Ο δικός μου ντελιβερας

μετακομίζω ???

Μας μοίρασε τις κόλλες και κάθισε στην έδρα.."Σε είκοσι λεπτά τα μαζεύω!" μας είπε και έβαλε το κεφάλι της μέσα σε ένα βιβλίο, η Θία με κοίταξε και άρχισε να υδρωνει "τι θα γράψουμε?" "απλά ηρέμησε...!"
Άνοιξα το βιβλίο και το έβγαλα λίγο πιο έξω, βρήκα τις απαντήσεις... Της έδωσα το βιβλίο για να βρει και να μου πει και τις δικές μου ερωτήσεις, είχε βρει ένα τροπο η καθηγήτρια να μην αντιγράφουμε, έβαζε την ομάδα α και την β... Αλλά κανέναν δεν εμπόδιζε!
Σήμερα περνουμε βαθμούς, δεν έχω άγχος γιατί ξέρω ότι τα έχω πάει πολύ χάλια!!
Φοβάμαι την αντίδραση της μαμας μου, ελπίζω να είναι ψύχραιμη...
Οι ώρες πέρασαν αργά και βασανιστικά αλλά το σχολείο τελείωσε, πήγα σπίτι όσο πιο αργά μπορούσα, άνοιξα την πόρτα σιγά και έβγαλα το κεφάλι μου για να δω αν είναι καθαρό το πεδίο...

Η μαμά μου ήταν ακριβώς απέναντι μου με τους βαθμούς στο χέρι! "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ?" μπήκα μέσα δειλά δειλά και έκλεισα την πόρτα πίσω μου με το πόδι μου... "π... Ποιο?" "αυτό!" "εε...μ...υποθέτω οι βαθμοί?"
"ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΓΤ ΛΕΕΙ 10 6/11 σε ρωταω! " "6?ΟΟΟΟ ΜΠΡΑΒΟ Μ..."
Αυτό ήταν την έφερα στα όρια της "ΤΕΛΟΣ! Ο πατέρας σου ήθελε εδώ και καιρό να σε πάρει απλά εγώ το απέφευγα, θα πας και θα μείνεις μαζί του στο χωριό! "
Δεν περίμενα αυτήν την απάντηση "πας καλά?ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑΑΑΑ, ΜΕΧΕΙ ΧΘΕΣ ΤΟΝ ΒΡΙΖΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΕ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΕΚΕΙ?" πήγα στο δωμάτιο μου τρέχοντας, άνοιξα την πόρτα και είδα στο μαύρες βαλίτσες... "ΜΑΜΑ?" το κουδούνι χτύπησε, πήγα στο σαλόνι γρήγορα και είδα τον μπαμπά μου δίπλα από την μαμά μου...
"ΜΕ ΔΙΩΧΝΕΙΣ....?!?" "ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙΣ...!"
Δεν το πιστεύω ότι με διώχνει γιαυτό...είναι απίστευτη..."Δεν φεύγω!!!"
"Δεν αποφασίζεις..." Μου ειπε η μαμά μου, ο μπαμπάς μου πήγε στο δωμάτιο μου και έφερε τις βαλίτσες "ΠΑΜΕ!"
"ΟΧΙ!!!"
Βγήκα από το σπίτι κοπανωντας την πόρτα, έτρεξα από τα σκαλιά και έφυγα τρέχοντας, δεν ήξερα που να πάω, το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν ήθελα να φύγω, εδώ έχω τους φίλους μου, την ζωή μου...εδώ έχω...τον Γιώργο!

Πήγα στο σπυβλατζιδικο και ήταν εκεί η μηχανή του , πήγα στο ταμείο..
"συγνώμη...?" "παρακαλώ ??"
"ο Γιώργος ?" "έχει πάει μια παραγγελία με τα πόδια εδώ δίπλα....!"
"ευχαριστώ..." πήγα να φύγω και το αυτοκίνητο του μπαμπά μου σταμάτησε μπροστά μου "Μπες μέσα! " μου φώναξε και άνοιξε σιγά σιγά το τζάμι του "ΟΧΙ!"
"Αν δεν μπεις θα σε βάλω με το ζόρι... "
"ΟΧΙ!"
Βγήκε έξω και με έβαλε μέσα με το ζόρι πίσω..." ΑΣΕ ΜΕ! " κλείδωσε τις πόρτες και πήγε να ξεκινήσει, τς ματιά μου έπεσαν στον Γιώργο που καθόταν και με κοίταγε πέντε μέτρα πίσω μου... Κόλλησα στο τζάμι και το χτύπαγα "ΓΙΩΡΓΟΟΟΟ!" δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου, ο Γιώργος γουρλωσε τα μάτια του και έτρεξε πίσω από το αυτοκίνητο, δεν άντεξε πολύ, Έπεσε με τα γόνατα στην άσφαλτο και με κοίταγε να απομακρυνομαι...
Άραγε αυτό ήταν?