I'm addicted to you

I love you.. but

"මාශී......😳😳😳😳😳"

මන් මාශී ලගට දිව්වේ මාශී ඇදේ පැත්තක ගුලිවෙලා ඉන්න හැටි දැකලා.. මන් ළගට ගිය ගමන් මශීගේ අතින් ඇල්ලුවේ එයාව නැගිට්ටවන්න..

"දෙයියනේ ඔයාට හොදටම උණ.. මොකක්ද මේ කරන්නේ?? මාශී නැගිටිනවා.."

මන් බොහොම අමාරුවෙන් මාශිව නැගිට්ටුවා.. ගින්දර වගේ ඇග..

"ලියා.... "

"මොකද වුනේ? යමු බෙහෙත් ගන්න"

"මට බෑ ලියා.. මට මෙහෙම ඉන්න දෙන්නකෝ.."

බෑ කියද්දිම ටැක්සි එකකට කෝල් කරල මන් බෙහෙත් ගන්න එක්කන් ගියේ මේ ඉන්න විදිහට හිටියොත් ලොකු අවුලක් වෙන නිසා.. හොස්පිටල් එකෙදී උණ බහින්න බෙහෙත් දුන්න නිසා ආයේ රූම් එකට එද්දී ලාවට උණ අඩු වෙලා තිබ්බේ.. හිටියට වඩා කතා කරගන්න පුලුවන් තත්ත්වෙක මාශී හිටියා..

මන් මාශිව ඇදෙන් හාන්සි කරල හොදට රෙද්දකුත් පොරවල ගියේ කන්න මොනා හරි තියනවද බලන්න.. නූඩ්ල්ස් එකක් තිබ්බ ජාති ටික දාලා හැදුවේ මෙයා වේල් තුනකින් විතර කාලා නෑ කියල පෙව්න නිසා..

"නැගිටල මේක කන්නකෝ... මට කියන්න මොකද වුනේ?? දෙයියනේ මන් අදත් ආවේ නැත්තම්?? කෝ ෆෝන් එක??"

"බෑග් එකේ ඇති ලියා.. මන් වැස්සෙ තෙමුනා..ඒකයි මේ"

මන් එහෙම්ම බෑග් එක අස්සෙ තිබ්බ ෆෝන් එක ගත්තා.. ෆෝන් එක ඕෆ්.. මන් ටග්ගාල චාජ් එකට ගැහුවා.. ෆෝන් එක ඔන් වෙනවා එක්කම හෝ ගාලා නොටිෆිකේශන් පෝලිමට ආවා.. මන් කෝල් කරපුවා කියල හිතල මන් ෆෝන් එක නොබලා මාශිගේ පැත්තට හැරුනා..

"දැන් කොහොමද?? ඇගට අමාරුද තාම??"

"නෑ ලියා.. දැන් හොදයි.. තැන්කිව් ආවට.."

"කෝ ටේ?? අඩුම තරමේ එයාට කියන්න තිබ්බ අසනීපෙන් නම්..."

එහෙම කිව්වම මාශී බිම බාලගත්තේ මට මූණ දෙන්න බෑ වගේ..

"මොකද?? මොකක්හරි ප්‍රශ්නයක්ද??"

"ටේ... ටේ මට කලේ බොරුවක් ලියා🥺🥺🥺"

"මොකක්?? මොකද වුනේ කියනවා"

මාශී මට වුන හැමදේම අකුරක් නෑර කිව්වා.. ඒ කිව්ව වචනයක් වචනයක් ගානේ මගේ කේන්තිය වැඩි වුනා.. මාශී කියන්නේ හෙන සෙන්සිටිව් කෙනෙක්.. එයාට මේ වගේ දෙයක් දරාගන්න කොහොමත් බෑ.. මෙහෙම හරි ඉන්න එක ලොකු දෙයක්...