ผมเจอ สมุด...แลดูเก่าๆอยู่ หน้าปกสีน้ำตาลเข้มคงจะต้องเป็นบันทึกของเธอ ผมเลยเปิดดูหน้าแรกแปะรูปเละเทะเลยมีทั้งตัวการ์ตูน นักร้อง ดารา และก็มีรู้พวกผมด้วย รูปพวกผม5คน ใช่ครับ สมัยเซนยังอยู่ผมคิดถึงเขาจัง ไพป์คงจะคิดถึงเขาเหมือนกันเช่นเดียวกับดรชน.ทุกคน
ผมเปิดหน้าต่อๆไปอ่านเรื่อย มีทั้งบันทึกวันที่ฉี่รดที่นอนครั้งสุดท้าย วันที่เล่นโซเชี่ยวเป็นครั้งแรก เยอะแยะครับ แต่ละอย่างผมก็อ่านหมดแหละ 555 แล้วก็เจอสิ่งที่ผมสงสัยมันมาตลอด สาเหตุที่เธอเกลียดโรงพยาบาลครับ ผมอ่านมันจนจบอ่านมันทุกตัวอักษร........อดีตขอเธอไพป์เขียนมันลงไปด้วยความเจ็บปวด เธอบรรยายทุกความรู้สึกที่มีออกมาจนหมด ผมเข้าใจแล้วว่าทำไม ถ้าเป็นผมผมก็คงจะเป็นอย่างไพป์ แต่ผมต้องลบอดีตไพป์ให้ได้
เช้าวันถัดมา ลูอิสจะขับรถมารับพวกผมพร้อมกับไนออลและเลียมที่พาโซเฟียมาด้วย ผมรีบลากให้ไพป์ออกมาจากเตียงเพื่อไปเตรียมตัวรอพวกเขา พอลูอิสมาถึงเราก็รีบขึ้นรถเพื่อจะได้ไปถึงจุดหมายเร็วๆ
"นี่ ฉันฝันใช่ไหมเนี้ย ดูสิฉันนั่งอยู่ในรถกับบอยแบนด์ซึ่งเอาแฟนมาด้วย" ผมเห็นไพป์ตาเเวววาวตั้งแต่ก้าวขึ้นรถมาแล้ว ก่อนเธอจะพูดขึ้น
โซเฟียกับเลียมขำไปกับคำพูดของไพป์ เพราะเธอดูเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่
ผมปล่อยให้ไพป์ได้คุยกับโซเฟียและเลียม เพราะพวกเขามีความเป็นผู้ใหญ่ดีน่าจะช่วยปรับความเข้าใจได้
'เฮ้ย จะไปไหนวะลู ฉันยังไม่รู้เลย ' เดินไปคุยกับลูอิสและไนออล
*น้องพลุ้ยรายงานดิ* ลูอิสบอกให้ไนออลพูดแทน
*พวกเราจะไปทะเล* ไนออลพูดพร้อมผ่ายมือออกเชิดหน้าขึ้น-*-
*รำลึกอดีตกันนิดหน่อย* ลูอิสพูดดูมีเล่ห์นัย
'อดีตไรวะ' ผมสงสัยเลยถามไป แต่ลูไม่ตอบกลับ
เกือบ4ชม.บนรถไปริมทะเลที่ไนออลบอก ระยะเวลาที่เราอยู่บนรถ ไนออล
ได้แต่นั่งดีดกีต้าร์และกินกัมมี่แบร์ ส่วนลูอิสก็แหกปากเป็นเพื่อนไนออล เลียม โซเฟีย กับไพป์คุยกันไม่หยุดตั้งแต่ รถออกจนถึง ส่วนผมคงเป็นเศษเกินไปแล้ว ถ้ามีเซนอยู่คงจะลงตัวดี นอนรอก็ได้ชิ
DU LIEST GERADE
Last Act
JugendliteraturJust How Fast The Night Changes -night changes วันเวลาหมุนเปลี่ยนไป พร้อมกันกับเรื่องราวต่างๆที่ไม่คิดว่าจะเกิดก็กลับเกิดขึ้น เคยเห็นแต่ชีวิตคนอื่นที่ต้องเจอเรื่องเหล่านั้น พอมาเป็นตัวเองบ้างละ ถ้าพรุ่งนี้อาจจะไม่มีอีกแล้วสำหรับคุณ คุณจะทำอะ...
