Trust (Twilight Fanfic)

15. Bitten

Maggie's POV.

Ik word langzaam wakker. Ik lig lekker zacht in Seth's armen. De zon schijnt op de tent. Seth's handen liggen op mijn heupen "Seth, wakkker worden," fluister ik. Ik geef hem een kusje op zijn kaaklijn. Hij brengt zijn warme lippen tegen mijn mond en we zoenen. Hij verstevigt zijn grip op mijn heupen. "Dit is pas fijn wakker worden," zegt Seth. Edward en Jake grinnikken. "Ik ga de omgeving checken zodat Jake zo weg kan," zegt Edward. "Jake move. Ik moet me kunnen omkleden," zeg ik. "En hij moet niet weg," zegt Jake. "Jawel alleen ik vraag het heel lief aan hem," zeg ik. Ik kijk Seth lief aan. Seth geeft me een kus op mijn voorhoofd en neemt Edward en Jake naar buiten. Ik trek een ander shirt aan en ik klim ook naar buiten. Ik struikel en ik probeer me vast te grijpen aan een boom maar mijn hand glijdt van de tak en ik val in de sneeuw. Er valt ook een hele berg sneeuw die in de boom lag op mijn hoofd. Jake en Edward schieten in de lach. Ik krabbel zo snel mogelijk overeind. "Koud, koud, koud," zeg ik. Seth is in een wolf veranderd en gaat tegen me aan staan. "Waar zou ik ook zijn zonder jouw moeten," zeg ik. Ik zie Bella uit de tent komen. Seth duwt me met zijn snuit vooruit. "Wij gaan blijkbaar een eindje lopen," zeg ik. Ik klim de berg op en Seth helpt me als ik weer eens uit glij. Het is hier zo glad. Na een tijdje staat Seth stil en gaat hij liggen. Hij wenkt dat ik bij hem moet zitten. Het is prachtig. De sneeuw ligt hier alsof het veertjes zijn. Het plakt aan je vingers en is zo zacht. De enige omschrijving voor dit moment is geweldig. Niets meer niets minder.

Seth blaft een soort van en ik begrijp dat we moeten gaan. Ik klim op zijn rug en we rennen terug. Als we terug op het kampeerterrein laat ik me van Seth vallen in de sneeuw. Seth gromt iets. "Het begint," zegt Edward. Ik leg mijn hand op de grond en ik kijk mee via mijn gave. Het is een slachtveld dat ik maar stop met kijken. Ik verveel me kapot. Seth is intussen in een mens veranderd. "Maggie?" hoor ik achter me. Ik draai me om. "Julian," zeg ik. Bella schrikt zich kapot en Edward en Seth gaan grommend voor me staan. "Wat doe je hier? Ik dacht dat jij bij dat leger hoort." "Ik zei het je toch. Ik hou te veel van je om dat te doen." Seth begint alleen nog maar harder te grommen. "Ja, maar daarna had je al mijn botten verbrijzeld." "Ik was vergeten dat jij ook in één van die honden kon veranderen." "Maar wat doe je hier?" "Ik kom hier om met je te praten." "Ga hier weg! Je hoort hier niet! Laat haar met rust! Ze moet niks van je hebben!" gromt Edward. "Dat bepaalt ze zelf!" gromt Julian. "Ik ben haar broer dus ik bepaal het!" Edward gromt zo hard. "Edward!" grom ik. "Hij moet hier weg! Nu!" Ik zie dat Edward hem aan wil vallen. "Ze hoort bij mij," zegt Seth. "Dat beslist zij!" Seth begint nu ook heel erg te grommen. "Seth!" "Ik zie dat je niet meer van me houdt," zegt Julian. Hij loopt weg. "Julian wacht!" roep ik. "Hoe durf je zo gemeen tegen hem te zijn!" zeg ik boos. Ik loop achter Julian aan. Seth en Edward grijpen mijn hand vast. "Niet doen!" zeg ik boos. "Julian!" roep ik weer en ik ren naar hem toe. "Wacht even!"

Hij draait zich om. "Ik ben er klaar mee. Vertel het me. Hou je van me of niet?" vraagt hij. "Julian. Ik vind je superaardig en je was een geweldig vriendje maar ik hoor bij Seth. Dat moet je accepteren." "Jij bent de enige reden waarom ik wil leven." "Ik wil je nog één ding vertellen." Ik kijk hem vragend aan. "Victoria jaagt op je vanwege je ouders." "Mijn ouders?" "Ze zei dat je ouders haar dochtertje hadden vermoord dus ze wilde wraak nemen op hun dochter." Dat klinkt logisch oog om oog. Wat heeft Victoria daar toch mee. Maar waarom zouden mijn ouders haar dochtertje vermoorden? Hij wil weglopen. "Wat ga je doen?" "Weg hier." "Julian. Ik wil je geen pijn doen." "Ik ga weg. Weg uit je leven. Dat wil je toch?" "Nee tuurlijk niet!" Ik zie zijn ogen zwart worden. Of het is van de dorst of het is van lust. Hij zoent me. Van lust dus. Ik probeer hem tegen te houden maar hij is te sterk. Ik draai mijn hoofd weg. "Julian! Laat los." "Jij hoort bij mij!" Hij zoent me weer. Hij likt met zijn koude tong langs mijn lippen maar ik hou ze stijf vast. Hij houdt zijn handen op mijn heupen en ik trap en slaan om me heen maar hij blijft te sterk. Hij gaat verder met zoenen en gaat via mijn kaaklijn naar beneden. "Julian! Stoppen!" grom ik. Ik voel opeens een stekende pijn in mijn nek. Hij heeft me gebeten. Ik krijg hem eindelijk van me af. Ik krabbel overeind en ik wil wegrennen maar hij grijpt me bij mijn middel vast. Ik voel het gif door mijn bloed stromen. De pijn is vreselijk. Ik verander in een vampier en ik duw Julian van me af. Ik ren zo snel mogelijk weg. Ik voel mijn gave steeds verder weg gaan. Ik ren sneller en sneller. Ik hou het niet meer vol en ik verander weer terug in een mens. Ik struikel en ik rol de heuvel af. Ik kom op het slagveld terecht waar de rest ook is.

Seth's POV.

"Waar is Maggie?" vraag ik aan Edward. We waren in gevecht met Victoria maar Alice zei dat we terug moesten komen. Victoria is dood en Edward zei dat Maggie vast hier zou zijn. Ik hoor allemaal gekraak van takken. Maggie komt uit het bos gerold en stopt met rollen. Ze blijft stil liggen. Ik ren naar haar toe. Ik ruik bloed. "Ze is gebeten!"  roep ik uit. De Quileutes komen hierheen gerend samen met Carlisle, Alice en Rose. "Je moet het er nu uitzuigen of ze zal veranderen," zegt Alice. "Nu!" zegt ze nadrukkelijk. Rose buigt zich naar voren toe om haar te bijten. Sam wordt woedend maar Emmett houdt hem vast. Sam denkt waarschijnlijk dat Rose haar vermoordt. Rose houdt op met bijten en spuugt het gif uit op de grond. Maggie reageert niet. Ik schud haar zachtjes door elkaar. "Maggie!" roep ik gefrustreerd.