"Küçüklüğünden beri her şeye bir cevabı olan kız şimdi konuşamıyordu. Belki konuşsa, kalbi ağzından çıkardı. Sanırım..."
Kitabı okuduğunuz için teşekkür ederim!
Benim ilk kitabım.
Arada animeden ve mangadan aldığım konuşmalar olabilir.
Yazım hatala...
Bir süre girip girmemek konusunda kararsız kalsamda girdim. Japon balıklarını izlemeye dalmıştı. Beni fark etmedi bile.
- Muichiro?
M: Sen miydin?
- Evet, nasılsın?
M:Ben iyiyim. Shinobu-san yarına çıkabileceğimi söyledi.
- Anladım.
M:Sen neden gelmiştin?
-:Ben mi şey nasıl olduğuna bakmak için ve senden özür dilemek için gelmiştim.
M: Özür mü? Neden?
-O zaman biraz daha güçlü olsaydım eğer-
M: Ne alakası var? Elinden geleni yaptın.
-Öyle mi düşünüyorsun?
M: Evet.
- Peki. Dinlen sen
M: Tamam...
Çıktım. Aslında kalmak istiyordum fakat Muichiro'nun yanındayken sürekli değişik bir duygu içinde oluyorum fakat bu duyguyu anlayamıyorum.
...
Mitsuri :Hinata-chann! Hinata-chan! HİİNATA-CHAN!
- Mitsuri... Bir sorun mu var.
Mitsuri: Evet seni çok fazla çağırdım ve duymadın. Ne düşünüyorsun.? Bekle bir dakika şimdi Muichiro-kun'un odasından çıktın. YOKSA MUİCHİRO-KUN'LA KAVGA MI ETTİNİZ?
- Hayır tam tersi. Onun yanındayken sürekli değişik duygular içinde oluyorum ve bilmiyorum sürekli onu görmek istiyorum.
Mitsuri: ŞİMDİ ANLIYORUM HİNATA-CHAN SEN AŞIKSIN
Ne? Aşk mı dedi? Hayır hayır ben aşık olmam. Kimseye aşık değilim, imkansız.
-Aşk mı?
- Evet. Sen basbaya Muichiro'yu seviyorsun. Çok tatlısınız!^^
-Muichiro Pov-
Hava almak için dışarı çıkmaya karar verdim. Tam çıkacakken Mitsuri-san ve Hinata'nın konuşmalarını duydum.
Mitsuri: ŞİMDİ ANLIYORUM HİNATA-CHAN SEN AŞIKSIN
Aşk? Hinata kime aşıkmış ki?
Hinata: Aşk mı? Hayır, hayır bu cidden imkansız.
...
- Evet. Sen basbaya Muichiro'yu seviyorsun. Çok tatlısınız
-Ne?
O an sesli söylediğimi fark etmedim bile. Kapıyı açtım hemen kapının önündelerdi. Duymuş olmalılar.
...
Bir şey söylemeden koşarak bahçeye çıktım. Bir süre kelebekleri izledim ve yanıma Rengoku-san geldi
