Trust (Twilight Fanfic)

3. drowned

Seth's POV.

Ik ben samen met Maggie, Leah, Sam, Emily, Paul, Jared, Embry, Jacob en Quil een film aan het kijken. Maggie ligt in mijn armen. Ik heb mijn armen om haar middel. Ze heeft mijn hand vast. Ze is zo stil. Ik kijk naar haar. Ze ligt te slapen. Ze is zo schattig. Ik trek haar dichter tegen me aan. Haar huid is zo koud vergeleken met de mijne. Ze ruikt zo lekker naar bloemen maar speciaal naar rozen. Ik zie dat Paul haar wil laten schrikken door haar wakker te maken. Ik grom naar hem. Hij gaat meteen weer zitten en we kijken verder naar de film. Als de film is afgelopen gaat iedereen naar huis. "Leg haar maar op bed," zegt Emily. Ik knik en ik doe wat ze zegt. Ik stop haar lekker in. Het liefst wil ik niet weggaan maar ik kan hier niet de hele tijd blijven. Ik ga terug naar mijn huis.

Maggie's POV.

Ik ruik een bloedgeur. Ik word wakker. Hoe kan het dat het weer bloed? Ik pak het naald en draad weer. Ik schuur de bloedvlek uit mijn shirt en ik trek een ander shirt aan. Ik loop weer naar beneden. "Goedenmorgen. Heb jij lekker geslapen?" "Ja hoor." "Mag ik een eindje gaan hardlopen in het bos? Ik wil mijn hoofd even leeg make," vraag ik. "Zolang je maar optijd terug ben voor het eten en je niet in de problemen komt." "Tuurlijk!" Ik ren vrolijk het huisje uit. Rennen doet pijn aan mijn zij maar ik moet me er gewoon door heen zetten. Ik blijf maar gewoon door rennen. Steeds sneller. Op een gegeven moment hoor ik de wind om mijn oren suizen. Het is zo fijn. Opeens hoor ik allemaal knakken en ik zak in elkaar. Ik voel het bloed uit mijn lichaam stromen en ik voel al het bloed uit mijn gezicht wegstromen. Ik rol het heuveltje weer af de rivier in. Ik probeer op te staan maar dat gaat niet. Ik probeer te gillen om hulp maar ik krijg geen geluid uit mijn mond. Ik hap naar adem maar zelfs dat lukt niet. Ik krijg alleen maar water in mijn mond. Het water om me heen wordt een beetje rood. Ik snij af en toe mijn huid aan de rotsen. Ik stik! Alles begint te draaien en het wordt zwart voor mijn ogen.

Seth's POV.

Ik ren lekker in het bos. Ik voel het zand tussen mijn poten. Ik had met Maggie om 12 uur afgesproken in het bos. Ik zie haar nergens. Ik zoek overal maar ik zie haar echt nergens. Maar het is al over 12 uur. Ik ren een stukje verder. Ik bots tegen iets hards aan en ik rol naar beneden. Ik sta weer op. Daar staat Edward Cullen. "Sorry dat ik tegen je aanbotste. Ik was opzoek naar Maggie. Heb jij haar nog gezien?" denk ik naar hem toe. "Ik heb haar niet gezien. Waarom zoek je haar?" zegt Edward. "Ik had met haar om 12 uur afgesproken in het bos." "Het is al 2 uur." "Ow, shit." Ik huil zo hard ik kan. Ik hoor de andere terug huilen. "Ik wil niet veel zeggen maar volgens mij moet je je familie vragen om haar te vinden. De gehele roedel is al aan het zoeken." Hij knikt en rent weg. Ik begin haar geur op te zoeken maar ik kan haar niet vinden. Misschien is ze op ons plekje. "Jullie plekje?" zegt Paul in mijn gedachten. "Paul! Kop dicht." Ik ren verder. Als ik eraan kom zie ik haar niet. Ik ruik haar wel maar dat was toen we hier samen waren. Ik kijk naar de waterval. Ik zie bloed vlekken in het water. Ik kijk naar het einde van de waterval en net ervoor is het helemaal rood. Ik kijk steeds beter.

Daar ligt Maggie! "Dat is gestoord!" zegt Leah. Ik wil naar midden de waterval rennen. "Seth wat doe je? Je moet haar redden!" denkt Sam boos. "Ik weet wat ik doe!" denk naar hem. Ik zie de Cullens bovenaan de waterval staan. Ze willen me tegenhouden maar ik ben ze te snel af. Dit is niet ons land dus ze mogen daar staan. Ze proberen Maggie eruit te vissen maar ze zijn net te laat. Ik ren naar midden de waterval. Ze valt van de waterval. Net als ze in het midden is spring ik door de waterval heen. De grot in. Ondertussen grijp ik Maggie's middel vast en ik leg haar neer .Ik verander weer in een mens. Ze is zo koud! Normaal is ze al best koud vergeleken met mij maar nu al helemaal.  Ik doe mond-op-mond beademing. Ik duw zachtjes op haar borstkas en dan blaas ik haar weer lucht in. En dat steeds weer opnieuw. Ik controleer af en toe of ze nog leeft. Ze spuugt het water uit en hapt naar adem. "Godzijdank je leeft nog!" "Ik bloed," zegt ze zo zachtjes mogelijk. Maar ik versta het toch. Ze knikt naar haar buik. Het is helemaal rood. "Carlisle," zegt ze. Ik knik. "Carlisle! Ik heb uw hulp nodig! Ze is aan het bloeden!" roep ik zo hard mogelijk. Ze hebben misschien wel supergehoor maar van deze afstand zouden ze het nooit kunnen horen als ik normaal zou praten. "Mag ik er even bij jongenman?" zegt een aardig uitziende blonde vampier. Ik knik maar ik hou haar hand vast. Hij pakt naald en draad en hecht het. "Ze moet dringend naar het ziekenhuis," zegt Carlisle. Ik knik. "Ik rij alvast naar het ziekenhuis. Wil jij haar er dan heen brengen?" Ik knik. "Kan je op mijn rug zitten?" ze knikt. Ik verander in een wolf en ik ik ga zo laag mogelijk zitten. Ik zie dat Edward haar op mijn rug zet. Ze houdt me stevig vast.

Ik zet af en ik ren zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. "Seth ik neem haar van je over bij het ziekenhuis zodat jij gewoon kan veranderen," denkt Jake. Net voor het einde van het bos pakt Jake haar van mijn rug. Ik ga achter een boom staan en ik verander terug. Ik kleed me weer aan en ik loop naar binnen. Ik heel de familie Cullen in de wachtkamer zitten. Aan de andere kant van de wacht kamer zitten de Quileutes. Mijn roedel samen met Emily. Bella staat er een beetje ongemakkelijk tussen in. Ik ga bij mijn roedel zitten. Ik ben zo zenuwachtig met wat er met Maggie zou gebeuren. Het duurt voor mijn gevoel uren."Je mag naar  haar toe," zegt Carlisle tegen me.

Ik ga zo snel mogelijk de kamer in. Het is een grote kamer waarbij de Quileutes en de Cullens de kamer in kunnen. Ze ligt aan allemaal snoertjes en draadjes. Ik vind het zo vreselijk voor haar. De pijn die ze moet voelen is vast vreselijk. Ik moest haar beschermen en het is me nou niet echt gelukt. Ik pak haar hand. "Wat is er met haar aan de hand?" vraag ik. "Ze heeft haar ribben gebroken. Gelukkig zijn de splinters niet bij haar organen gekomen. Ze heeft ook veel te veel bloed verloren en ze heeft problemen met ademhalen doordat ze bijna is gestikt. Ze heeft ook zoals je kan zien heel veel wonden en ze is onderkoeld maar ik denk dat jij haar daar wel bij kan helpen. Haar gave werkt niet dus we moeten wachten tot haar ader is geheeld. Als dat gebeurd is mag ze naar huis." Ik knik. "Heeft ze veel pijn?" Hij schudt zijn hoofd. "Zoals het er nu uitziet komt alles goed." "Dank u." "Geen moeite." Hij loopt weg. Ze heeft een infuus voor vocht en bloed. Ze heeft een best zeldzame bloedgroep. Maar ze hadden al snel een donor gevonden. Zoals ze daar ligt het lijkt alsof ze niet leeft. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. "Het komt wel goed met haar," zegt Leah. "Ik hoop het." "Ze is gewoon zo koud." "Ik weet het maar ze komt er echt wel boven op." Ik geef een kusje op haar koude hand.

"S-seth," brengt Maggie zachtjes uit. Ik pak haar hand steviger vast. "Kun jij Carlisle even waarschuwen dat ze wakker is." Leah knikt en ze loopt weg. "Heb je pijn?" ze schudt bijna onmerkbaar haar hoofd. "Wat is er gebeurt?" vraag ik. "Een tijdje geleden toen ik bij jullie kwam logeren rende - volgens mij Victoria - tegen me aan. Ik viel de rivier in. Ik hoorde iets knakken en ik kreeg toen die snee in mijn buik en pols. Ik deed alsof er niks was gebeurd want ik dacht dat het niks was en dat het gewoon overging. Maar blijkbaar niet. Ik ging vanochtend rennen en mijn ribben begaven zich. Ik belande in de rivier en ik kreeg net iets te veel water binnen." "Als zoiets nog eens gebeurd vertel je het me meteen." Ze knikt. Carlisle komt aangelopen. "Mag ik gaan slapen?" "Tuurlijk," zegt Carlisle. Maggie draait zich een beetje op haar zij waardoor haar litteken van Jake tevoorschijn komt. Ik zie Edward heel boos worden. O shit! Dat had ik niet moeten denken. Ik kijk naar de rest van de Quileutes. Zij dachten zo te zien ook aan het litteken. Jake schiet achteruit.  De Quileutes staan op en gaan beschermend voor Jake staan. Edward wil opstaan maar Bella gaat tussen ze staan. De rest van de Cullens kijken hem vragend aan. "Edward! Het was een ongeluk," zegt Maggie. Edward gaat weer rustig zitten en de Quileutes doen hetzelfde. "Laat haar maar slapen," zegt Carlisle tegen de rest. Ik wil opstaan maar Carlisle wenkt dat ik mag blijven zitten. Ik knik dankbaar naar hem.

"Is er nog iets spannends gebeurt?" vraagt ze. "Nou Paul en Emmett hadden vannacht een probleem. Emmett rende achter Victoria aan maar hij sprong op ons land. En je mag naar huis naar huis als je jezelf geheeld heb of dat al je botten weer goed zijn." Ze doet haar blauwgroene ogen dicht. "Dan mag ik nu naar huis," zegt ze met haar ogen dicht. "Dat zien we nog wel," zegt Carlisle. "Ga eens overeind zitten zodat ik je kan onderzoeken." Ze doet wat hij zegt. "Kijk naar mijn vinger," zegt Carlisle. Hij steekt zijn vinger op en doet een lampje aan. "Kun je wat minder met dat lampje in mijn ogen schijnen?" Ik begin te lachen. "Ja, alles is goed," zegt Carlisle. "Breng haar maar naar La Push. Zorg wel dat er extra op haar geled wordt." Ik knik. "Kom mee," zeg ik. Ik pak haar hand en ik trek haar mee.