(Foto hierboven is de kamer van Julian. De bank is zijn bed.)
Ik werd van straat gelukt door twee stevig gebouwde personen, waarschijnlijk mannen. Ze pakten me op bij mijn armen en namen me zonder wat te zeggen mee. Omstandigers keken niet om en het leek alsof ze dit vaker zien. Alsof dit normaal voor hen is.
Waarom hebben ze me meegenomen? Heb ik wat verkeerd gedaan? Was mijn vader slecht of heeft mijn broertje weer eens met een waterpistool achter een meisje aangezeten? Misschien was het wel die verschrikkelijke vriendin van mijn vader die geld heeft gestolen van een van haar klanten.
Waar zijn ze? En waar is die o zo verschrikkelijke vriendin van mijn vader? Ik zou nu zelfs blij zijn om haar te zien, puur om het feit dat zij altijd weet waar mijn vader rondspookt.
Ik kijk om me heen. De kamer waar ik in opgesloten zit is erg saai. Er staat een bank en daarnaast een bureau. Wat mij opvalt zijn de zwarte muren, ze zijn te zwart.
De kamer is leeg, te leeg voor mijn gevoel.
Ik hoor naast mij een deur open gaan. Ik hoor voetstappen en de deur sluit weer. Is het ook een kamer? Zal er ook iemand inzitten?
Zal diegene net zoals ik, niks weten over hoe hij/zij hier gekomen is?
Ik wil antwoorden, maar wanneer krijg ik ze? En krijg ik ze überhaupt wel?
Ik wacht.
JE LEEST
The Rebels { Dutch }
Roman pour Adolescents"Ze kunnen zo stoer zijn als ze willen, maar of dit in hun voordeel gaat werken is nog maar de vraag" Julia en Julian zijn twee pubers van 15 die het leven van hun stiefouders vreselijk maken. Ze kennen elkaar niet, maar hebben precies dezelfde geda...
