Telepati

9.bölüm

Tamı tamına 2 hafta geçmişti.2 haftadır evdekiler beni görmezden gelmeye devam ediyor bense Darrion ile canım çıkasıya kadar çalışıyordum.Kalkanlarım güçlenmiyordu, tabi vücudum için aynı şeyi söyleyemeyeceğim artık daha çevik daha idmanlıydım fakat bana asıl lazım olan şey gelişmiyordu.Darrion'un tedirginliğini hissedebiliyordum.Sadece bende değil bütün ev hissediyordu.Aralarında fısıldadıklarını duysam da görmezden geliyordum.Bu şansı kaybetmek demek özgür bir hayatı kaybetmek demek.Ben bu şansı kaybetmemek için elimden geleni yapmalıyım.

''Hazırlan, gidiyoruz.''

Kafamı yerlere dökülmüş yapraklardan ona çevirdim.Kiremit rengi örgü hırkası dağınık saçlarıyla ne kadar da mükemmel görünüyordu.Saçları rüzgarla dans eder gibi yerinde duramazken eliyle savsakça düzeltişine iç çektim.Kusursuzdu.Gerçek olamayacak kadar mükemmel, tapılası.Sakince başımı sallayıp salıncaktan kalktım.Merdivenlerden kaldığım odaya çıkarken kendimi her şeye hazırladım.Daha önceden planlanmış kıyafetlerimi giydim.Oldukça mini ve dekolteli ucuz siyah dar bir elbise ve bordo stilettolar.Bir tür ara gelsin parti kızı görünüşü.Uzun mantoyu üzerime geçirip merdivenlerden indim.Topuklu ayakkabılarımın zeminde çıkardığı sesler bu sefer zevk değil öfke yayıyor. Kızgınım.Beni bir Call Girl yapıp iş adamlarının masasına atıp bilgi bekleyecekler.Kızgınlığım onlara değil, kendime.Böyle bir şeyi kabullenmek durumda kalmak bile benim için yıpratıcı.Ben ki yanlışlıkla elime dokunanın elini kıracak kadar temastan –ve erkeklerden- nefret eden bir insanım.

Sessizce arabanın ön koltuğuna oturup bekledim.Soğuk hava dişlerimi titretirken sıktığım yumruklarım sımsıcak kalıyordu.Bir kaç dakika sonra oda arabaya bindi.Şehire yaklaşasıya kadar bir şey konuşmadık.Yağan yağmurun ve radyoda çalan şarkının ufak mırıltısı dışında tek ilgilendiğim şey kalkanlarımı güçlendirmeye çalışmaktı.Saatlerimi alsa da başarı gösteriyordum.Bu da bir şeydi.

''Bugün ki adam Adam Cosner.Cosner şirketler grubunun CEO'su.Bizim deneylerimizi yürüten kliniğin 5 ortağından birisi.Para delisi bir sürtük gibi görünmeyen bir kıza partisinde ihtiyacı var.Konukların hepsi tarandı içlerinden seni daha önce görmüş kimse yok.İsmin Amber Bradley.Seni konuklara nasıl tanıtırsa öyle davran.Doğaçlama yap.Toplayabildiğin kadar bilgi topla ben biraz ileride bekliyor olacağım.Duyduğun her şeyi bana aktarmanı istiyorum.Anlaşıldı mı ?''

''Evet.''

Arabanın kapısını açıp dikkatlice indim. Büyük görkemli bir otelin önünde aptal bir kıyafetle şerefsizin birini bekliyordum.Aman ne güzel.Kapıyı sertçe kapatıp otelin kapısından girdim.Kapıda bekleyen görevliye yanaşıp kibarca gülümsedim.

''Adam Cosner'ın davetlisiyim ismin Amber Bradley.'' O listeyi kontrol ederken ben etrafı gözlüyordum.Darrion çoktan ortadan kaybolmuştu ve giderken bıraktığı sadece bir ''Özür dilerim küçüğüm'' idi. Özür dilermiş.

''Buyrun Bayan Bradley, ben paltonuzu alırken Bay Cosner'ı oturarak bekleyebilirsiniz kendisi birazdan burada olacaktır.''

Kibarlığına tatlı bir gülümseme yollayıp paltomu uzatırken elbisenin içinde çıplak gibi hissediyordum. Tamam bende dekolteli ve kısa şeyler giyerdim ama bu ucuz elbise tıpkı bir sürtükmüşüm gibi gösteriyordu.Fransız kadınları nasıl giyinmesi gerektiğini daha 10 yaşından öğrenirdi.Nezaket ve ahlak kuralları onlardan sorulurdu fazla soylu bir aileden gelmesem bile annem uslüb konusunda fazla takıntılıydı.Bir hanımefendinin nasıl giyinip nasıl konuşacağına dair belirli çizgiler vardı.Her ne kadar ben çoğu zaman o kuralara dahil olmasam da bunların hepsini bilirdim. Siyah deri koltuklar üst üste attığım bacaklarıma yapışırken ağır başlı bir şekilde etrafı izlemeye başladım.Ortalık fazla sessizdi.Resepsiyondaki kadın tek gözüyle sürekli beni süzüyor, vale iki adım ötemde dikiliyordu.Şüphenin kanımda dolaştığını hissettim.