Trust (Twilight Fanfic)

1. The place

Maggie's POV.

Ik ben aan het blokken voor mijn aanstaande examens. Ik heb een jaar overgeslagen dus ik moet nu extra hard werken. Ik vind het niet zo heel erg maar nu kan ik niet naar Seth. De Cullens hebben nog niet uitgevonden dat Jake me heeft aangevallen. Als ze dat zouden doen was Jake er echt geweest en komt er waarschijnlijk een oorlog tussen de Cullens en de Quileutes. Ik wil zo graag naar Seth toe. We hebben een deal gemaakt. Ik leer goed voor mijn examens en dan mag ik bij de Quileutes logeren. Ik lees snel mijn boek door en dan loop ik naar beneden. "Mag ik naar Seth toe?" "Heb je je boeken door gelezen?" vraagt Esme. Ik knik. "Kom op ik ben al een week niet bij hem langs geweest!" Het is vreemd om niet de hele tijd bij hem in de buurt te zijn. Hij is zo dichtbij maar toch zo ver weg. "Hoe hou je dat vol? Ik kan niet eens een uur zonder mijn kleine Rose." "Ik heb een goed uithoudingsvermogen. Maar mag ik nu alsjeblieft naar hem toe. Ik heb me een hele week gedragen en ik heb een hele week geleerd. Alsjeblieft." "Ga maar." "Yesss." Ik pak mijn spullen en ik doe ze in mijn tas.

Ik ren het huis uit. Naar La Push. Het bos blijft mooi. Plotseling botst er iets roods tegen me aan. Ik hoor een keiharde knak en ik rol de heuvel af. Ik rol de riviering en ik val op een steen. Ik hoor nog een knak en ik voel een pijnlijke snee in mijn buik. Ik probeer op te staan maar ik glij uit. Ik val op mijn rug en ik hoor nog een knak. Dit gaat niet goed. Ik hap naar adem. De punt van de rots steekt in mijn rug. Ik sta op maar het doet gewoon zoveel pijn. Ik klim op de kant. Ik maak mezelf weer droog en ik probeer mijn bloedende wond te stoppen maar het lukt niet. Ik kijk naar m'n pols. Shit! Mijn ader is kapot. Nu werkt mijn gave niet meer. Het bloed stroomt uit mijn pols. Hoe moet ik dit verbergen? Seth zou zich zoveel zorgen maken. Ik klim de heuvel op en ik pak mijn tas. Ik heb altijd een eerste hulp doosje in mijn tas. Niet voor mezelf. Eigenlijk voor Bella. Maar ik kan het nu wel even gebruiken. Carlisle heeft me geleerd hoe ik moet hechten. Ik hecht mijn pols. Maar ik heb geen idee hoe ik die snee in mijn buik moet verbergen. Ik zoek in mijn doosje. Er liggen heel veel rolletjes verband. Ik doe een gaasje tegen mijn snee aan en ik doe er verband omheen. Niet al te strak natuurlijk. Ik zet het verband vast. Ik doe mijn kleren weer normaal en ik stop al mijn spullen weer terug in mijn tas. Lopen doet best wel zeer maar ik moet gewoon doorgaan.

Ik loop naar het huisje van de Clearwaters. "Maggie!" roept Leah vrolijk. "Waar ben je geweest?" "Ik moest blokken voor m'n examens." "O ja, je hebt alweer een klas overgeslagen." Ze legt de nadruk op alweer. "Wat verwacht je? Mijn broers en zussen weten nog meer dan Einstein!" Leah lacht. Maar ze is niet echt een fan van de Cullens. Ze zijn vampiers en ze geeft Victoria de schuld dat haar vader dood is en Victoria is een vampier dus. Ik neem het haar niet kwalijk. "Boe!" hoor ik achter me. Ik schrik en ik val van de bank. Ik val op mijn snee en ik hap naar adem. Paul en Jared staan lachend om de bank heen. Ik krabbel zo rustig mogelijk overeind. Seth komt achter de andere jongens aangelopen. Hij geeft me een knuffel. "Lukt het een beetje met je examens?" "Gaat wel." "Kom ik moet je iets laten zien."

Hij pakt mijn hand vast en rent naar buiten. Na een tijdje laat hij mijn hand los en rent hij verder. Ik stop verbaasd met rennen. Ik kan niet in een één of ander wezen veranderen. Dan komt er een grote zandkleurige wolf tevoorschijn. Seth. Hij wenkt dat ik op zijn rug moet gaan zitten. Ik klim er op en ik hou me goed vast. Maar niet zodat het pijn doet bij Seth. Hij begint te rennen en hij gaat zo snel. Ik kan amper zien waar we zijn. Ik heb echt het gevoel dat ik omver geblazen word. Seth is wel lekker zacht. Ik hoor water gekletter van een waterval. Waar gaan we heen? Hij blijft maar door rennen. Hij klimt volgens mij een bergpad op. Het begint namelijk wat stijler te worden. Den stopt hij midden bij een waterval. Hij loopt een grot binnen achter de waterval. Deze plek komt me bekent voor maar het is hier zo donker.

Ik glij van Seth af. "Waar zijn we?" "Dat laat ik je zien." Hij is weer in zijn menselijke vorm. Hij klimt door een gat omhoog en steekt zijn hand uit naar mij. Ik herken deze plek. Hier kwam ik af en toe toen ik vroeger verdrietig was. Maar toen had Victoria het afgebrand. Ik probeerde er nieuwe planten te laten groeien maar het lukte niet. Waarom zou hij me hier naartoe willen nemen? Ik pak zijn hand en hij trekt me in één keer omhoog. Het is hier zo mooi. Maar hoe kan dat? De laatste keer dat ik hier kwam was alles dood en verdord. "Het is prachtig." "Maar ik snap het niet." "Wat niet?" "Nou toen ik nog bij jullie woonde ging ik hier af en toe heen alleen Victoria was me eens een keer gevolgd en ze stak alles in brand. Daarna probeerde ik opnieuw alles te laten groeien maar het lukte niet. "Het lukte wel alleen het had even tijd nodig." Alles is zoveel mooier. Er liggen overal rozen en bloesem blaadjes. Er is een bankje gemaakt van prachtige takken en lianen die mooi uitzicht geeft over de waterval. Er staan ook overal mooie bloemen. Het is zo prachtig! Ik loop verder. "Dit is vanaf nu ons plekje," zegt Seth. "Het is geweldig!" Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar het bankje. Ik ga lekker tegen hem aanliggen. Maar terwijl ik dat doe schiet er een pijnscheut door mijn lichaam. Die verdomde botten ook. Volgens mij was ik toen tegen Victoria aangerend. Zij is het enige roodharige ding hier die niet zou stoppen. Misschien heeft Alice haar wel gezien. Maar nu wil ik gewoon even genieten van dit moment. Met mijn geweldige vriendje.