A Wish We Wished Together

9

ကောင်လေး ပြန်ရောက်‌နေမလားလို့ အိမ်ပြန်လာကြည့်တုန်းက ပစ်ချထားတဲ့ ဈေးဝယ်အိတ်ကလည်း ကြမ်းပြင်မှာ ဒီတိုင်း။

သူကတော့ ကောင်လေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး မွေ့ယာပေါ် ထိုင်နေမိတယ်။ ကောင်လေးကို ပြန်‌တွေ့ပြီး နတ်ကွန်းက ပြန်လာကတည်းက မခွာတမ်းကို ထွေးပွေ့ထားခဲ့တာ။ ခဲမှန်ဖူးတဲ့ စာသူငယ်လို ကောင်လေးကို ဆုံးရှုံးရမှာ သေမလောက်ကြောက်နေမိတယ်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ...YU"

ရင်ခွင်ထဲ ငြိမ်နေရာကနေ လှုပ်လိလှုပ်လဲ့ ဖြစ်လာတဲ့ ကောင်လေးကို သူ ငုံ့ကြည့်မိတော့ နေရခက်ဟန်ဖြစ်နေတဲ့ ကောင်လေးက ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။

"ဟုတ်သားပဲ... နေရခက်နေပြီလား... ခဏလေး... ချွတ်ပေးမယ်"

‌ကောင်လေးက သူ့စကားနားထောင်ပြီး အမြှီးကို အကြာကြီး သိမ်းထားခဲ့တာ။ အခုဆို နေရခက်လောက်ရောပေါ့။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကောင်လေးရဲ့ ခါးကနေ ဘောင်းဘီကို ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်တော့ အဖွေးသား ပေါ်လာတဲ့ ပေါင်တံတွေ။ သူ့ စိတ်တွေ အရိုင်းဆန်လာပြန်တယ်။

ဘောင်းဘီကို အဆုံးထိ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်ပြီးပေမဲ့ သူ့လက်တွေက ကောင်လေးရဲ့ ပေါင်တံ‌တွေပေါ်က မခွာနိုင်သေးဘူး။ နူးညံ့တဲ့ ပေါင်တံတွေကို ထိတွေ့နေတဲ့ လက်တွေက ကောင်လေးရဲ့ Hoodie အပွထဲထိ တိုးဝင်မိတယ်။ နီးကပ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းခြင်းလည်း ငုံထွေးလျက်။

လက်ဖျားလေးနဲ့ စမ်းမိတဲ့ ပန်းရောင် အသီးလေးတွေကို လက်မလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ဖိချေပေးလိုက်တော့ တွန့်တက်သွားတဲ့ ကောင်လေး။ မော့သလိုဖြစ်သွားတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ လည်တိုင်တွေကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်ရင်း ကောင်လေးရဲ့ Hoodie ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဖြူနုဖွေးအုနေတဲ့ ခန္ဓကိုယ်အလှက အတိုင်းသား။

Lin ZiHong ဒီတစ်ခါတော့ မတွေဝေတော့ပါ။ ပစ်ချထားတဲ့ ဈေးဝယ်အိတ်ထဲက ကောင်လေးပါရက်နဲ့ ရှေ့မျက်နှာနောက်ထားပြီး ဝယ်ခဲ့တဲ့ Lube  ကို သွားယူလိုက်တယ်။

ထို့နောက် ကောင်လေးကိုယ်ပေါ်က အုပ်မိုးပြီး ပါး‌ဖောင်းဖောင်းလေးကို နစ်ဝင်နေအောင် နမ်းကာ ခပ်တိုးတိုး ‌ခွင့်တောင်းလိုက်တယ်။