Nalulungkot po kami sa nangyari tita, At alam naming malaki ang epekto nito kay Josh magpakatatag ka po tita. Anytime po pwede niyo kami tawagan if incase kailangan niyo po kami para kay Josh. I said sincerely sa ina ni Josh, nang ihatid namin ito sa bahay nila, na agad nagkulong sa kwarto nito.
Jusko ano ba itong nangyari kay Josh, kawawa naman yung anak ko. Sagot ni tita na medyo naaligaga at namroblema na. Napahilot ito ng sintido niya.
Salamat Paulo, salamat sa inyong lahat at handa kayong umalalay sa anak ko. Dagdag pa ni tita.
Walang anuman po yun tita, sige po uuwi na po kami. Pagkatapos kung magpaalam kay tita umalis na kaming apat.
Kahit ako hindi parin makapaniwala, how I wish panaginip lang lahat ng ito. Sabi naman ni Stell na nakatulala. We're still on the trip.
Alam ko malapit kayo ni Cryza Stell, pero wala tayong magagawa. Mahirap man paniwalaan pero hindi naman gagawa ng kwento yung parents ni Cryza diba? At isa pa mas masakit ito sa magulang niya lalo na't unica hija siya.
Napapunas uli ng luha si Stell. Agad naman ito kinomfort ni Ken at justin.
Fast forward»»
Josh kain na, lalamig tong pagkain, iiwan ko nalang dito sa labas. Kunin mo naman sana nag-aalala sayo si tita.
After kong malaman ang nangyari di ako nagdalawang isip na puntahan si Josh. Ni halos di rin ako makapaniwala sa nangyari. Di ko rin naman maiwasang hindi maiyak. Pero si Josh yung alam kong apektado sa lahat.
Mahirap din naman para kay tita na matutukan si Josh lalo na kagagaling niya palang sa isang operasyon, she still need a long break from heavy work.
Patuloy parin sa paghagulgol si Josh, damang dama ko ang sakit sa bawat hikbi nito. Naawa rin ako kay Jiro na nasa living room at parang pinakikiramdaman ang kuya niya.
Josh...Kung naririnig mo ako andito lang ang pagkain okay? Yun na ang huli kung salita kay Josh. Pinuntahan ko si Jiro para i-comfort.
Agad ko itong niyakap.
Don't worry you're kuya will be okay Jiro. Matatag yang kuya mo, marami na yang bagyong pinagdaanan eh. Pag May pagkakataon ka talk to him okay? Alam ko isa ka sa pwedeng mag cheer up sa kanya.
Mamimiss ko si ate Cryza, Hi-hindi na siya babalikkk... Bigla nalang ito nagpakawala ng mga luha.
Wala akong nagawa kundi ang yakapin pa ito ng mahigpit na mahigpit.
*Third person's P.O.V
Bakit pa-parang ayokong ma-maniwalang wala Kana Cryza?
Kinakausap ng binata ang litrato ng kasintahan.
Nakaupo ito sa sahig habang nakasandal ang likod sa kama. At Bakas ang luha sa uniform nito.
Ang litratong tinititigan nito ay tila unti unting nawalan ng kulay. Ang mga salitang dapat Ibigkas ay naging matinding hagulgol ni Josh at ang tanging nararamdaman niya lang ay ang matinding sakit na talagang dumudurog sa kanya.
Samantalang nakabantay sa pintuan ang batang si Jiro na puno ng pag aalala sa kuya niya.
-------
Josh it's been 3 days! Okay kapa ba diyan? Magsalita ka naman anak, wala namang mag gusto sa nangyari diba? Lahat tayo nagdadalamhati.
Ni hindi kapa kumakain anak, alam ko naman yung pinagdadaanan mo eh, hayaan mo naman ako/kami ng kapatid mo na damayan ka... Please... Nag aalala na ako sayo ng sobra Josh natatakot na ang kapatid mo sa pinagagawa mo.
Pano na yung academics mo? Lahat kami nag aalala sayo Josh. Wala ka man lang kinakausap kahit sa mga kaibigan mo. Anak pleaseee Mapipilitan akong sirain tong pinto mo.
YOU ARE READING
1803 of Saying Iloveyou
FanfictionLife is to short to feel sorry, what you need is to enjoy and treasure every second, minutes and hours of our lives. Every drop counts. Hindi kita kakalimutan Josh, mahal na mahal kita, nag-promise kang hihintayin mo ko, Oo Cryza I promise..