Zhan pov
මම චාන්.mr xiao ගෙ පුතා.ඩැඩාගෙ business වැඩ නිසා අපිට Beijing වලට එන්න උනා. ඉතින් මං අද Beijing වල ඉස්කෝලෙකට යන පලවෙනි දවස.ඉස්කෝලේ නම් ගොඩක් ලොකුයි.ඒ වගේම ලස්සනයි.
"ලමයි අහගන්න අද පන්තියට අලුතෙන් ලමයෙක් එනවා.චාන් එන්න."
" හායි.මම චාන්"
" හරි චාන් දැන් ඔයා ගිහින් ඉදගන්න."
මාත් ගිහින් පන්තියේ ඉදගත්තා.පන්තියේ ලමයි නම් හොදයි වගේ ඒත් මට පිටිපස්සේ හිටපු කෙනා නම් එච්චර මට ඇල්ලුවේ නෑ.හැමෝම ඉතින් එක වගේ නෑ නේ.වෙලාව ටිකෙන් ටික ගෙවුනා.සර් මොනවා ඉගැන්නුවාද කියලා මටනම් තේරුන්නෑ. ඇත්තටම මේ ඉගෙන ගන්නවා කියන එකත් මහා එපාකරපු දෙයක්.අනේ මන්ද මේ ලමයි කොහොම ඉගෙන ගන්නවා ද කියලා.
"හායි චාන්."
පන්තියේ සර් ගියන් පස්සෙ ඩෙස් එකේ ඔලුව තියන් හිටිය මං ඔලුව උස්සලා බැලුවෙ කවුද කතා කරන්නේ කියලා.
" ම්ම්ම්ම් මං යූබින් .මං කැමති ඔයාගෙ යාලුවෙක් වෙන්න."
ඒ කෙනා එයාව හදුන්වලා දීල හින උනා.මාත් ඉතින් යාලුවෙක් නැතිව පාලුවෙන් හිටියේ.යොන්ජුන් එක්ක කතා කර කර ඉස්කෝලේ වටේම ඇවිද්දා.
" චාන් ඔය කලින් හිටියේ shanghaiවල කිව්වා නේද."
" අහ් ඔව් මං- ආව්."
යූබින් ට කියන්න යන දෙයත් නතර උනේ කවුරුහරි මගෙ ඇගේ හැප්පිලා ගිය නිසා . ඒ වෙන කවුරුත් මගෙ පිටිපස්සේ පේලියෙ හිටපු කෙනා.
" උඩ බලාගෙන ද දන්නෑ යන්නෙ."
මාත් කෑගැහුවා.ඒත් වැඩක් උන්නෑ මං දිහා බලන්නෙවත් නැතුව දිව්වේ.
" ඔයා දන්නවාද ඒ කවුද කියලා."
මං කරේ නෑ කියන්න ඔලුව දෙපැත්තට වනපු එක.
" එයා තමයි හැමදාම වගේ පන්තියේ වැඩියෙන්ම ලකුනු ගන්නේ.යීබෝ තමයි නම."
" ඒ තරමට ඉගෙන ගන්න පුලුවන් ද.ඒක තමයි ඔච්චර ලොකුකම."
" හැබැයි කොල්ලා ලස්සනයි නේ."
" බ්ලා බ්ලා බ්ලා."
යූබින් එක්ක කතා කරලම වෙලාවෙ ගිහින් ඉවරයි.ඉස්කෝලේ ඇරිලා මාත් ගෙදර ගියා.
#TO BE CONTINUE
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
