<5> Энигма II

17

Зохиолч талаас

Одоо ч сонирхолтой юм болох нээ. 

"Чи хаалга хаа" гэж Мариа хажууханд нь сууж байсан хүүд хэллээ. Тэр хүү гайхсандаа хөдлөхгүй болохоор нь Ви ойр байсан сандлаа түүнрүү чиглүүлэн өгшиглөн хүүгийн хөлийг цохив. Хөлөө барисаар хүү хэдэн сурагчидын тусламжтайгаар цайны газрын хаалгыг хаалаа. 

"Тэгээд юу юугээд байлаа" Мариа суудлаасаа босон Сүрёнтой харц тулгаран зогслоо. Мариа түүний хажууд нэлээн өндөр бас тэр харц нь яг л барьж идэх гэж байгаа мэт болчихсон их л аймаар харагдана. 

Сүрёны зүрх цээжин тодор нь салганаж байсан ч бардам зан нь үнэхээр бууж өгсөнгүй. "Чи ямар олон үгтэй юмбэ" гээд тэр гараа өргөн яг алгадах гэж байхад нь Мариа гарын нь дорхоноо бариад эргүүлэн мушгиад нуруун дээр нь гөжин нүүрээр нь ширээн дээр тас хийтэл саван цохилоо. Үснээс зулгаагаад дахин толгойг нь хүчтэй саван Сүрён ч орлино. 

Ардхан зогсож байсан хоёр дагуул нь айсандаа ойртсон ч үгүй. Тэдэнд л сайн хэрэг биз. "Миний найз залуугаар оролдсон хүн амьд үлдсэн түүх байхгүй шүү Сүрёнаа" гээд дахиад савлаа. 3 удаа толгойго хүчтэй савуулсан Сүрён чангаар уйлж гаран лав харцынх нь яс хугарсан гэдэгт итгэлтэй байна. 

"Хоол авах мөнгө байхгүй гэлүү? Хоолыг нь авчир гэлүү? " гэж чихэнд нь шивнээд уйлж байсан охинг ганцхан урт хар үснээс нь зулгаагаад цайны газрын нөгөө талд байх ханаруу чирээд явчихлаа. Сүрён хичнээн тийчэн уйлан аврал эрсэнч хэн ч түүнд туслаж зүрхэлсэнгүй. Магадгүй тэд дараагынх нь болно гэдэгт итгэсэн байх. 

Сүрён ширээний хөлнөөс зүүгдэж үзсэн ч Мариа нүүрлүү нь том хар гутлаараа өшгилөөд хамрыг хуглан, цустай нь холин ширсээн байгаад Хана дээр ирэн биеийг нь шидчихлээ. 

"Энэ -л-гчинд дээрэлхүүлсэн хүн бүр гараа өргө, ЯГ ОДОО" Мариа хашхиран эргэж харлаа. хүүхдүүд нэг нэгээрээ гараа өргөн бие биенээ харна. Мариа энэ их өргөсөн гарт гайхсан чгүй. "Харж байна уу? одоо энэ гараа өргөсөн сурагч болгоны тоогоор би чамайг цохих болно. Сайхан санаа байгаа биз" гэх нь тэр. 

Сүрён чихэндээ ч итгэсэнгүй. Тэр үхэж магадгүй шүүдээ. Энд байгаа хүүхдүүдийн хагасаас илүү нь гараа өргөсөн. "Чанга тоолоорой новш минь" гээд Мариа газар атрин хэвтсэн биерүү нь өшиглөж гарлаа. 

"ЧАНГА ГЭЖ ХЭЛЭЭД БАЙГАА ЮМ БИШҮҮ" гэж Сүрён ардан хэддээр сулраад ирэхээд нь орилон хэллээ. Мариа сэгсийсэн хар үснээс нь дахин зулгаадаад цус болсон нүүрийг нь харлаа. "Одоо нүүрээ хичнээн зассан ч засал авахааргүй боллоо" гээд жуумалзан инээгээд хэдэн тийш нь толгойг нь алгадаж гарлаа.