I.
"FUCK YOU, man!"
Napailing ako habang pinapanood ang mga pinsan kong parang mga gago dahil lang inaway ng mga jowa.
"Huwag mo akong angasan, bro, mas matindi pa ang sakit na naranasan ko sa inyo. Tangina niyo talaga." Sabi ko.
"Tangina mo din, Ludwig. Hindi mo alam ang pakiramdam na hindi pansinin ng girlfriend. Fuck this life. Gusto kong mambugbog."
Tinungga ko ang alak sa harap ko saka tumayo. I looked at ny cousin, Troy.
"Mas putangina ka, bro. Hindi mo rin alam ang pakiramdam na iwan sa mismong araw ng kasal mo. 'Yang nararamdaman niyo ngayon, kuko lang yan ng sakit na nararamdaman ko. Mga gago."
Iniwan ko sila. Ito 'yong mahirap kapag nasanay silang makita kang masaya. Akala nila wala akong problema. Tangina, I've been lying my whole fucking life. I acted like everything is fine. I acted like I am fucking okay but every fucking night, I'm crying in pain―while thinking about her.
Hindi ko alam kung saan ako nagkulang. Hindi ko alam kung ano ang mali kong nagawa para saktan ng ganito. Nagmahal lang naman ako, putangina.
All I wanted is to marry her because I love her. Dati, gago ako. Puro kalokohan sa katawan but things changed when I met her. I witnessed a lot of heartbreaks from my cousins so I promised myself that once I found the girl I will be spending my life with, I'll give her the world and I won't fucking hurt her the way my cousins hurt their woman. I admit I wasn't perfect but I never gave her pain.
Hindi ko gusto ang ideya na basta sa Palermo ka napunta, masasaktan ka. Pinanindigan ko iyon. I love her all my life.
Hindi ko nga siya sinaktan pero putangina, ako pala ang sasaktan.
Sumakay ako sa kotse ko. I started my car engine but my phone suddenly rang. I answered it.
"Yeah."
"Sir Ludwig."
Oh, the guard house from the subdivision where I am living.
"Yeah."
"Uhm, dumating po ang asawa niyo."
My heart skipped a beat for a second.
"What did you say?"
"Dumating po si Miss Russia Gomez at dumiretso po sa bahay niyo."
I stopped for a second. Pakiramdam ko ay nagkamali lang ako ng pandinig but it was clear. She went home. She came back.
"Alright."
I ended the call. Saglit kong pinatay ang makina ng kotse ko. Mariin akong napapikit.
Why... are you fucking doing this to me...
💟
"SURE KA NA BA?"
I took a deep breath as I opened the door. After five years, I am here again, at the house... kung saan binuo namin ang mga pangarap naming magkasama. We bought this house for us. For the two of us. For me and for him.
"May choice ba ako?"
Ren closed the door as she went inside after me. She is my bestfriend. Sinundo niya ako sa airport at hindi siya makapaniwala na dito ako nagpahatid sa bahay ko⎯namin.
"Anong choice ka d'yan? You can buy your own condo unit. Kung gusto mo doon sa bahay ng magulang mo. O kaya sa hotel. Marami kang choices, bakit dito pa?"
"You know how important this house to me. Bakit pa ako bibili ng condo unit kung may sarili naman akong bahay? Hindi ko rin bet sa hotel because I'll stay here for good. At isa pa, hindi ko gugustuhing tumira sa parents ko. You know exactly the reason."
