Last Act

Remembrance

หลังจากคืนนั้นที่ฉันตกลงคบกับเขาไป ทุกอย่างเหมือนความฝันโคตรๆ ฉันหางานทำจนได้เข้าไปทำงานในบริษัทออกแบบที่นึง  แล้วข่าวที่ว่าฉันคบกับแฮร์รี่ก็แพร่ออกไปเยอะก็จริง แต่พวกเราก็ไม่สนใจอะไรกันมาก ใช้ชีวิตผ่านมาด้วยกันได้ จนนี่ก็1ปีแล้วที่เราเจอกันคือวันแรกที่ฉันเดินเข้าไปทักเขาที่ร้านกาแฟ เขาจะจำได้ไหมนะวันนี้

วันนี้แฮร์รี่ไปทัวร์วันสุดท้าย เราไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยมากนักแต่ก็คุยกันตลอด เขาบอกว่าจะกลับมาหาฉันในวันครบรอบ  แต่เขาคงได้แค่พูดเพราะไม่มีแม้แต่เมสเสจหรือโทรศัพท์จากเขามาเลย ฉันก็คิดว่าเขาคงลืมวันนี้แล้ว หลังเลิกงานตอนเย็นฉันก็กลับบ้านปกติ เปิดเข้ามาในบ้านเงียบๆ 

ไม่มี ไม่มีจริงด้วยคิดว่าเขาจะมารอเซอร์ไพรส์ซะอีก ก็ไม่มี ช่างเถอะ เขาคนดังคนต้องการเขาเยอะแยะไป เชอะงอนแรง  ฉันก็อาบน้ำเตรียมตัวนอนให้ผ่านวันครบรอบบ้าๆนี้ไปซะ ไอบ้านิสัยไม่ดี คนโกหก กรี๊ดๆๆๆๆ เกลียดดดด

แต่พอฉันเปิดประตูเข้าห้องนอนก็มีคนมาอุ้มฉันขึ้น

'กรี๊ดดดดดดดด' ร่างคนที่อุ้มฉันขึ้นร้อง

'อ้าว ไมไม่กรี๊ดอะ' 

"แฮร์รี่!!!"

'ครับ'  ฉันรีบกอดแฮร์รี่ไว้พอเห็นหน้าเขา

"นึกว่านายจะไม่มาซะแล้วไอบ้า นิสัยไม่ดี"

'อ้าวก็ผมมาแล้วไง'

"ก็ไม่บอกอะ" 

'เซอร์ไพรส์ไง'

"บ้า" ฉันพูดแล้วก้มหน้าลงยอมรับว่าเขินแรงจริงๆ

แล้วฉันก็เงยหน้ามามองหน้าเขาที่กำลังยิ้ม อร๊ายน่ารักเป็นบ้า ฉันยอมรับเลยว่าถึงอยู่กับเขามาได้ซักพักแต่ความเป็นติ่งก็ไม่ได้ลดลงเลยจริงๆ ทำไมน่าขนาดนี้นะตัวเธอววว  

ฉันยังจ้องหน้าเขาอยู่จนเขาพูดขึ้น 'จ้องยังกับจะกินผม หน้าแดงหมดแล้วรู้ป่าว' ก็จะกินอะ

'ผมมีอีกเซอร์ไพรส์รออยู่ เก็บความฟินไว้ก่อน' ?ห๊ะ

แล้วแฮร์รี่ก็ปล่อยฉันลงก่อนจะวิ่งเข้าไปที่เตียงนอนอย่าวตื่นเต้น ฉันเลยเดินตามเขาไปแบบงงๆ

!!!!!!พอฉันไปถึงเตียง  สุดยอด โรเเมนติคชะมัด แฮร์รี่นอนอยู่บนเตียง ทำหน้าเซ็กซี่ใส่อีก รอบเตียงมีกลีบดอกไม้สีขาวโปรย หัวเตียงก็มีดอกไม้สีขาววางอยู่หลายดอก กลิ่นดอกไม้มันไม่ชัดเจนมากนักแทบจะไม่ได้กลิ่นเลยด้วยซ้ำ แต่มีกลิ่นอะไรคุ้นๆกลิ่นเหมือน...เทียนหอม ไม่สิกำยานเหรอ ไม่ใช่ทั้งสองอย่างแต่ช่างเหอะ กลิ่นนั้นฟุ้งไปทั่วห้อง แสงไฟในห้องสลัวๆ โรเเมนติคมากๆ ฉันกำลังจะก้าวเท้าเข้าไปหาแฮร์รี่ที่เตียงแล้ว แต่ แต่ว่า

   แต่ว่าฉันกลับจำได้ว่า กลิ่นนั้น กลิ่นนั้นกลิ่นที่คุ้นเคยมันไม่ใช่กลิ่นเทียนหอมหรือกำยานอะไรหรอก มันเป็นกลิ่นธูปนี่เอง ใช่แล้ว ดอกไม้นั้นดอกไม้ที่ไม่มีกลิ่น ดอกไม้จันทร์ นั้นเอง มิหน่ามันถึงได้คุ้นนัก แต่ทำไมละ ทำไมกัน ฉัน...

  อ่า จำได้แล้ว วันนั้นไง วันที่เดทกับแฮร์รี่ครั้งแรกเขาไม่ได้อาสามาส่งฉันกลับบ้านฉันกลับเอง แล้วระหว่างอยู่ๆฉันก็หมดเเรงล้มลงไปกลางถนนนั้น สัญญาณไฟเขียวพอดี รถที่กำลังเเล่นมาด้วยความเร็วชนเข้าจังๆกันกับร่างของฉันพอดี ไม่มี ไม่มีใครที่นั้นรู้จักฉันสักคน สถานทูตจึงส่งตัว....ส่งศพฉันกลับมาที่ไทย  

วันนี้วันเผาพอดีเลย ที่ผ่านมาฉันฝันไปเหรอเนี้ย  

แต่ก็เอาเถอะอย่างน้อยฉันได้เคยเดทกับแฮร์รี่ สไตล์ แล้วครั้งนึงในชีวิต..........

                                                                                               จบ.