GERCEKLER♉️

Giden dönemez!

Gozlerime kesici bi ışık geldi. Öldüm sandım. Daha sonra elimde bi serum vardı. Heryeri bulanık görüyodum. "Özüm" dedi bi ses. Mertmiydi bu.. sonra biri elimi tuttu. Nefesini yüzüme üfledi. Parfüm kokusu çok tanıdıktı. "Özüm yanındayım korkma" gözlerimin acısıyla inledim. Kıvranıyodum midem ağrıyodu kafamda sargı bezleri vardı. "İyisin korkma burdayım" elimi bırakıp gidicek sandım çok sıkıca tuttum elini. Kim olduğunu anlamamıştım ama huzur veriyodu. "Herşey değişcek gitmem lazım" niye gitmek istedi? O kimdi? Kapının sesini duyunca korktum. Gözlerimi açtığımda kafamın ucunda hemşire vardı. Kendime gelince serumu fırlatıp attım. "Durunn durun hanfendi doktor beyyyy!!" Başım dönmeye başladı yüzümdeki bezleride fırlatıp attım. Ayakkabılarımı giyindim "bırak beniii ölücem ölmek istiyorum" diye cebelleşirken içeri tanıdık bi kadın girdi. Olduğum yerde kaldım. "A..an.ne" dediğimde yüzü gülümsedi adii adi nasıl buraya gelebilirdi. "Hangi yüzle gelirsin buraya sen ,burakın beni hasta olan o ben değilim o o o!" Derken yere yığılıp kaldım. Göz yaşlarım derime gelince yanıyodu.

Sevdiklerimin gidişini izleyip sonra dönüşlerini görmek istemiyodum.Bu çok acı veriyordu. Dizlerimin üstüne oturdum. Ağlamaya başladım kimse tutamazdı beni.siyahın içinde beyaz olamzdıki "Kızım yapma böyle" gözlerim kendini kaybetti. Bedenim hareket etmiyordu ama bilinç altım ölüm diyordu. Pekala simdi kimi dinlicektim? Kafamı kaldıırıp baktığımda oda ağlıyordu. "Kızımmı ha ha ha senin kızın yok ki olsada burda değil başka parklarda ara ha bide burası park değil HASTANE!" Diye bağırdım. Brnim annem yoktu. Anne diyebileceğim insanda yoktu. ölmek kurtuluştur. "Özüm yapma lütfen hatalıyım özür dilerim" ayaklarımın üstünde durucak mecalim kalmamıştı. Karnımdaki moruklar gitdikce kana dönüşüyordu. Bedenimdeki sıyrıklar derinleşiyordu. Ardından "özümmmmmm!" Dedi biri herkes kapıya odaklanınca Azra gelmişti. Bi o eksikti. yerden kalktım. Ayakkabılarımı giyinmeye çalıştım. Eyilmekte çok zorlanıyordum. Göz yaşlarımı sildim. İki hemsirede kolumdan tuttu "bırak!!" diye bağırınca ikiside bıraktı. Annemin yanına doğru yürüdüm gözlerine baktım. "Her kökünden kesilen çicek tekrar canlanmıyo. Kökümden koptum ben." Diyip ittirdim. Karsıma azra çıktı. "Sevdiğim insanların tek tek gidişini gördüm peki ya dönüşünü görürsem korkusu vardı içimde. Simdi diğer gidenlerinde dönüşlerini izleyemicem" diyip onuda ittirdim.karnımın ağrısını kimseye anlatamzdım. Akan göz yaşlarım göl oldu. Hastane kokusu iliklerime işledi. Yürümeye başladım.

Koridorda babam olucak herif irem,mert,görkem,batıhan,melis,efe vardı. Hepsine tek tek güldüm. Karnımı tuttum. Ve yürümeye devam ettim. Eyer sen yapmassna kim yapıcaktı. Arkamdan hemsireler koştu itekleyip bende hızlı yürümeye çalıştım. Kolumdan mert çekti. Gözlerimin için baktı. "Madem herşeyi biliyosun sana bişey sölemek istiyorum" dedi. Başka canımı acıtacak ne olabilirdi. Tükenmemişmiydi zaten "hayır duymak istemiyorum" dedikçe kolumu sıktı. "Hayır bilmek istemiyorum" sanki geçen bir yaranın sevinciyle sıçrarsında o yara tekrar olduğu yerde kanar ya o açılan yara bensem kanatanda onlar. Ben kurtulmaya çalışırken ağzından bi kaç kelime döküldü. "Kuzey benim yüzümden öldü!"

Gençleeeeer heycan dorukta yazarken kendimden grçtim alsjsk hadi iyi okumalar