The Rebels { Dutch }

9 - hun

'We hebben de gegevens van test 2 binnen. Nu alleen nog vergelijken en dan krijgen ze hun beloning.'

Twee controleert alles.

Een, oftewel ik, ben de baas. Alles gaat via mij en volgens mijn plannen.

Drie is van de camera's. Die houdt ze in de gaten en let op dat er niks vreemds gebeurd. Hij is eigenlijk meer aan het gamen dan aan het opletten, maar dat doet er niet toe.

Wij hebben hier niet voor gekozen en het doet mij niet veel als Sjon en Jessica boos worden. Ze hebben camera's waarop ze meekijken en ze hebben een emailadres, maar daar houdt het ook op want ze weten niet waar wij zitten.

Ze hebben Julia en Julian opgegeven om hun een lesje te leren, maar ze hebben hun lesje al gehad door zonder hun ouder en zusje/broertje te zijn. Het hoort hier een strafkamp te zijn, maar wij zijn niet het soort mensen die verantwoordelijk zijn voor het gedrag van de twee J's. Eigenlijk wel, maar wij willen het beste voor hun.

Er is ook nog vier, alleen is hij er niet. Nooit gekomen, nooit geweest.

'De gegevens kloppen, Een.'

'Dan krijgen ze hun beloning.'

Ik stuur een bodyguard op Julia af. Zij mag als eerste de test maken.

Als ze haar kamer uit is, leg ik een deken op haar bed neer. Netjes gevouwen.

Hetzelfde doe ik bij Julian, die na Julia aan de beurt is voor een test.

Als ik een gepingel hoor, weet ik dat ik een nieuwe e-mail binnen heb en pak mijn telefoon. Ik zie de eerste regel van de mail staan aan de bovenkant van mijn scherm en mijn hoofd begint rondjes te rennen als een kip zonder kop.

Wij weten wat jullie van plan zijn en gaan dit van jullie overnemen. Vanaf nu krijgen WIJ de leiding en jullie mogen taken uitvoeren.

Je raadt het vast al; dit is een mail van Jessica en Sjon. Uiteraard geschreven door Jessica, want eigenlijk is Sjon gewoon een mietje. Ik open de mail en lees verder.

Kom morgen om 10 uur naar de blauwe brievenbus aan het begin van het park. Ik verwacht Een en Twee. Drie mag in het gebouw blijven om te bewaken.

Wij maken strengere regels en gaan ze hard aanpakken, want zoals het nu gaat kan niet meer.

Tot morgen.

Ik heb nu al medelijden met de J's, want wat hun morgen te wachten staan is alles behalve goed. Zij weten niet wat er komen gaat en hoe erg het gaat worden. Het enige wat ik kan doen is ze op de hoogte houden.

Op de computer open ik Word en begin ik te typen. Ik laat mijn vingers over de toetsen glijden en stop pas als ik alles gezegd heb wat ik wilde zeggen. Ik kijk tevreden naar het beeldscherm dat vol met woorden en zinnen staat. Ik hoop dat ik ze hiermee kan helpen en het beste ervan kan maken voor hun.

Ik loop naar de apparatuurkamer en kijk op de camera's. Julia heeft de test afgerond en wordt opgehaald door een bodyguard. Tegelijkertijd wordt Julian uit zijn kamer gehaald en naar de testkamer gebracht. Ik print snel wat uit en loop daarna snel naar Julia haar kamer en leg het daar neer. Daarna loop ik ook langs Julian zijn kamer en leg het daar ook neer.

Ik zucht en kijk nog een keer naar het papiertje. Dit moet ze helpen om de hel van morgen te overleven.

Dit is het enige wat ik kan doen om ze zo goed mogelijk voor te bereiden. Als Jessica net zoals vroeger is, belooft het een hel te worden. Een hele grote hel, waar je moeilijk uitkomt.

Ik neem even een momentje rust. Ik vouw mijn handen en kijk naar boven.

God please,
protect them.