Yanında hala uyuyor olan Eren'i yeni fark etmişti. Kış uykusuna yatmış, ayılar gibi uyuyordu ve anlaşılan, yakın zamanda uyanmak gibi bir niyeti yoktu.
"Tamam," dedi Nanaba, araya girerek. "Şu an zorlamanın manası yok."
"Öyle... Hadi Y/N, Jean'ın yanına."
"Neden At Suratlı'nın yanına gidiyorum ki?" Y/N sordu.
"Çünkü seninle ilgilenecek."
"Neden At Suratlı? NEDEN?"
Hange kıkırdamış ve kızın koluna daha sıkı girmişti. "Aşk atışması bunlar..."
Y/N, bodrum katından çıktığında ilk işi Armin ve Mikasa'ı bulmaktı ya da, onların onu bulmasıydı.
"Tüm gününü Jean ile geçireceksin, Y/N."
"Ama neden? Armin olmaz mıydı? Ya da Mikasa? Sasha?"
"Olmaz... Aslında ikizler olabilir..." diye mırıldanmıştı Hange.
"Merhaba!"
Y/N'nin önünde iki tane, birbirlerine çok benzeyen insanlar belirmişti.
"Ben Isabel Kuchel," demişti, Caroline Ackerman gibi sarı saçları olan kız.
"Bende Farlan Alpha."
"Jean'ın, Sasha ve Connie ile bir işi çıktı," diye açıkladı Isabel Kuchel Ackerman. "Biz seninle ilgileneceğiz."
"Bu güzel...?"
"Elbette öyle!" dedi Hange. "İkizler, benim kankalarımdır. Büyük ihtimalle, iyi anlaşırsınız."
"Gel Y/N."
Isabel ile Farlan, kızın kollarına girmişlerdi. Beraber terasa çıkmışlardı. Isabel, yere örtü sermiş ve oturmaları için minderleri yerleştirmişti.
"Eee, nasılsın? Nasıl hissediyorsun?" Farlan sordu.
"Galiba iyi..."
Isabel "Şeyy," diye mırıldanmıştı. "Yarın Eren ve senin duruşman var... Sana yardımcı olmak için buradayız ve eğer bir dosta ihtiyacın olursa buradayız."
"Evet, Kuchel Mike'ın takımında ve bende Hange'nin takımındayım."
"Nefes al Farlan," dedi Isabel kıkırdayarak. "Ve evet, biz yanında olacağız, duruşmada."
"Nanaba ile Gelgar, fazlasıyla seni merak ediyorlar."
"Hange de öyle. Sawney ile Bean'dan sonra seni incelemek hoş olacak."
"Bence Mike'ın takımında olmalısın... Kuchel, Mike'den hoşlanıyor."
"Bir dakika, bir dakika," diye mırıldandı Y/N. "Niye onlara adları ile hitap ediyorsunuz? Ve bunları nereden biliyorsunuz? Ve Ackerman... Kaptan Levi ile Kaptan Care..."
"Eh, halamıza benziyor olabiliriz fakat Levi'nin çocuklarıyız ve doğduğumuz günlerden beri buralardayız." Farlan açıkladı.
"Ah... Ah... AH?"
"Evet."
"Ne demek KAPTAN'IN ÇOCUKLARIYIZ."
Farlan gülmüştü. "Ben Farlan ve o da Isabel. Kardeşiz."
"İkiziz."
"Kardeşler tabii ki."
"Şimdi anlıyorum..." Y/N sersemliğini üzerinden attıktan sonra utançla gülümsemişti.
Rezil olmuştu!
"Çok özür dilerim... Metabolizmam nedense yavaş çalışıyor..."
"Hange yüzünden," dedi Isabel. "Takma kafana."
Y/N, günün geri kalanında ikizler ile sohbet etmişti. Gayet iyi anlaşmışlar, bol bol gülmüşler ve Y/N, kendini iyi hissetmişti.
"Her şey için çok teşekkür ederim, ikizler ya da kardeşler... Sonra görüşürüz?"
"Elbette, görüşürüz."
Y/N, kasabada duyduğu ve diline dolanan şarkıyı mırıldanarak koridorda yürüyordu... Ta ki, birinin göğsüne çarpana dek.
"Üzgünüm Reiner," diye mırıldanmıştı, başını ovarak.
