes nefese buluşma noktasına ulaştı ve saatine baktı. O tam zamanında gelmişti. Albus, Gellert'i aradı ama onu hiçbir yerde göremedi. Tipik Gellert, geç kalma deyip sonra kendisi geç kalıyor. Aniden, başının üstünde bir yerden, "buradan, Albus!" diye bir sesin geldiğini duydu.

Şaşıran Albus yukarı baktı. Orada, yüksekte bir ağaç dalının üzerinde duran Gellert ona sırıtarak bakıyordu.

"Yakala," dedi Gellert ve uyarmadan daldan atladı ve düşmeye başladı. Panik olan Albus asasını çıkardı ve Gellert'in düşüşünü yavaşlatmak için acilen bir büyü mırıldandı.

Gellert, gülerek yapraklarla kaplı zemine çökmeden önce yerden bir metre yükseklikte bir an havada kaldı. "Bu ne içindi?" Albus öfkeyle sordu, kalbi hala çok hızlı atıyordu.

Gellert ayağa kalktı ve saçlarını salladı. "Çılgın  bir güven alıştırması. Sana güvenebileceğimi bilmem gerekiyordu."

"Ama ya yeterince hızlı tepki vermeseydim? Ya yere çarpsaydınız?"

"Şey, bir şeyler ters giderse asamı üzerimde taşıyordum..."

Albus rahatlayarak içini çekti. "Oh, tanrıya şükür. En azından, eğer işler ters giderse seni kurtaracak bir şey vardı. O halde neden buradayız? Mezarlıktan ziyade bu ormanda olması bu kadar önemli olan neydi?"

"Kimsenin bizi bulmasını istemedim," Gellert Albus'u kolundan tuttu. "Beni takip et."

Gellert onu, köhne bir ahırın gururla durduğu koruluğun kenarına götürdü. Asasını sallayarak kapıları kapalı tutan ağır asma kilidi açtı ve Albus'u içeri yönlendirdi.

Albus boş ahıra baktı."Neden-?"

Gellert, Albus'u susturmak için parmağını dudaklarına götürdü. "Şimdi, bu mektubunda söylediğin şey hakkında pek yardımcı olmayabilir, ama benim ve umarım senin için biraz daha güvence verir. Bu konuda çok düşündüm ve düşünebildiğim tek yol bu. gerçekten işe yarayacağından emin olmak için. Şimdi," bir adım öne çıktı, "Bu sihri daha önce hiç yapmadım, bu yüzden ne olacağından ya da bittiğinde ne yapacağından emin değilim."