Last Act

Say Goodbye

      เวลาผ่านไปเกือบ1ปีเต็มๆกับชีวิตเดิมที่วนอยู่อย่างนั้น มันน่าเบื่อมากแต่แฮร์รี่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเดินออกไปจากชีวิตของฉัน 
         วันนี้ หมอนัดแฮร์รี่กับฉันให้ไปให้ไปคุยเพื่อจะบอกบางอย่าง หมอจะบอกอะไรนะ คงเป็น เสียใจด้วยนะครับ โรคนี้คงรักษาไม่หายแล้วละครับ หรือไม่ก็ตัดใจเถอะนะครับ ฮ่าฮ่าฮ่า 
พอฉันกับแฮร์รี่เข้าไปพบหมอ หมอก็เริ่มพูดเลย อธิบายร่ายยาวถึงการรักษา ระยะเวลาที่ผ่านมา บลาๆๆๆ แล้วหมอก็มาหยุดตรงประโยคสุดท้ายแล้วพูดอย่างจริงจังว่า

*คุณไพป์ครับ การรักษาของคุณประสบความสำเร็จ เม็ดเลือดขาวกลับมาทำงานได้ปกติดี ยินดีด้วยครับ*

หมอพูดจบฉันยังนั่งนิ่งไม่เชื่อคำนั้นก่อนที่พวกเราจะขึ้นมายืนกอดกันเหมือนกับคนบ้าในโรงพยาบาล ปาฏิหาริย์ ใช่มันคือปาฏิหาริย์ ลูคีเมียไม่ใช่โรคที่จะหายได้ง่ายๆ ฉันดีใจมาก พวกเราวิ่งกอดคอกันออกมาจากโรงพยาบาลด้วยอารมณ์ลั้นลาสุดๆ แล้วแฮร์รี่รีบพาฉันตรงดิ่งไปยังบ้านและโทรนัดสมาชิกone direction ทั้งหลายมารวมกัน

ZAYN
พอผมได้ยินข่าวจากแฮร์รี่ผมก็รีบให้ลูอิสขับรถพาพวกผมออกไปบ้านแฮร์รี่

ผมดีใจมากที่วันนั้นคำพูดผมทำให้ชีวิตพวกเขาเปลี่ยนได้ พอพวกเราถึงบ้าน ก็รีบลงไปหาแฮร์รี่กับไพป์
*ไพป์* พวกผมวิ่งไปกอดเธอไว้
"โอเคฉันโอเค" ไพป์ตอบกลับมาแบบเสียงสั่นๆดูเธอตกใจสุดๆ

'ปาฏิหาริย์ชัดๆ เธอหายแล้วเป็นปกติเลยด้วย' แฮร์รี่พูดออกมาเขาร้องไห้อยู่ด้วย 
ไพป์เลยเดินเข้าไปกอดแฮร์รี่ไว้ พวกผมเลยทิ้งเวลาให้เขาอยู่ด้วยกันไปแล้วพวกผมก็จัดงานฉลองเล็กๆกันขึ้น

* เฮ้ย งี้ไอหยองมันบอกความในใจไพป์ ยังวะ* อยู่ๆลูอิสก็พูดขึ้นในขณะเรากำลังจัดของกันอยู่

*บอกไรนะ* ไนออลถามขึ้นแบบ..........โง่ๆเลยก็ว่าได้

*พลุ้ย อย่าแกล้งโง่สิ * เลียมพูดแล้วจุ๊ปากเอ็ดไนออล

*เอางี้ดิ คืนนี้เราก็ปล่อยพวกมันอยู่กัน2คนไป แล้วจัดลิสเพลงให้ซึ้งๆเลย* ผมพูด

พวกผมตอบตกลงกันตามแผนแล้วงานเล็กๆก็เริ่มขึ้น เราร้องเพลงฉลองกันเต้นกันอยู่ในห้องเป็นชั่วโมงตั้งแต่ช่วงเย็นๆจนตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้ว 

PHY

*เฮ้ย เที่ยงคืนแล้ววะ* ลูอิสบ่น
*เออๆ* เลียมพูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู
*เวรแล้ว มิสคอลจากโซเฟีย 22 สาย ฉันตายแน่ๆ* เลียมพูดออกมา ท่าทางเขาดูเมามากๆด้วย
*กลับดิไปๆแล้วไปส่ง* ลูอิสลุกขึ้นทั้งที่ตัวก็เมาแบบสุดๆแล้วเหมือน
ส่วนเซนก้นอนหลับไปแล้วด้วย เหลือแค่ไนออลที่ยังคงความเป็นคนไว้ได้ตอนนี้ 
*พอๆ พอเลยแล้วฉันขับเองลากเซนขึ้นไปด้วย* ไนออลเลยจัดการทั้งหมดแทน
"เฮ้ ขับรถดีๆนะ" ฉันบอกไนออลให้ดูแลตัวและพวกนางดีๆด้วย
*จ้า พวกฉันไปและ ให้คู่รักสวีทกันไป ไอแฮร์รี่มันไม่ยอมเมากลัวไม่ได้สารภา-* ไนออลพูดยังไม่จบลูอิสก็รีบปิดปากไนออลแล้วลากไปที่รถทันที
เขาหมายถึงอะไรวะ ฉันเองก็ดื่มไปบ้างทั้งที่พึ่งรอดจากความตายมา แหะๆ มึนเล็กแล้วแฮะ

      กลับมาเรื่องเก่าคะ หลังจากได้ข่าวจากหมอฉันก็ตกใจแบบสุดๆ ดีใจ....ฉันช็อคละบอกตรงๆ 1ในล้านได้ไหมกับเรื่องที่เกิดขึ้น ขอบคุณตัวเองที่ดิ้นมาจนถึงจุดนี้ แต่อีกเรื่องที่มันมาถึงนี่ด้วยกันแต่ฉันหาทางไปไม่ออก จะไปไงต่อละ เรื่องแฮร์รี่กับฉัน ฉันคิดว่ามันจะจบเมื่อฉันตาย เเต่เสือกฉันหาย เเหม่ จะรู้สึกดี ดีไหมเนี้ย
ลูอิส ไนออล เลียม เซน กลับกันหมดแล้วเหลือเเค่ฉันกับแฮร์รี่อยู่ในห้องเดิมเพลงก็ยังเปิดอยู่ มันวนมาถึงเพลง change my mind .....มันเป็นเพลงสำหรับเต้นฉลองเหรอวะ ใครจัดกันเนี้ย ใช้ไรคิด .......แฮร์รี่อยู่ๆก็เดินมาอุ้มฉันขึ้นก่อนจะปล่อยลงแล้วก็ยืนกอดฉันอยู่กลางห้องเหมือนเราจะเต้นกันเบาๆ พอดนตรีขึ้นแล้ว ฉันเลยเริ่มร้องเพลง

The end of the night we should say goodbye 
but we carry on till everyone gone
Never feel like this before are we friend or are we more?

ฉันหยุดร้องทั้งที่เพลงยังเดินต่อแล้วหันมามองตาแฮร์รี่ เขา เขาก็จ้องฉันอยู่ ฉันพยามใช้สายตาถามเขา ใช้คำถามจากเพลงท่อนสุดท้ายที่ฉันร้อง 
'More' เขาพูดเบาๆ
'

เป็นแฟนผมนะ' ก่อนจะพูดคำนี้ขึ้น