Ik werd op straat aangesproken door twee mannen en ze gaven me hun visitekaartje. Ze zeiden dat ze van een modellenbureau waren en ik geloofde het.
Dat was de grootste fout van mijn leven, want nu zit ik namelijk in een kamer. Helemaal in mijn eentje. Er staan een stoel en een bed. Dat is alles, niks meer niks minder. En er lopen overal mieren op. Het is zo vies.
De muren zijn grijs net als in een gevangenis. Ja, zo zou ik deze plek omschrijven. Een vreselijke plek waar je opgesloten zit omdat je iets misdaan hebt. Ik zou alleen niet weten wat.
Soms, twee keer per dag, hoor ik een deur open en dicht gaan. Alsof er naast mij nog een precies dezelfde kamer is. Daar lijkt het op, ja.
Ik ben een keer uit deze kamer weggeweest. Toen moest ik gegevens over mezelf en over mijn familie invullen. Ik heb geen idee waarom, maar ik heb het zo eerlijk mogelijk gedaan. Ik wil niet dat deze onbekende mensen veel over mij weten, maar stel je voor dat ze dit tegen mij gaan gebruiken. Nee, daar wil ik niet aan denken.
'Bedankt voor de antwoorden. Je mag je stoel aanschuiven en naar de deur toelopen.'
Die tekst stond onderaan het vel en ik deed maar netjes wat me gevraagd werd.
Toen ik in de gang liep, liep er een mens naast me. Het kon een man zijn, maar ook net zo goed een vrouw.
Ze staan overal en ze staan zo stil.
Ze lijken wel geprogrammeerd.
JE LEEST
The Rebels { Dutch }
Teen Fiction"Ze kunnen zo stoer zijn als ze willen, maar of dit in hun voordeel gaat werken is nog maar de vraag" Julia en Julian zijn twee pubers van 15 die het leven van hun stiefouders vreselijk maken. Ze kennen elkaar niet, maar hebben precies dezelfde geda...
