Çıplak ayaklarım ahşap zemine ilk değdinde bi anlık ürperdim.Sırtımda ki kesin ağrı ile orda öylece dikiliyordum.Ne olduğuna anlam veremediğim kesindi.Tahta merdivenlere yönelip sessizce çıkmaya çalışırken sırtımdaki ağrıyı olabildiğince görmezden gelmeye çalıştım.Sanırım sırtından bıçaklanma değimi benim durumuma tam oturmuştu.Asıl kötü olan benim o ortama kendimi kaptırışım, tetikte olmayı bırakışımdı.Kapı kilitliydi ve benim bu sırtla kapıyı kırmam vampirlerin gerçekten var olması kadar imkânsızdı ki kırabilsem bile Darrion beni saniyesinde enselerdi.Bu sırtla dövüşemeyeceğim de kesindi.Burada sıkışıp kalmanın sinirini kapıdan çıkardım.Sıkı bir kaç tekme bile kimseyi odaya toplamadı.Sonunda vazgeçip yatağa geri döndüm.Kalın battaniyelerin altına girip kendimi yastıkların üzerine bıraktım.Beni hala öldürmediklerine göre hala işlerine lazımdım.Ve şuan imkânsız bir şey için çabalayamayacak kadar bitkindim.Sırtımdaki ağrı belime doğru yayılmaya başlamıştı ve ben çok yorgundum.
Uyandığımda ilk hissettiğim birkaç saç tutamı olmuştu.Gözlerimi açtığımda yatağın yanında ki koltukta uyuyan Darrion büyük sürprizdi.Kafasını yatağa dayamış, saçları omuzlarıma değiyordu.Kafasına sertçe vurup onu ittim.
"Ne ne ne oldu ?"
"Elinin körü oldu! Kalk şuradan."
Kafasını ovalarken sabır der gibi derin nefesler alıyordu.Gözlerinin altları çökmüş, uykusuzluktan bitap düşmüş saçları karman çorman olmuştu.
"Izin ver sırtına bir bakayım."
"Benden uzak dur Darrion. Beni bayılttın, sence sırtıma bakmana izin verir miyim ? "
"Başka çarem yoktu Alix, sakinleşmezdin. Birbirimize ihtiyacımız var."
"Hah ! Benim sana ihtiyacım filan yok.Bu zamana kadar başımın çaresine baktım şimdide bakarım."
Yataktan doğrulup yavaşça çıktım. Üzerimdeki erkek pijamalarinin içinde kaybolmuş soğuktan titriyordum.
"Kıyafetlerimi ver ve kapıyı aç."
"Sana ihtiyacım var Alix."
Eğer birinin bana sana ihtiyacım var diyeceğini hayal etseydim bu kesinlikle Darrion kadar yakışıklı bir adam olmazdı. Fakat ne kadar yakışıklı olursa olsun şu götürmez bir gerçek vardı.
"Burada kalamam."
"Merak etme, ağızlarını bile açmayacaklarına söz verdiler."
Bu hayatımda duyduğum en berbat fikirdi. Fakat yinede o kapıdan çıkıp gidemedim.Eger bu işin sonunda özgürlüğüm yatıyorsa denemeye değerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Telepati
ActionUzun süre sonra yeniden ev gibiydi.Uzun süredir bahrum kaldığım hersey gibiydi.Bütün bunların üzerime kurulmuş bir oyun olabileceği aklımın ucundan dahi geçmemişti.
