Trust (Twilight Fanfic)

5. Crushed

Maggie's POV.

"Ben jij het echt?" vraag ik. Daar staat hij. Mijn ex-vriendje. Die dood hoorde te zijn. Hij werd vermoord door Victoria. En nu staat hij daar gewoon. Maar hij is niet zichzelf. Hij is een vampier. Een echte. "Ja, ik ben het." "Wat doe je hier?" "Opzoek naar jouw." "Waarom naar mij?" "Jij ben mijn vriendinnetje." Hij loopt naar me toe en ik stap naar achteren. "Sorry?" "Wij hebben nog steeds verkering hoor!" "Nou niet nadat ik dacht dat jij dood was!" "En nu ben ik weer hier!" "Nou net iets te laat!" "Waarom dat?!" "Omdat ik depressief was omdat jij dood was en nu ben ik verdergegaan met mijn leven! Je kan me niet vragen op iemand te wachten waarvan ik denk dat die dood is!" "Bedoel je dat je een ander heb!" "Ja!" "Hoe kun je?!"

Edward's POV.

We zijn vlakbij de grens van La Push en vlakbij ons huis. We zijn met de Quileutes aan het bespreken hoe we verder Bella en Maggie gaan beschermen. Maggie is met Leah mee iets doen. "Maggie blijft voorlopig wel gewoon bij jullie maar ze mag niet alleen het bos in," zegt Carlisle. "Akkoord. Met Bella wisselen we met de nachten af wie er gaat. Tenzij een bedreging is op ons land," zegt Sam. "Akkoord." Leah komt aangelopen. Ik zie een beeld in haar hoofd van een jongen. Die ik ken. Alleen is hij nu een vampier een echte. Hij staat met Maggie te praten. "Ongeloofelijk," zeg ik. Iedereen kijkt me verbaasd aan. "Blijf uit mijn hoofd," zegt Leah. "Is hij gevaarlijk voor haar?" vraagt ze. "Ik heb echt geen idee." "Alice kun je naar Maggie's toekomst kijken." Ze hapt naar adem en ik kijk in haar hoofd. Maggie verteld hem dat ze iemand anders heeft en hij wordt woedend. Hij valt haar aan maar zij wil hem niet aanvallen. "Wat is er aan de hand met Maggie?" vraagt Sam. "Ze is een oude bekende tegen gekomen." "Wie?" vraagt Seth. "Julian." "Julian als in mijn broertje Julian?" vraagt Bella. Ik knik. "Wat gaat hij doen?" vraagt Jared. "Haar aanvallen. We moeten nu naar hun toe voordat haar iets overkomt." We rennen weg en de wolven komen achter ons aan. Ze stinken zoveel erger als ze getransformeerd zijn. 

Maggie's POV.

"Ik ben verdergegaan met mijn leven en dat heb je maar te accepteren!" "Jij bent mijn mate! Of je het wil of niet!" "Ik heb mijn mate al gevonden maar dat ben jij niet!" Hij wordt woest. Ik zie hem grommen. "Wat is er met je gebeurt?! Jij bent niet de Julian die ik ken." "Victoria heeft me veranderd. Ze wilde me aan bij haar leger toevoegen. Zodat ik jouw pijn kon doen en jij een makkelijk doelwit was. Maar jij bent mijn mate," zegt hij. "Welk leger?" "Victoria is een leger aan het creëeren om jouw en Bella te pakken te krijgen. Maar ik hou van je dus dat laat ik je niet overkomen." Hij pakt mijn hand. Ik wil hem lostrekken maar hij heeft hem te stevig vast. "Julian, dat ben ik niet!" "Jawel! Dat weet ik zeker." "Julian, laat mijn arm los!" Hij laat hem los. "Je moet het laten rusten." Ik draai me om en ik loop weg. Ik zie Leah en ze staat te grommen. Ik draai me om en ik zie dat Julian op me af komt. Leah springt op hem af. "LEAH NIET DOEN!" hoor ik Edward schreeuwen. Julian heeft zijn armen om haar nek geklemd en staat op het punt haar nek te breken waardoor ze doodgaat. Ik verander in een wolf en ik spring op hem af. Maar het enige wat ik daarna voel ik vreselijke ondenkbare pijn.

Edward's POV.

Ik ren achter de wolven aan. Ik hoor Julian's gedachte maar echt goed zijn ze niet. Hij is furieus. "Sneller hij staat op het punt haar aan te vallen," zeg ik. Bella zit op mijn rug. Ze wil echt heel graag haar broertje zien. Misschien kalmeert het haar. Leah zet een tandje bij en rent steeds sneller. Ze rende eerst in een prachtige linie maar Leah springt eruit. Ik zie dat Sam haar terug roept maar ze luistert niet. Seth springt ook uit de linie. Sam neemt het hem niet kwalijk. Ik zie het einde van het bos. Ik trek ook een sprintje. Ik zie Maggie die wegloopt van Julian die echt woedend is. Hij wilt Maggie aanvallen maar Leah springt naar hem toe. Ik hoor de wolven huilen.

"LEAH NIET DOEN!" roep ik. Ik voel Bella in elkaar krimpen. Maggie ziet dan Julian z'n armen om die van Leah's nek heeft. Ze veranderd in een wolf en rent op Julian af. Julian en Maggie vechten rond elkaar. Julian grijpt Maggie van achteren vast en trekt zo hard hij kan. Ik hoor haar botten gewoon kraken. ze piept en huilt. Hij laat haar los en rent weg. Ze valt op de grond en veranderd in een mens. Ze blijft zo liggen. Ik zet Bella bij Esme neer en ik ren naar Maggie toe. Ze ligt weerloos in haar blauwe jurk. Ze rolt af en toe van de ene zij naar de andere van de pijn. Ik zie ook Jasper in elkaar krimpen. Hij voelt haar pijn. Ik zie in zijn hoofd dat het echt vreselijk is. Ik kniel bij haar neer. "Rustig Maggie, Carlisle gaat voor je zorgen." "Maggie," hoor ik Bella roepen. Ze rent hierheen. Carlisle komt er ook bij zitten. "De botten aan de rechterzijde van het lichaam zijn verbrijzeld." Seth komt er als mens bij zitten. "Seth," zegt ze. "Ik ben hier Maggie," zegt Seth. De Quileutes komen aangerend. "Maggie, idioot. Ik heb er genoeg van," zegt Leah boos. "Leah," zegt Sam waarschuwend. "Ik moet de botten eerst rechtzetten voordat ik ze kan genezen. Het begint nu al," zegt Carlisle. "Ze moet hier weg. Ze is een te opendoel voor die vampieren," zeg ik. "We brengen haar terug naar mijn huis," zegt Sam. "Ik ben er zo snel mogelijk," zegt Carlisle. "Hou vol Maggie," zegt Seth. Seth tilt Maggie op in z'n armen. Zo voorzichtig mogelijk.

Seth's POV.

Maggie ligt te kreunen van de pijn. Ik til haar zo voorzichtig mogelijk op en ik ren weg. Als ik eenmaal bij Emily en Sam's huisje ben aangekomen leg ik haar neer op haar eigen bed die beneden is gezet door Sam. Ik zie carlisle in de verte aankomen rijden. "Weet je zeker dat je een vampier op dit land wil?" vraagt Paul. "Dit gaat om Maggie's gezondheid," zegt Sam. Hij komt aangelopen. "Het beste is dat jullie buiten wachten," zegt Carlisle. "Ik ga wel mee," zegt Sam. Carlisle knikt. "Gaat het pijn doen?" vraag ik. Hij knikt. "Ik moet al haar botten herbreken en ik denk niet dat morfine gaat helpen," zegt Carlisle. Ik ga buiten tegen de muur staan. Leah legt haar hand op mijn schouder voor steun. Sam loopt naar binnen en Emily komt buiten staan. De andere Quileutes staan ook buiten het huisje tegen de muur. Ik zie Carlisle een infuus aanleggen en hij wacht nog even. Dan doet hij de deur dicht. Ik hoor een ijselijk gekrijs. Ik schiet overeind en ik wil naar binnen rennen. Maar Leah trekt met terug. Dan hoor ik weer een gil.

Er schieten tranen in mijn ogen. Mijn moeder komt eraan samen met Billy. "Wat..." zegt Billy maar hij wordt onderbroken door een ijselijke gil. Ze zitten zo vol pijn. Bij iedere gil stromen er een paar tranen over mijn wang. Het duurt wel een uur maar voor mijn gevoel is het een eeuwigheid. Bella komt er ook aangereden. "Hoe..." maar ook zij wordt onderbroken door een ijselijke gil. Ze krimpt ervan in elkaar. "Het gaat al een tijdje zo," zegt Quil. "De arts breekt haar botten opnieuw," zegt Jake. "Waarom moest ze zich er ook mee bemoeien. Ik kon het zelf ook wel aan," zegt Leah. "Laat het rusten," zegt Paul. Ook de anderen hebben tranen in hun ogen. Ik hoor een nog een ijselijke gil maar deze is veel erger dan ze allemaal bij elkaar. Ik krimp helemaal in elkaar en ik laat alle tranen de vrije loop. Carlisle doet de deur open en komt naar buiten. Daarachter komt Sam. Hij heeft ook tranen in zijn ogen en loopt naar Emily die ook aan het huilen is. "Het ergste is voorbij, het komt wel goed met haar," zegt Carlisle. "Ik heb wat morfine aangebracht maar dat is te weinig om de nacht door te komen dus kom ik zo terug om een infuus aan te leggen," zegt hij. "Wat bedoelt u met de nacht door komen?" vraagt Embry. "Een mens heeft een bepaalde pijngrens. Als ik geen morfine meer geef wordt die pijngrens vanacht overschreden en geeft haar lichaam het op." Embry knikt. "Dankje," zegt Sam. Hij geeft Carlisle een hand. "Ze heeft naar je gevraagd," zegt hij tegen mij. Ik kijk naar Sam of ik mag en hij knikt.

Ik ren meteen naar binnen. Ze ligt half bewusteloos op het bed maar haar rechterzijde is het verband.  "Maggie," zeg ik. "Hey," zegt ze in één adem. Ik kniel voor haar bed neer. "Heb je pijn?" vraag ik. Ze schudt haar hoofd maar ik weet dat ze liegt. "Ik maakte me zorgen om je," zegt ze. "Om mij?" "Misschien was je boos geworden op Julian en had je jezelf in de nesten gewerkt." "Jij bent veel belangrijker. Vindt je hem nog steeds leuk?" Ze schudt bijna onmerkbaar haar hoofd. "Jij bent mijn mate maar dat begreep hij niet." "Weet je nog wat hij allemaal heeft gezegd?" Opnieuw schudt ze haar hoofd onmerkbaar. "Het is een groot zwart gat." "Ga maar slapen." Ik geef een kus op haar voorhoofd. Carlisle komt binnen en hij legt een infuus aan. Als hij klaar is loopt hij weg. De anderen komen ook naar binnen. "Hoe gaat het met haar?" vraagt Leah. "Ze heeft pijn maar volgens mij gaat het wel." "Weet ze nog iets?" vraagt Sam. Ik schudt mijn hoofd. "Ze weet niks meer." "Laat haar maar slapen jongens. Morgen kijken we wel of ze nog iets weet," zegt Sam. Ik knik en ik loop weg.