Ο δικός μου ντελιβερας

δεν μαγαπαει ?

Δεν μπορεί να ήταν αυτό...Δεν γίνεται να τελείωσε έτσι...
Κάθισα κανονικά στην θέση μου και κοίταξα αγριεμενα τον πατέρα μου από το καθρέφτη!
"Δεν ήθελα..." προσπάθησε να μου μιλήσει "ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΗΡΕΣ, ΜΚΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ ΤΗΝ ΖΩΗ...! " "μόλις τελειώσεις το σχολείο θα πας πάλι...δύο χρόνια είναι, δεν θα χάσεις κάτι...!"
Μόνο τον Γιώργο...
Γιώργος Γιώργος Γιώργος ήταν το μόνο που σκεφτόμουν...
Μετά από δύο ώρες περίπου φτάσαμε στο χωριό, ήταν στην μέση του πουθενά και σχολείο είχε στο δίπλα χωριό...
ΕΙΝΑΙ ΧΑΚΙΑ ΕΔΩΩΩ,το μόνο που θέλω είναι να φύγω...
Ο μπαμπάς μ μου πήρε το κινητό και με έστρωσε κανονικά στο πρόγραμμα του σχολείου...
Δεν είχα κανένα τρόπο να επικοινωνήσω με κανέναν...

Κάπως έτσι πέρασαν δύο χρόνια και τελείωσα το σχολείο, δεν έχω μιλήσει με κανέναν μόνο με την μαμά μου, ξέρω κανονικά ούτε σε εκείνη έπρεπε αλλά ήταν η μόνη που μπορούσα να ρωτήσω για να μου πει νέα...μου είπε ότι ένας νεαρός είχε πάει δύο φορές στο σπίτι και με ζήταγε, τίποτα άλλο.. Με την Θία μιλάω μερικές φορές, όταν την αφήνει η μάμα μου...
Δεν δίνει σε κανέναν το νούμερο του μπαμπά μου, είναι σαν να είμαι φυλακισμένη εδώ...

Στον δρόμο για το γυρισμό
"θέλω όταν δεις την μαμά σου να την αγκαλιάσεις.. " Μου ειπε ο μπαμπάς μου κοιτώντας τον δρόμο παράλληλα " ναι μπαμπά..!" είχα μάθει να υπακουω σε ότι μου λέει, δεν ήθελα να με χτυπήσει οπότε αν μου έλεγε κάτι έπρεπε να το κάνω..
Ο, ναι...δεν σας το πα... Με χτυπάει!

Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ΓΙΩΡΓΟΣ, δεν ξέρω αν θα είναι ακόμα εκεί...αν θα δουλεύει εκεί...αν θα μαγαπαει ακόμα...όταν πήγα στο χωριό δεν συνέχισα το σχολείο και ξανά έκανα την β'λυκειου, είμαι 18,5 χρονών και ήρθαμε εδώ για να περάσω τα γενέθλια μου με την μαμά μου μετά από καιρό, κλείνω τα 18, βέβαια θα ήθελα να ξανά δω τον Γιώργο και ν ατού μιλήσω..
Είναι 21 ποια οπότε...ελπίζω να μην έχει σχέση...
Φτάσαμε στο σπίτι "Τα λέμε!" ο μπαμπάς μου βγήκε και μου άφησε τις βαλίτσες δίπλα μου, με χαιρέτησε και έφυγε, μπορεί να μίλαγε στο τηλέφωνο με την μαμά μου αλλά δεν ήθελαν σχέσης...

Μπήκα στην πολυκατοικία και περίμενα το ασανσέρ... Πάταγα επίμονα το κουμπί μέχρι που κατέβηκε... ΜΙΑ ΩΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ...ποιος μαλακα το κρατάει πάνω..?
Η πόρτα άνοιξε και είδα τον Γιώργο!
Σήκωσε το βλέμμα του για να βγει και με είδε.Αμέσως κοκαλωσε!
Τα μάτια μου κοκκινησαν και ήμουν έτοιμη να το βάλω στα πόδια,χαμήλωσε το βλέμμα του και έφυγε!
Μα....Γιώργο?
Με κοίταξε και έφυγε, από ότι φαίνεται μόνο εγώ δεν σταμάτησα να τον σκέφτομαι...
Νόμιζα ότι...
Μπήκα στο ασανσέρ και ανέβηκα στον όροφο μου, μπήκα στο σπίτι και η μαμά μου έλειπε... Ήμουν σίγουρη...
Πήγα στο δωμάτιο μου και άφησα τις βαλίτσες!