ඔය තරම් කෑගහන්න තියෙන ප්‍රශ්නේ මොකක්ද."
එයාට මොකටද මට මොන ප්‍රශ්නේ තිබ්බත්.මං මොකුත් කියන්නැතුව ගිහින් එතන තිබ්බ බංකුවෙන් ඉදගත්තා විතරයි එයත් ඇවිත් මං ලගින් ඉදගත්තා.
" exam එකට ලකුනු අඩුවෙන් ගත්ත නිසාද අවුලෙන් ඉන්නෙ."
" අහ් ඔයා කොහොමද දන්නේ."
" ඕක ඉතින් අහන්නත් දෙයක් ද."
" හ්ම්ම් ඔයාට නම් මොකද හැමදාම වැඩිම ලකුණු ගන්නෙ ඔයානෙ."
" ඔයාටත් පුලුවන් වෙයි ."
" හීනෙන් තමා."
" ඇයි."
" මට වෙන අය වගේ ඉගෙන ගන්න බැ නේ.මං කිසි වැඩකට නැති කෙනෙක්."
" ඒ ඔයා හිතන් ඉන්න විදිහ ඔයා තාම ඔයාව හරියට අදුනගෙන නෑ.මට පුලුවන් ඔයාට උදව් කරන්න."
" උදව් කරන්න මේ මට."
" ඔව් ඔයාට තමා. මං මෙහෙම හිටියට මට හොදට උගන්නන්න පුලුවන්.එහෙනම් හරි නේ හෙට ඉදලා වැඩ පටන් ගමු."
" ඒත්"
මං තව වචනයක් කියන්නත් කලින් එයා එතනින් යන්න හැදුවා.
" යීබො ටිකක් ඉන්නකො."
එහෙම කිව්ව ගාම්ම යන එක නවත්තලා මගේ දිහා බලල හිනා වෙලා යන්න ගියා.
" පුදුම මනුස්සයෙක් නේ.අඩුම තරමේ මගෙ නමවත් දන්නවාද දන්නෑ උගන්නන්න හදන්නේ."
මං ටික වෙලාවක් එතන ඉදලා පන්තියට ගියා. ඉස්කෝලේ ඇරුනම් පස්සේ යූබින් එක්ක ගෙදර යන්න පාරට බැස්සා.ඒත් එක්කම bike එකක් ඇවිත් අපි ඉන්න තැනින් නැවැත්තුවා.
" හෙට එහෙනම් ශුවර් නේ."
Bike හිටපු කෙනා එහෙම කිව්වාම පස්සෙ තමයි තේරුනෙ කවුද කියලා.එතනින් එහාට කටවත් අරින්නවත් හම්බුන්නෑ යීබො bike එකත් රේස් කරගෙන යන්න ගියා.
" ඔයා යීබො එක්ක ඩීල් එකක් වත් ගැහුවද."
යූබින් මගෙ දිහා කටත් ඇරන් බලන් හිටියේ වෙන්න යන දේ හිතා ගන්න බැරුව.මටත් ඉතින් කියන්න දෙයක් නැති නිසා කතාව වෙනස් කරා.
" අහ් මේ යූබින් මට දැන්නෙ මතක් උනේ.මමා කිව්වා නේ දවල් කෑමට ඔයාවත් එක්කන් එන්න කියලා.අපි ඉක්මනට යන් නේද."
" ආන්ටි මටත් එන්න කිව්වද.එහෙනම් ඉක්මනට යන් ඔය වගේ වෙලාවට පරක්කු වෙන්න බැ නේ."
"මේ මනුස්සයාටත් කෑමෙන් තොර ලොවක් නෑ නේ."
" අහ් මොනවා හරි කිව්වද."
" අහ් නෑ මොකුත් නෑ.ඉක්මනට යන්."
#TO BE CONTINUE
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
