GERCEKLER♉️

Hayata döndür!

OOO VE UZUN BİR ARADAN SONRA YAZABİLDİM MALUM SİNAVLAR VAR VE 7k OKUYUCUM OLMASİNİ BEKLEDİM EVET KİTAP GİTTİKCE KATLİAMA UGRUYOR VE EMİN OLUN OZUMUN BU SEKİLDE KAHROLMASİ BENİDE İCTEN İCE KEMİRİYOR FAKAT MALESEF İLHAM PERİM KAYBOLDU VE GENELDE BEN BOYLE MACERA EKSİN SEVDİGİM İCİN KİTAP CİCİDEN KOTU KİZA DONUSTU BU DEGİSİM ANİ OLDU FARKİNDAYİM AMA GERCEKTEN İLHAM GRLMİYORUM BEN BU BOLUMUMU EN YAKİN ARKADASİM OLAN VE BANA KİTAP YAZAMAM GEREKTİGNİ SOLEYEN Okuryazarazra YA TAKTİM EDİCEGİM İYİ OKULAMALAR..

Ben kurtulmaya çalışırken ağzından bi kaç kelime döküldü. "Kuzey benim yüzümden öldü!" Mertin agzindan dokulenler vucudumu rehin aldi oldugum yerde yere coktum dizlerimi bedenime sardim.
'Kuzey benim yuzumden oldu' bu.. bu yani ne olabilirdi. Birkac kisi etrafimi cevrelediler cok ses vardi ve ben dusunemiyordum ayaga kalkip ilk buldugum odaya girdim. Elimi duvara yaslayip kendime gelmeye calistim. Kalbim cok hizli atiyordu ritmine yetisemiyordum. Karnimin agrisi sanki yok olmustu.

Oldugum yerde yere yatip gozlerimi kapattim.

MERTIN AGZINDAN

"boyle birseyi nasil yapabildin solemicektik hani kendine ya bir se--" iremin lafini kestim. Az once ozume kuzeyi benim oldurdugmu solemistim. Kendime gelmem biraz zaman aldiktan sonra. Hastane odasina girdim. Azra yerde oturmus agliyordu. Ne oldugnu hala idrak edememistim. Efenin yakasindan tutup "ozume birsey olmicak, bunu basaricaz koricaz unutma" dedim ve yuzumdeki islaklik goz yasi belirtisiydi.

"Ahhhhh tarimmm lanet olsun ozumu seviyorum onu bana bagislaaaaa." diye bagirdigimda kendimden gecmis olmam lazimdi. Azra kolumdan tuttu "bunu onlar degil ozumu biz onu yari yolda birakanlar hayata tutunmasini saglicak kendini suclu hissetme yeter! Sil su goz yaslarini erkek ol hayat bu acimasiz simdi ozumu bulup artik eski yasama geri donmemiz lazim" dediginde yuzumdeki islakliklari sildim. Ayağa kalkmaya çalışırken görkem yardım etti. Tam yürürken özümün annesi önüme çıktı "sana birşey söliyimmi? Eski yasam hani su mutlu olma duygusu bunu unut artık kızımın yüzü gülsede biz göremiyecez. Onu çocukmu sandın yetişkin biri herşeyin farkında bir mucize olmalı ki eski hayatımıza kavuşalım bunu unutma!!" Diğe bağırdı bi o eksikti beni azarmayan sözcüklerine devam etti "kuzey ölmüş olabilr ama sen varsın." Dedğinde yüzüne baktım ve o bakışlar sen bu işi düzeltebilirsin bakışıydı.

Beni düşüncelerimden ayıran iremin çığlıydı. Hepimiz iremin olduğu odaya girdik ve özüm yerde yatıyordu hemen kucağıma aldım hemsireleri çağırdık ve sedyeye yatırdım. "Çıkın odadan" herkes apar topar disari cikarken ozum ve hemsire bas basa kalmisti. Adrenalinsiz bir gun diledim ve yere cokup sadece hemsirelerin ne diyecegini kafamda tasarlamaya koyuldum.

Cok gecmeden hemsire odadan cikti ben yerimden kalkamadim sadece ne konuşuyorsa dinlemeye calistim "biraz dinlenmesi gerek gercekten cook bitkin karnindaki yaralar kan pihtilamis. Ama gecer ona iyi bakicagiz 4-5 gun daha burda kalsa hepimiz icin iyi olacaktir" dedigini duydum iyi oldugna sevindim evet ama kafamdan o kaza olayi gitmiyordu. Soledigimde ozumun gozlerindeki ifade bana bakan birsuru anlamsiz gozler kahretsin ne halt islemistim. Bunlar simdimi aklima geliyordu yaptiktan sonra ahh tanrim. Basimin catliyacagini hissettim 2 gundur uykusuzduk ve suan gozlerimin altlarinin mor oldugna bahse girerdim. Uykuya bos bir kafaya ihtiyacim vardi. Biraz disari cikip hastane havasindan kurtuldum ve sigarami yakip temiz havayi icime cektim. Sigaramdan bir nefes daha alirken gorkem yanima geldi. "Ahh mert ahh" dediginde yine basladigmizi anladim bir saniye olsun su guzelligin tadini cikaramazmiydim? Gozlerimi devirip "oldu bitti abi uzatma zaten cok halsiz ve uzgunum bide sen anne olma basima" dedim ve ayagimla sigarayi sondurdum elimi montumun cebine sokup gorkeme dondum. "Haklimisin haksizmisin inan bilmiyorum ama en iyi care susup unutmak olucaktir" hay yasa ben agzindan guzel sozler dokuldu sonunda.

Gozlerimi araladim gerekten uykum vardi. Eski huzur nerdeydi? Simdi neden hersey degisti? Bir yil icerisinde insanlarin yuzleri ortaya cikti. Roller degisti. Hayatimizdan bircok isim silindi. Vay be bunlar 1 yilda olmustu ve malesef yil daha bitmemesiti. Devaminda ne getirecegini bilmezdik. Beni bu sorularla bıraktı işte özüm. Peki ya şimdi özümün yüzüne nasıl bakıcaktım? Onu korumama izin vericekmiydi? Ahh hiç sanmıyorum. Ahmağın tekiydim ve insanlarında sırları GERÇEKLERİ ortya çıkıyor. Buna son verilmeliydi çok fazla kalp kırıp çok fazla da ızdırap çektirmiştik insanlara yeterdi bence.

"Sana sus dedim" diğen bir bağırışma duydum özümün odasının önüne geçip dinledim.
"Git şurdan git!"
"Kuzey nerdesin hayatımı alt üst edip gittin bana dön yalvarırım bana dön" özümdü bu hayal görüyor olmalıydı. Bağırısıyordu kendi kendine. Yoldan geçen hemşireye "bi bakabilirmisiniz rüya görüyor galiba" dedim ve hemsire beni süzüp gülümsedi. Tekrar ne olup bittiğnden emin olmak için kapıya yaklaşıp dinledim.
"Yardım ediiiiiin! Doktor beyy!!" Hemsire çığlıklar atıyordu. Ne oldu birden doktorlar içeri girerken bende girmeye çalıştım bir hemsire beni kolumdan tutup "olmaz girmeyin" dedi ve kapıyı kapattılar. Gözlerimde birriken o yaşları serbest bıraktım. İrem koşarak yanıma geldi ne olduğnu sordu ağzımı bile açamamıştım bilmiyordum. "Ne oldu konuşcakmısın artık" dedi azra. Kafamı kaldırıp göz yaşlarımı sildim. "Bil...bilmiyorum" gerçektende bilmiyordum özümün bağırışmaları 'kuzey bana dön diye' yalvarışı. Hemşirenin çığlığı doktorların koşuşması. Bunlarda neydi şimdi. Doktorlar odadan çıktı hemen yerimden kalkıp ne olduğnu sordum. Gözlerini yere doğru indirdi bir iç çekti. "Annesi nerde" dedi. "Söyle bize söyle" diğe bağırdım. "Olmaz annesini görebilirmiyiz" dedi kötü birsey olduğnu gözlerinden. Herşeyinden anlayabiliyordum. "Buyrun doktor bey kızıma ne oldu" birlikte bizden uzaklaştılar. Hiçbirşey duyulmuyordu. Tek duyduğum sey. "Nee kııızım iyimi naptınız ona" bağırışmalarıydı. Evet anladım özüme birşey olduğnu. Herkes kahrolmuştu. Dışarı doğru topallayarak çıktım. Dizlerime çöküp kollarımı açtım. "Onuuu kurtarr tanrım kurtar" diğe diğe kendimi yedim. Olduğum yerde yattım ve özüme birşey olmaması için tanrıya yalvarmaya başladım. Ağzımdan yavaş yavaş çıkan şarkıya ayak uydurdum

"Açık kapılar gibi olan gözlerimi nasıl görmüyorsun? Seni dona kalan kalbime yönlendirmeye çalışıyorlar. Cansız bir şekilde ruhum soğuk bir yerde uyuyup duracak, taki sen onu bulup ait olduğu yere döndürene dek!"

"Şimdi bende neyin eksik olduğnu biliyorum,beni bırakıp gidemessin! Bana nefesini ver. Ve beni gerçeğe dönüştür. Hayata döndür!"