Lalin

18

Dış Güçlerden

"RAHAT BIRAKIN BENİ KİMSEYİ GÖRMEK İSTEMİYORUM"

Lalin'in üzgün sesi orada bulunan tüm Yatkın üylerini üzerken Lalin elindeki yuvarlak aynadan omuzlarının üstünde süzülen saçlarını göz yaşlarıyla izliyordu

Yangın sırasında saçları yanmış ve beline uzanan güzel saçları omzuna bile yetişememeye başlamıştı

Bu görüntüye daha fazla dayanamadan elindeki aynayı duvara fırlatıp cam parçalarının odanın içine yayılmasına izin verdi

Sesi duyan Yatkın Ailesi odaya dalmamak için kendilerini zor tutarken Ekin daldığı birkaç saatlik uykudan içindeki kötü hisle gözlerini aralıyordu

Yanındaki koltukta stresle bacağını sallayan Bulut abisini görünce kaşlarının çatılmasına engel olamadı

"Abi bir sorun mu var" Bulut hızla kafasını kaldırıp kaşları çatık halde ona bakan kardeşiyle karşılaşınca irkilmeden edemedi

"Bir sorun yok abicim ne olabilir ki" dediğinde Ekin abisinin bu garip haliyle aklına anında Lalin düşmüştü belki de hissetmişti

"Lalin! Abi Lalin'e mi bir şey oldu" bir yandan yataktan çıkmaya çalışırken Bulut onu zor da olsa geri yatırmaya çalışmış ancak engel de olamamıştı

Bu durumu ondan saklamak istemediği için hızlıca konuşmaya başladı "Abim sakin ol bak Lalin iyi tamam mı sadece yaşadıkları biraz ağır gelmiş olucak ki yalnız kalmak istedi. Tabii yalnız kalıp düşünmek onun en büyük hakkı olanların hepsi üst üste geldi, sadece odada yalnız olduğu için stres yaptım ben o kadar"

Söyledikleri Ekin'i sakijleştirmek yerine daha da hızlandırmıştı abisinin ona engel olmasına fırsat vermeden üzerindeki hastane önlüğüyle odadan çıktı

Duyduğu seslerle koridorun sonuna dogru koşar adımlarla ilerledi sağa döndüğünde tüm Yatkın fertlerini görmesiyle doğru yere geldiğini anladı

Alaz onu görmesiyle dik dik Bulut'a bakarken Bulut ensesini kaşırken gözlerini asla onlara değdirmeden konuştu "Yemin ederim engel olmaya çalıştım" sesinin sonlara doğru kısılmasını engelleyememişti

"Neyi var" nefes nefese sorduğu soruyla bakışlar Ekin'e döndü, çoktan oraya gelmiş Çağın yavaşça yaklaşıp kardeşine sarıldığında Ekin de ona sımsıkı sarılmıştı

Onlar sarılırken gelen koşma sesiyle dikkatler koridorun başına çevrildi

20'lerinde genç bir kadın ayağındaki topuklu ayakkabılar yerine sanki spor ayakkabı varmış gibi koşarak onlara doğru ilerliyordu

Omuzlarının altında kahve-sarı saçları havada süzülürken gözünün önüne gelen perçemlerini zarif bir hareketle kenara aldığında gri-mavi gözleri ortaya çıkmıştı   -bölüm sonunda-

Kadın kimseyi umursamadan Lalin'in odasına dalıcakken Akif'in kolundan tutması üzerine odaya giremedi "Ne yaptığınızı sanıyorsunuz beyefendi" sinirle burnundan solurken dudakları arasından dökülen kelimeler adamı öldürmek istercesine çıkıyordu

"Asıl siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz hanımefendi burası benim kardeşimin odası ve siz izinsiz bir şekilde kardeşimin odasına dalmaya kalkışıyorsunuz" bir cevap beklercesine Akif'in söylediklerine karşı kadın ilk önce alaylı bir gülümseme sunmuş ve dudaklarını aralamıştı

"İlk olarak beyefendi kolumu bırakmanızı talep ederim malum bu yaptığınız tacize giriyor ve benim sizi şikayet edip haklı olarak davadan ayrılma şansım var" dediği sırada Akif kadının hala kolunu tuttuğunu çoktan unutmuştu ancak kadının hatırlatmasıyla yavaşça elini çekti