The Rebels { Dutch }

7 - haar

Ik zit in een theaterzaal met nog honderden andere mensen die met belangstelling naar de voorstelling zitten te kijken. Het is een mooie voorstelling die gaat over mensen die in gevangenschap leven. Het moet me denken aan mezelf en mijn gedachten zweven weg naar de plek waar ik leef. Of leefde, hoe jij het wil noemen.

Mijn moeder heeft een mooi, schattig huis waar ik samen met haar en mijn zusje woon. En de meeste dagen is mijn moeders vriend er ook. Zijn naam is Sjon en hij is 11 jaar jonger. Wat ziet mijn moeder in hem? Hij heeft wat weg van een kabouter, maar hij is heel lang net zoals een reus. Voor de rest heeft hij zijn haar geverft als een regenboog en houdt hij van krokodillen. Hij wil dan ook een krokodil in de tuin.

Mijn moeder is een schat en ze had voor Sjon stiekem een oogje op een collega van haar, die nu naar een ander filiaal is verhuisd. Volgens mij was zijn naam Raaf. Nee dat was het niet. Iets met een R. Roel! Dat was het.

'Dames en heren, wij willen iedereen vriendelijk verzoeken om de zaal rustig te verlaten. Onze medewerkers begeleiden u naar de uitgang.'

Ik schrik wakker uit mijn gedachten door een tik op mijn schouder. Ik kijk opzij en zie allemaal boze gezichten mijn kant op kijken. Ik sta snel op en loop met de menigte mee de zaal uit.

Het is duwen en trekken, maar als ik de zaal uit ben, word ik meegetrokken naar de wc. Daar duwt een bodyguard me een hokje in en sluit de deur.

Wat is dit nou voor raars? Eerst moet iedereen in het midden van de voorstelling de zaal verlaten en daarna word ik opgesloten in de wc.

Ik raak in paniek en heb niet veel tijd om na te denken, want het hokje wordt open gedaan en er wordt een jongen naar binnen geduwd. Ik kijk hem raar aan, maar zie ook de angst in zijn ogen. Dezelfde angst die ik in mijn ogen zag toen ik in de spiegel keek. Is dit de jongen die in de kamer naast mij zit? Maakt hij hetzelfde mee?

Voordat ik de woorden kan vinden om iets tegen hem te zeggen, hoor ik hem praten en vervolgens wordt hij het hokje uitgetrokken.

Wat is er aan de hand?

Ik klop op de deur en de deur wordt open gedaan door een andere bodyguard. Hij neemt me mee naar de auto en we rijden weer richting de plaats waar alles gebeurt. Dat denk ik tenminste, want de ramen zijn zowel van buiten als van binnen geblindeerd.

Wanneer zie ik die jongen weer? Hij blijft in mijn gedachten spoken.

Ik kom aan in mijn kamer en zie pen en papier liggen. Bovenaan het papier staan de namen van mijn moeder en zusje en hun adres. Ik denk dat het de bedoeling is dat ik moet schrijven en zet de pen tegen het papier. Maar wat mag ik eigenlijk schrijven?

Ik kijk om me heen of er ergens instructies liggen, maar ik zie niks en begin met schrijven.

Beste mama en Sterre,

Ik schrijf maar ik voel een verschil in ondergrond. Ik til het blaadje op en zie een blaadje met instructies liggen.

1. Groet je moeder/zusje
2. Zeg dat je met school gestopt bent en in plaats van dat vrijwilligerswerk in Afrika bent  gaat doen
3. Zeg dat het goed met je gaat
4. Vertel wat over je bezigheden en de mensen daar
5. Zeg dat je een leuke jongen bent tegengekomen en dat je daar voorlopig bij blijft
6. Zeg dat ze je niet kunnen bezoeken in verband met een ziekte die in Afrika heerst
7. Zeg dat je ze mist/dat je van ze houdt en zeg gedag

Ps. Wij lezen de brief voordat wij hem versturen.

Het begint wel op censuur te lijken. Ik volg de instructies en schrijf verder.

Ik werd gepest op school en ben daarom vorige week donderdag niet op school gekomen. Ik ben nadat jullie het huis verlieten terug naar huis gegaan en heb daar mijn spullen ingepakt. Ik ben met de trein naar het vliegveld gegaan en heb daar het eerste vliegtuig naar Afrika gepakt.

Lieve mama, je weet dat ik al heel lang heel graag in Afrika vrijwilligerswerk wil doen en vorige week greep ik mijn kans. Ik heb school ingeruild voor dit.

De mensen hier zijn allemaal heel aardig en ze zorgen goed voor me. Ik heb hier een leuke jongen ontmoet die ongeveer tegelijk met mij aankwam en het gaat goed met ons.

Lieve Sterre en mama, jullie kunnen mij helaas niet komen opzoeken, want er heerst op dit moment een erge ziekte in Afrika en er zijn al veel mensen besmet. Ik wil het beste voor jullie dus blijf alsjeblieft thuis.

Ik mis jullie en ik houd van jullie!

Liefs, Julia