Trust (Twilight Fanfic)

9. Angry

Maggie's POV.

Ik zie licht branden bij de Clearwaters en ik loop naar binnen. "Leah!" zeg ik vrolijk. Leah en ik zijn eigenlijk net tegenpolen. Ik ben vrolijk en zij niet zo. Tenminste dat was ze wel. Totdat Leah- Emily- en Sam gebeuren. Ze komt er wel overheen. Hoop ik. "Je ruikt naar vampiers," bromt ze. "Sorry, niemand laat me hier naar buiten ofzo. Ik mag niet alleen het bos in. Ik wordt er gek van!" "Ze hebben een punt maar ik snap dat je er gek van wordt. Kom dan gaan we naar het strand. We kunnen gaan klifduiken." "Leuk! Ik moet alleen nog mijn spullen voor het strand halen." "Ik ga wel mee." "Weet je het zeker?" Ze knikt. "Oké." Ik loop naar binnen. Emily staat zoals gewoonlijk in de keuken. "Was het leuk bij de Cullens?" Ik knik. "Mag ik met Leah opstap?" "Tuurlijk!" Ik loop naar boven en ik pak mijn spullen. "Ben klaar," zeg ik als ik beneden ben. "Kom dan gaan we," zegt Leah. "Ik rij!" Ik spring in de auto en Leah gaat op de bijrijdersstoel zitten. Ik richting de klif.

We lopen naar de klif. Ik kijk naar beneden en ik voel adrenaline door mijn lichaam. Ik weet wat de anderen zullen zeggen. Ik zou dit niet mogen. Vooral van Sam niet. Maar hij heeft zo'n groot probleem met mij nu. Hij mag me niks verbieden. "We springen op drie," zeg ik. "Één, twee, drie!" Ik spring meteen op drie. Ik voel opeens iets me van de zijkant wegduwen. Ik val op de grond boven op de klif. Ik voel twee warme armen om me heen en ik kijk op. Seth heeft me van de zijkant opzij geduwd. "Waarom doe je zo gevaarlijk?" vraagt Seth. "Dat doe ik niet." "Je wilde van deze klif afspringen!" "Dat doen jullie zo vaak dus." "Maar jouw mag niks overkomen." "Jouw ook niet." "Hé Tortelduifjes!" roept Paul. Ik kijk opzij. Leah loopt boos weg van Paul. Volgens mij heeft Paul haar op de grond gehouden. Alleen Leah haat Paul.

Ik loop Leah achterna. "Gaat het?" vraag ik bezorgt. Ze knikt. "Ik heb een idee," fluistert Leah. Ze wijst naar de klif. Ze wil dat we er alsnog vanaf springen. Ik knik lachend. "Maggie!" hoor ik Seth roepen. Ik wil hem geen pijn doen maar voor Sam geldt dat anders. Hij loopt naar ons toe. "Vindt je het echt erg dat ik van die klif af wil springen?" "Jullie twee willen er alsnog vanaf springen." We knikken. "Ik ken jullie te goed. Ik weet dat ik het eigenlijk tegen hoor te houden maar ga je gang. Maar zorg gewoon dat je niks stoms doet." Ik knik braafjes. "Seth!" hoor ik Jared op een Alpha toon zeggen. Seth wil het negeren maar ik knik dat hij moet gaan. Als Sam er niet is mag de Bèta in dit geval Jared dus bevelen geven aan de anderen van de pack. Leah telt af. Als ze drie zegt neem ik een aanloop, spring ik over de jongens heen en springen Leah en ik van de klif. Het is gewoon geniaal. Ik maak onderwater een bel waardoor ik gewoon adem kan halen. Ik trek Leah in mijn bel. "We laten ze een klein beetje schrikken," zeg ik. Ze lacht. Ik duw de bel naar de rand van de klif maar wel zodat hij niet knapt. Ik zwem helemaal naar de bodem. Het is best mooi. Na een tijdje laat ik de bel omhoog komen. Maar heel dichtbij de rand. Ik klim langzaam omhoog en ik wenk naar Leah dat ze hetzelfde moet doen. Als we boven zijn zien de anderen me niet. Ze staan met hun rug naar me toe. Ik maak ons weer droog alsof we niks hebben gedaan. "Boe!" roepen we.

Ze schrikken zich kapot. Behalve Seth. Hij had dit kunnen verwachten. Leah en ik liggen helemaal in de deuk. We moeten huilen van het lachen. Seth loopt naar me toe. De jongens kijken ons boos aan. "Sorry maar dit moest gewoon," zeg ik. Seth houdt me overeind zodat ik niet in elkaar zak van het lachen. Na een tijdje ben ik gestopt met lachen. Seth veegt mijn tranen zacht weg. Hij heeft zijn arm om mijn middel geslagen. "Hoe wisten jullie waar we waren?" "We zagen je rijden," zegt Embry. "Sam zei dat we jouw in de gaten moesten houden," zegt Jake. Meteen als ik Sam's naam hoor voel ik de woede weer. "Ik ben geen klein kind. Ik hoef geen oppas!" zeg ik boos.

Ik draai me om en ik zie Sam staan. Ik voel alle woede weer naar boven komen. Mijn vrolijkheid is volledig weg. Ik voel door mijn woede dat mijn gave oncontroleerbaar wordt. "Dan moet je niet van die roekeloze dingen doen!" zegt Sam. Ik voel de wolf in me naar boven komen. Die woede is ontembaar. Ik wil zo graag wraak nemen. Ik wil iedereen vertellen wat hij heeft gedaan. Maar niet nu. De tijd is nog niet rijp maar ik mag niet over me heen laten lopen. "Als ik wil doen dan doe ik dat en dat bepaal ik helemaal zelf!" Seth legt zijn hand op mijn schouders. "Seth, ik wil je geen pijn doen dus raak me alsjeblieft niet aan." Hij doet wat ik zeg. "Ik ben nu jouw voogd dus dat bepaal ik," zegt Sam kalm. Ik voel een siddering van woede door mijn lichaam gaan. "Maggie," zegt Seth en hij draait zich naar me toe. "Kalmeer."

Hij kijkt diep in mijn ogen en ik kijk diep in de zijne. Ze zijn mooi en donker maar ze geven me rust. Er komen tranen op in mijn ogen. Ik wil wegrennen maar Seth trekt me in zijn armen en ik leg mijn. De tranen stromen over mijn wangen. "Wat is er met je?" vraagt Seth en hij kijkt me diep in mijn ogen aan. "Ik...mijn...," stotter ik. "Je hoeft het niet te vertellen." "Ik mis mijn ouders en ik reageer het onterecht op jullie af. Sorry." "Je kan er niks aandoen." Ik knik. Hij veegt mijn tranen weg. "Niemand kan het je kwalijk nemen," zegt Sam. "Ik zal maar gewoon gaan slapen als ik jouw was." Ik knik. "Mag ik nu alsjeblieft door het bos rijden?" Hij kijkt me twijfelend aan. "Voor deze ene keer maar wij gaan mee." Ik gooi de sleutel naar Quil toe.

Ik neem een aanloopje, ik spring, ik verander en ik ren zo snel mogelijk weg. Ik weet dat de rest me nooit bij kan houden. Als ik er ben verander ik. Ik glip mijn kamer in zonder dat iemand het ziet. Ik ben moe. Ik moet een andere tactiek bedenken. Zo kan ik geen wraak nemen. De ene helft van mij wil zo graag wraak maar de andere wil hem vergeven. Als ik hem nou vraag of hij iets weet van mijn ouders. Zo heeft hij de kans om me het te vertellen en ik vergeet het hem. Zo niet neem ik wraak.