Ο δικός μου ντελιβερας

Δραμα

Βγήκαμε από το κτηριο και την είδαμε απέναντι να κάθεται στην πλάτη από το παγκάκι και τις κούτες όρθιες απέναντι της...
Πήγαμε εκεί με γρήγορα και μεγάλα βήματα, το μάγουλο της Βιβης ήταν μοβ, δεν λέω μου έφτιαξε την μέρα...
"ΘΕΣ ΚΙ ΑΛΛΗ?" την ρωτησα
"τι θέλετε?" ααα..θα την δειρω...
Οι κουτες πήγαν δίπλα της "τι είναι αυτό ?" η Θία της πέταξε την αφίσα στην μούρη "ποιο?όπα...τσ..τσ..ποιος έκανε τέτοιο αποτροπαιω πράγμα σε εσάς που δεν πειράζετε κανέναν...?ΝΤΡΟΠΗ!!! "
" εσείς?" η Μαρία πετάχτηκε και είπε "αποδειξε το!!! " Η Θία πήρε τον λόγο "είστε ηλιθιες και έχετε γράψει τα όνοματα σας από πίσω... " η Θία γύρισε την αφίσα ανάποδα...
Η Βιβη ξυνησε "αμάν ρε χαζές...ωραια εμείς το κάναμε, ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΕ ΧΤΘΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! "
"ωραία γιατί εγώ είμαι ο κάνεις..." είπε η Θία και την έσπρωξε, έπεσε από πίσω, δεν έπαθε τίποτα, κουτσουρο, ούτε γρατσουνια... Ιστεριασε και άρχισε να ουρλιάζει, σε δευτερόλεπτα είχε μαζευτεί όλο το σχολείο γύρω μας "ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ, ΛΥΠΟΘΥΜΑΩ... Βοηθειαααααα!!!! "
πω...είναι ηλιθια...δε...
Ο Διευθυντής ήρθε!
Φώναξε μια κοπέλα "ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ ?"
Η Νόνι πετάχτηκε "η Θία και η Αγγελική την εσπρωξαν και η Αγγελική της έδωσε μπουνιά, δείτε το πρόσωπο της..." "ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ...?!?ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΟΥ ΤΩΡΑ! " φώναξε και έφυγε τσαντησμενος, η Βιβη χαμογέλασε και συνέχισε να κλαίει...
"Έλα πάμε..." μου ειπε η Θία, την μισω πάντα από πανω βγαίνει, δεν αντέχω άλλο σε αυτό το σχολείο...

Και από την άλλη...είναι και ο Γιώργος, η μόνη επιλογή που έχω είναι να αλλάξω σχολείο μαζί με την Θία!
Περάσαμε τον διάδρομο και χτυπθσαμε την πόρτα του διευθυντή...
"μπητε! " Άνοιξα την πόρτα αργά, ήταν ακόμα νευριασμενος... "καθίστε..."
Εγώ και η Θία κοιταχτηκαμε, της έκανα νόημα να κάτσει...
"πώς συμπερθφερεστε έτσι...?!?έπρεπε να σας δώσω μια μέρα αποβολή...Αλλά....δεν έχετε ξανά δώσει δικαίωμα ξανά...οπότε θα μείνετε τιμωρία, ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΟΛΑΣΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΕΞΙ, στην β'γυμανσιου θα πάτε..." η Θία σηκώθηκε "εντάξει..." του απάντησε, σηκώθηκα και εγω και φύγαμε...
"δεν έπρεπε να υπερασπιστουμε τον εαυτό μας?" την ρωτησα σταματωντας την μπαίνοντας μπροστά της "οχι...ξέρεις ότι δεν θα γινόταν απολύτως τίποτα... Πάντα η Βιβη κερδίζει...." μου ειπε και κατέβασε το κεφάλι της "έλα πάμε πίσω από το σχολείο..." μου ειπε και ξεκίνησε να περπατά "πες μου ότι δεν ξανά άρχισες το κάπνισμα...γιαυτό θες να πάμε πίσω?"
"εεε..ναι θέλω να καπνισω... " μου ειπε "αμάν ρε!!! " την ακολούθησα μέχρι πίσω, δεν είχα άλλη επιλογή εξάλλου κάποιος πρέπει να κρατάει τσιλιες...
"αντε καπνισε... " "ΕΛΑ..."
Έδειξε με το χέρι της πίσω μου "τι καν...?" γύρισα και είδα τον Γιώργο "Θιιιιια....?!?τι έκανες ?"
"έπρεπε...!!! " μου απάντησε καθησυχαζωντας με "ευχαριστω Θία..." της είπε ο Γιώργος και η Θία έφυγε...
"τι θες ?" τον κοίταξα και οι λέξεις μου τον κάρφωσαν "έχεις δίκιο...μπορείς να μην μου ξανά μιλήσεις ποτέ απλά άσε με να σου μιλήσω.... Για ένα λεπτό Χωρίς να με προσβάλλεις και χωρίς να μιλάς ?δώσε μου ένα λεπτό..."

Φαινόταν ήρεμος, ήθελα να ακούσω τι ήθελε να μου πει... "ναι.." απαντησα χώρος να το πολυσκεφτω!
"ωραία...από χθες σε σκέφτομαι... Σε σκέφτομαι πολύ, είναι σαν να κολλησες στο μυαλό μου, δεν είμαι καλά, το μόνο που σκέφτομαι είναι ποτέ θα σε ξανά δω..."
Όλα αυτά που μου έλεγε ήταν πραγματικά όμορφα, αλλά δεν ήξερα να τον πιστέψω ?Ήθελα να φωναξω ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΑΠΛΑ ΦΙΛΑ ΜΕ! Αλλά όχι...δεν είναι σωστό, δεν θα νιώθω καλά, δεν ξεχνάω τι έγινε με την Βιβη... Μπορεί να έκαναν κάτι μπορεί και όχι...
Αλλά και πάλι, που ξέρω ότι δεν θα με χρησιμοποιήσει και μετά θα με παρατήσει...Έσφιξα τα δόντια μου και του είπα "τελείωσες ?" "Τι...τι εννοείς αν τελείωσα...Έπρεπε να μου πεις ότι με αγαπάς και μετά να σε ρωτήσω αν θες να τα φτιάξουμε! "
"ναι αλλά δεν είπα...Αν ήταν μόνο αυτά που ήθελες να μου πεις... Εντάξει τα άκουσα... Φυγε!" έκανε ένα βήμα και ήρθε πιο κοντά μου "μα εσύ μαγαπας... Μου το είπες.. " η φάτσα του ήταν σαν κουταβακι, πρέπει να φύγει... "Δεν τα εννοούσα... " Κοίταξα από την άλλη "μου λες ψέματα μαγαπας και σαγαπαω...!!!" κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά και έφυγα μερικά βήματα μακριά του, έτρεξε πίσω μου και με τράβηξε από το χέρι,με έφερε κοντά στο πρόσωπο του  "δεν θα πας πουθενά... ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΑΚΡΙΑ ΜΟΥ! "
μου φώναξε!
Κοίταξε τα μάτια μου και με φιλησε κρατώντας με ανάμεσα στο κεφάλι και στον σβέρκο...
Στην αρχή αντισταθηκα, το πάλεψα... Προσπάθησα αλλά στο τέλος παραδόθηκα!
Σταμάτησε να με φιλάει...
"ήξερα ότι με αγαπάς, αυτό δεν μπορεί να μην συμαινει κάτι για σένα, το ένιωσα... "
"σημαίνει κάτι... Εσύ σημαίνεις κάτι!Απλά σεβασου ότι δεν γίνεται... Άσε με ήσυχη!!!" γύρισα πλάτη και τα πρώτα δάκρυα μου εμφανίστηκαν,το κάθε μου βήμα πιο γρήγορα, μπήκα στο κτήριο και πήγα στις τουαλέτες, κλείστηκα μέσα και άφησα τα δάκρυα μου να τρέξουν...