Ο δικός μου ντελιβερας

τσακωμος...

Φόρεσα την κουκούλα και έτρεξα από την άλλη... "Άμα σε πιάσω κωλοπαιδο...!!! " φώναζε από πίσω μου... Παναγιααααα μου θα με δείρει...
Έτρεχα και έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, πλέον δεν ήξερα που ήμουν και δεν άκουγα κάτι πίσω μου, εστριψα σε ένα στενό... Κοίταξα και ήταν αδιέξοδο... Που είμαι τώρα??!? Έπεσε πάνω μου κάποιος και με έριξε κάτω, άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Γιώργο από πανω μου "θα πας φυλακή ρε!" είχα μείνει πραγματικα...Μια φορά είπα να το κάνω και τσουπ εμφανίζεται ο πιο κατάλληλος.. Τι να πω ?αμάν!!!
"εσένα το σε νοιάζει... Δικός σου ήταν ?" "ωωω λοιπόν είσαι κορίτσι...Με νοιάζει, είναι του φίλου μου!!! Βγάλε την λαιμουδιερα να τα πούμε... " "ε...Φυγε από πανω μου να σηκωθω... " σηκώθηκε και αμέσως σηκώθηκα, πήγα γρήγορα αριστερά του και πήγα να τρέξω, με έπιασε από το χέρι και με έριξε πάνω στον τοίχο...
"ΑΑΑΟΥΥΥ..." αυτό πόνεσε πολύ...
"οχ...συγνώμη σε χτυπησα ?!?" με ειρωνευτηκε..." άσε με να φύγω! Θα φωναξω!!! " "χαχα...ποιος θα σε ακούσει..." ναι...τώρα σε αυτό έχει ένα δίκιο, έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου, με κοίταξε και διάγκωσε το χείλη του "είσαι γλυκουλα... "
Ναι.. Ότι πεις....ΜΑΛΑΚΑ! Φώναζε η Φωνούλα μέσα μου
"να δούμε ποια είσαι...?" Τώρα να του χωσω μια κλωτσιά να μην μπορεί να σηκωθεί...?!? Τράβηξε την
λαιμουδιερα και έκανε ένα βήμα πίσω "ε...Α...Αγγελική ?τι...εσύ?π...Μα..."
"ναι εγώ....καληνύχτα! "
"πε... ΠΕΡΙΜΕΝΕ..." έπιασε το χέρι μου "ΤΙ!?ΤΙ ΘΕΣ.... ??"
"θέλω να σου πω συγνώμη... Μου τα εξήγησε η Θία... " "Τι...τι λες ?" "μου ειπε για πριν...όταν φυγατε γύρισε μόνη της... και μου μίλησε..." "σοβαρά?ΚΑΙ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ?"
Πήρε ύφος "σε νοιάζει ?" Χασκογελασε με ένα ηλιθιότητα χαμόγελο...
"σε νοιάζει...?μπλα μπλα Όχι... Δεν με νοιάζει απλά σου είπε ότι μας έβρισε και πας και πηδιεσαι μαζί της?" "Τι?δεν πηδιωμουν...απλα φιλιωμασταν " "ναι...φιλιωσασταν και εκείνη έφτιαχνε το παντελόνι της και έκανε μουγκιχτα?"
Νομίζω το έχω παρατραβηξει...ακουγομαστε σαν ζευγάρι ?
"δεν ξέρω γιατί το έκανε, τι να πω?απλά την φιλησα και την χούφτωσα λίγο..." "δεν με νοιάζει...παράτα μας και πήγαινε να τελειώσεις αυτό που άρχισες... Και εμπας περιπτώσεις δεν χρειάζεται να μου δώσεις εξηγήσεις...!" άρχισα να περπατώ γρήγορα..."ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΘΑ ΣΕ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ!" "πόδια έχω! " "ναι αλλά είναι αργά..." "να πας την Βιβη...!!!"
"κάνεις σας παιδί! "
"ναι..εσύ είσαι μεγάλος και εγω παιδί! Τσ...να είδες ?το ξέχασα..."
"αν δεν σταματήσεις θα σε χτυπήσω! "
Σταμάτησα να περπαταω "τι?πες μου ότι θα με δείρεις κι όλας..."
"απλά να σε πάω μέχρι το σπίτι σου θέλω... Εξάλλου το χρωστάω στον αδερφό σου... Δεν θα σε αφήσω..."
"ωραία να πας τον αδερφό μου!!! "
"τώρα την θες την σφαλιάρα σου!!! "
"ότι πεις..." πήγαινα πιο γρήγορα, σχεδόν με κυνηγαγε από πίσω μου, φτάσαμε μετά από λίγο έξω από την πόρτα μου "ωραία... Με έφερες αντίο!" "περίμενε..." έκανα ότι δεν τον άκουγα και μπήκα μέσα, μπήκα στο ασανσέρ και πάτησα το κουμπί, έβαλε το πόδι του ανάμεσα στις πόρτες και μπήκε μέσα "ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΔΥΟ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ... Γαμώτο!!!! ?????!!"
"μπλα μπλα... Ξέρεις ότι εδώ κοντά μένει η Βιβη... Ένα όροφο έχει το σπίτι της, θα μπεις εύκολα... Αν δεν έχεις ξανά πάει??!!"
Το ασανσέρ ανέβαινε και εγω ήθελα επειγόντως να βγω από εδώ και να μην τον βλέπω... "φερσου μια φορά όπως αρμόζει στην ηλικία σου... ΜΕ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙΣ!!! "
"με πόσες να έχεις πάει..."
Γύρισε, εποιασε τα χέρια μου και με κόλλησε στον καθρέφτη του ασανσέρ "Τ...???" "ΣΤΑΜΑΤΑ! "
Μου φώναξε "ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ!! "
"ποια μηνύματα ?"
"αυτά από την Lacta... "
"ναι εγώ είμαι.. " "αλήθεια?!?"
"οχι πρωταπριλιά! " μου έριξε ένα χαστούκι όλο δικό μου "ΚΟΦΤΩ μου το είπε η Θία! " "ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕΣ!!! "
Οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και εκείνος πάτησε το κουμπί για να ξανά κατέβουμε "ναι μπας και μπει το μυαλό σου στην θέση του...Μ'αγαπας...??"
"ορίστε?"
"γιατί το έκανες ?με αγαπάς ?"
"ο..οχι.." οι πόρτες άνοιξαν και αυτός βγήκε, φεύγει?
Έβαλα το πόδι μου και κράτησα το ασανσέρ "ΩΡΑΙΑ...ΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ?ΟΤΙ ΣΑΓΑΠΩ...ΝΑΙ ΣΑΓΑΠΩ .. "
Γύρισε και με κοίταξε, συνέχισα να μιλάω "ΤΟ ΕΜΑΘΕΣ ΑΝΤΕ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΒΙΒΗ...ΑΠΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΤΙ Ο ΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ...ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΟΡΟΙΔΕΨΕΙΣ... Η μικρη αγάπησε ή μάλλον κόλλησε με τον μεγάλο...Είσαι τέλειος, είσαι όμορφος... Αυτά ήθελες να ακούσεις ?ορίστε τα πα...Καληνύχτα! "
Πήρα το πόδι μου από το ασανσέρ και τα μάτια μου έκλεγαν χωρίς να το καταλάβω, σκουπισα τα μάτια μου και μπήκα στο σπίτι μου...
Μπήκα στο δωμάτιο μου και πέταξα την τσάντα μου στην άλλη άκρη, κάθισα στο κρεβατι και ακουμπισα στον τοίχο...
Μαλακα... Τα μάτια μου δεν σταμάτησαν να κλαίνε όλο το βράδυ, ο ύπνος δεν με έπερνε και καθόμουν κοιτώντας απέναντι...Καλύτερα που τελείωσε εδώ δεν γινόταν, κάποια στιγμή θα τελείωνε!
Η ώρα ήταν 5 πάνω κάτω, σηκώθηκα και άλλαξα ρούχα, φόρεσα την μαύρη ζακέτα μου,την λαιμουδιερα και τα ακουστικά μου.... Πάλι στα μαύρα σήμερα...
Πήρα την τσάντα για το σχολείο και βγήκα έξω, ήταν πολύ νωρίς αλλά οι τοίχοι με επνιγαν...

(έψαξα και βρήκα ένα τραγούδι που μπορείτε να το ακούσετε και από κινητό... Ελπίζω να το ακούτε μόλις ξεκινάτε το διάβασμα...)

Πήγα στο πάρκο μια βόλτα, εξάλλου δεν είχε και κάπου αλλού να πάω...
Κάθισα σε ένα παγκάκι και απλά σκεφτόμουν τον Γιώργο, από εχθές δεν έχω σταματήσει να τον σκέφτομαι, ότι έγινε,κάθε λεπτό....
Πάνε και έρχονται στο μυαλό μου δίχως να βρούμε διέξοδο...
Η ώρα πέρασε πάρα πολύ γρήγορα, έπρεπε να ξεκινήσω και να πάω στο σπίτι της Θιας, ευτυχώς το μαγαζί ανοίγει στις 12 πάνω κάτω...
Την περίμενα από κάτω!
Μετά από κάβα δεκάλεπτο κατέβηκε "ρε γτ δεν μου εστειλες μήνυμα να κατέβω... ??" με κοίταξε και το χαμόγελο της χάθηκε "σου μίλησε ?συγνώμη εγω..απλα ήθελα να του εξηγήσω και μετά μου ξέφυγε.... Και...συγνώμη!!! " "δεν πειράζει... Πρέπει να σου πω ευχαριστώ, όλα ξεκαθαρισαν... " "δηλαδή τα έχετε?"
"χα.. Ναι...σίγουρα! " "πες μου τι έγινε?" περπατησαμε μεχρι το σχολείο και της τα είπα όλα!
Στο προαύλιο ήταν η Βιβη με τις δύο ηλικίες, την Μαρία και την Νόνι...
Μόλις μπήκαμε στο χώρο του σχολείου όλοι μας κοίταγαν και ψιθύριζαν διώχνωντας μας...
"γιατί μας κοιτάνε???" με ρώτησε η Θία "καμία μαλακια θα έχει πει το παρτσακλο...!!! " "τσ...δεν μπορώ άλλο με αυτήν! "
"γιατί ποιος μπορεί?" περπατησαμε μεχρι το κτηριο, μπήκαμε στο διάδρομο και είδαμε μερικές αφίσες κολλημενες στον τοίχο "ρεεε..." με σκουντηξε η Θία "τι ?" "κοιτα τι λένε ?" "εμείς είμαστε αυτές ?" "ν..ναι..."
"Ε..ΟΧΙ! " Η αφίσα έδειχνε εμάς να κρατιωμαστε χέρι χέρι και έλεγε η βρομιάρα με την λεσβια...
"ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΑΚΩΣΩ! " είπε η Θία "επιτέλους.... ΠΑΜΕ! Θα γίνει ΧΑΜΟΣ "