Loving You Is A Mistake (COMPLETED✅✅✅)

Chapter 13

ILANG linggo na simula ng manganak ako.Parang ayaw na ngang magtrabaho ni Alexander, kong hindi lang ito sinundo ng ama para pumasok ay hindi talaga ito magtatrabaho.

Mahina kong hinehele ang anak naming si Alexandra,shes very cute and Lovely just like his father.Im wondering if bakit nakuha lahat ng anak niya ang katangian ng ama.Samantalang siya ang naghirap ng siyam na buwan at naghirap magluwal dito.Pero wala man lang itong namana sakanya.
Pero okay lang naman dahil mahal ko naman sila pareho ng daddy niya.

Ewan ko ba kong bakit may parte ng puso ko ang nasasaktan tuwing tinitingnan ko ang anak ko.Yung pakiramdam na parang may kulang.Hindi ko naman alam kong ano dahil wala na akong ibang mahihiling pa.

Nang makitang mahimbing na ang tulog ng anak ko ay dahan dahan ko itong nilagay sa crib.Nangangalay na ang kamay ko dahil kanina ko pa siya kinakarga.Ang clingy masyado ng anak ko,kahit sa daddy nito ay parang tuko ito kong maka dikit.

Pinapangarap ko lang ang magkaroon ng ganitong pamilya.Hindi ko na mahihintay pa maging isang asawa ni Alexander.

Humiga ako sa kama ng maramdamang sakit sa likod ko.
Saka dahan dahang pumikit para maka idlip man lang kahit sandali...

————

Nagising ako ng may maramdamang humalik sa noo ko.Saka ko lang minulat ang mga mata ko,saka ko nakita ang mukha ng taong mahal ko.Pero nagtataka ko itong pinagmasdan ng makitang namumugto ang mga mata nito.

"S-sorry,naistorbo ko ata tulog mo."mahinang saad nito pero alam kong may problema siya dahil sa inaakto niya ngayon.Umupo ako sa kama saka hinawakan ang kamay niya.

"Are you okay?"pang uusisa ko dito pero laking gulat ko ng bigla itong humagulgol sa harapan ko.
Niyakap ko ito ng mahigpit saka ko naramdaman ang pagka basa ng damit ko.

"Ano bang problema?Alam mo namang nandito lang ako sa tabi mo.Pwede mong sabihin saakin at makikinig ako kahit ano pa yan."wika ko dito saka siya hinawakan sa balikat para mabigyan ng distansiya.
Narinig ko pa ang marahas nitong buntong hininga.

Dahan dahan niyang hinawakan ang kamay ko saka ko naman ito pinisil para pagaanin ang loob niya.

"I-in really sorry,sana m-mapatawad mo ako sa nagawa ko.I didn't mean this to happen,please.Stay with me kahit anong mangyari."hindi ko mapigilang kabahan sa inaakto nito pero dahan dahan ko itong tinanguan para tugunin ang mga sinasabi nito.

"M-may anak kami ni S-amantha."
Hindi ko mapigilang titigan ang mga mata nito dahil sa sinabi.Parang gusto kong sabihin na "sayo ba talaga yun?"
Tumahimik ako ng ilang sandali saka ko tiningnan si Alexander na mahinang umiiyak sa tabi ko.

Ano pang magagawa ko?Nandiyan na yan eh.Pero Hindi ko mapigilang masaktan sa nalaman pero thankful ako dahil hindi niya tinago saakin ang katotohanan.
Wala siyang kasalanan dahil tapos na sila pero sadyang ganon talaga ang tadhana.

"H-hindi mo naman kami iiwan ng anak mo diba?"halos pabulong kong saad dito.Nakita kong kumislap ang mata nito sa sinabi ko.Mabilis itong tumayo saka ako niyakap ng buong pagmamahal.
Hindi ko mapigilang humikbi dahil sa halo halong nararamdaman.

"I wont leave you baby,I promise."magsasalita pa sana ako ng maramdaman ang mga labi nitong naka lapat sa labi ko.Tutugunin ko na sana ito ng marinig ang impit na iyak ng anak namin.Siya naman mismo ang umalis sa harapan ko saka naglakad tungo sa crib ng anak namin.
Pinagmasdan ko silang mag ama na may kislap sa mga mata.Sana naman ay walang magbabago.Tatanggapin ko ng buong puso ang anak nila ni Samantha.Walang kasalanan ang bata kaya tatanggapin ko ito na bukal sa loob ko.

———-

"Son,are you really sure na anak mo nga yun?Kasi baka niloloko ka lang ng dati mong asawa."hindi ko mapigilang lingunin ang ate ni Alexander ng magsalita ito.
Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Alexander dahil naramdaman kong kinakabahan siya kanina pa.Ngayong araw kasi namin hihintayin ang pagdating ni Samantha para ipakita saamin ang bata.Magdadalawang oras na itong late pero wala naman kaming magagawa dahil siya ang nagsabi na maghintay na lamang kami.

"I already did the DNA ate,no'ng nanganak si Isabel ay saka naman niya sinabi saakin.Hindi ako naniwala sakanya pero,n-nang makita ko ang bata ay iba ang naramdaman ko ate.Sigurado akong anak ko iyon and I already have the result.And its positive."kahit pala tanggap ko ang nangyayari saamin,ang sakit paring isipin na may anak siyang iba.Natatakot akong maka limutan niya ang anak namin dahil lalaki ang anak nila ni Samantha.

"Sir,sir!"halos madapa ang ginang sa bilis ng pagtakbo nito.Napatayo naman kaming lahat dahil sa inakto nito.

"Anong nangyari at bakit ka sumisigaw na parang walang bukas."saad ng Ate ni Alexander na humawak pa sa dibdib nito.Masyado atang nagulat sa biglang pagsulpot ng ginang.

"S-si ma'am Samantha po,naaksidente!"dahil sa sinabi nito ay  bigla kong naramdaman ang panlalamig ng kamay ni Alexander.

"Saang hospital manang?"

————————————