﹡012﹡
﹡﹡✹﹡﹡
Y/N, başını dizlerine dayamış, usulca ağlıyordu.
Göz yaşları yanaklarından, boynuna süzülüyor ve elbisesine damlıyordu. Kendini yalnız hissediyordu. Fazlasıyla yalnız...
Ne onu kurtacak bir Eren vardı, ne Armin, ne de Jean...
Reiner, dönüşürse olacakları anlattığı için dönüşmüyordu. Arkadaşlarının ölmesini istemiyordu.
Kaçırılalı yaklaşık bir hafta olmuştu. Koskoca bir hafta... Burada kaldığı süre zaafı boyunca sadece anılarını düşünüyordu.
Jean ile olan atışmaları... Sasha, Connie, Armin, Mikasa ve daha bir çok kişi ile olan dostluğu. Kardeşi...
Duvara tutunarak ayağa kalkmış ve elini ağrıyan bacaklarına götürmüştü. Bacakları fazlasıyla sızlıyordu. Yavaş yavaş, Ymir'in kaldığı odaya doğru ilerlemeye başlamıştı.
"Ymir..." diye fısıldadı, karanlıkta uyuyan kıza doğru. "Ymir!"
"Yine ne var, Jaeger? Reiner seni rahatsız mı etti?"
"Kaçmama yardım eder misin?"
"Ne?" dedi Ymir, şaşkınlıkla. "Delirdin mi?"
"Hayır... Henüz değil ama burada kalmaya devam edersem delireceğim..."
"Y/N..."
"Lütfen Ymir, Historia'nın hatırı için."
"Manipülatif..." diye mırıldandı Ymir. "Beni manipüle etmeyi kes, Jaeger."
Y/N çaresizlikle, duvara yaslanıp dudağını büzmüştü. "Ama lütfen... Historia'ya onu çok sevdiğini söyleyebilirim."
"Takip et beni."
Ymir yataktan kalkmış ve kulenin merdivenlerine yönelmişti. Y/N, ses çıkarmamaya dikkat ederek, merdivenleri Ymir'in peşinden inmişti.
"Civciv gibi peşimden inme," dedi Ymir. "Kadın gibi yanıma gel, yanından yürü."
"Tamam," diye yanıtladı, sessizce.
"Fazla sessizsin," dedi Ymir. "Ne o, burası psikolojini mi bozdu?"
Y/N "Belki," diye yanıtladı.
"İyi. Git, hadi."
"Orman ama..."
"Al şu meşaleyi... Umarım, yakalanmadan Keşif Birliğine ulaşırsın."
"Teşekkürler Ymir, gerçekten... Historia'ya söyleyeceğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
born to die, jean kirschtein
Fanfic'𝖼𝖺𝗎𝗌𝖾 𝗒𝗈𝗎 𝖺𝗇𝖽 ı, 𝗐𝖾 𝗐𝖾𝗋𝖾 𝗯𝗼𝗿𝗻 𝘁𝗼 𝗱𝗶𝗲 ... ❝ 𝖤𝗀̆𝖾𝗋 𝖽𝖺𝗁𝖺 𝗈̈𝗇𝖼𝖾 𝗍𝖺𝗇ı𝗌̧𝗆𝖺𝗆ı𝗌̧ 𝗈𝗅𝗌𝖺𝗒𝖽ı𝗄... 𝖡𝖾𝗇𝗂 𝖿𝖺𝗋𝗄 𝖾𝖽𝖾𝗋 𝗆𝗂𝗒𝖽𝗂𝗇, 𝖻𝗂𝗅𝗆𝗂𝗒𝗈𝗋𝗎𝗆. ❞ ❝ 𝖲𝖾𝗇𝗂 𝖿𝖺𝗋𝗄 𝖾𝗍𝗆𝖾𝗆𝖾𝗄 𝗂𝗆𝗄𝖺𝗇...