BAŞLADIĞINIZ TARİHİ YAZIP BİRDE TAEHYUNG İÇİN MOR KALP BIRAKIR MISINIZ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Artık bir çocuk olmadığımı biliyordum, fakat 'yetişkin' de değildim. Çocukluğun o mükemmel aldırmazlığıyla, yetişkinliğin acıları ve hayal kırıklığı arasında kalmıştım. Eskiden olduğu gibi cahil ve mutlu olmak istiyordum. Fakat çocukluğun bittiğini biliyordum. O gün arka bahçede, bir çocuk bana acıyan gözlerle baktıktan sonra geleceğimin ümitsizliğini ve boşluğunu görmüştüm."
Christy Brown'un cümleleri yüzümde buruk bir tebessümün yer almasına neden olurken kenarları yırtılmış kitabımın kapağını kapatmıştım.
Gözlerimi otobüsün camından gökyüzüne dikerken harelerim koyu bulutlardan çamur olmuş yerlere kadar gezindi. Sonbahar mevsiminin vermiş olduğu bir grilik vardı bu günlerde. Soğuk havaya inat bir de her yer ıslaktı. Bu cidden katlanılmaz bir durumdu benim için.
Titrek bir nefes verdim ve otobüsün hangi durağa geldiğine baktım. Sonunda istediğim yere geldiğini gördüğümde kitabımı çantama koyup önümde ki koltuğu tutarak ayağa kalktım. Saatlerdir oturduğum için dizlerimde ki sızı kendini belli etmiş ve bu biçimli kaşlarımın çatılmasına neden olmuştu. Üst tarafa koyduğum bavulumu zar zor aldıktan sonra sıkıca kavramış ve ilerlemeye başlamıştım.
Kimseyi rahatsız etmemeye dikkat ederek sonunda en öne ulaşmış ve otobüsten inebilmiştim. Saat geceye gelmişti ve hava kararmıştı. Bulunduğum kaldırımda öylece dikilirken hafif ama fazla esen rüzgarın bir süre yüzümü okşamasına izin verdim. Havaya rağmen yanan bedenimi biraz da olsa rahatlatıyordu rüzgar ve bu tebessüm etmeme neden oluyordu. Ciğerleri susuz kalmış bir vampir edası ile büyük bir nefes aldığımda gözlerimi aralamıştım. Yüzümün önünde uçuşan saçlarımı yavaşça itmiş ve bulunduğum ıssız sokakta, evlerde gözlerimi gezdirmiştim.
Kimse yaşamıyormuş gibi duruyordu.
Sessiz ve ürkütücü...
Tekerlekli valizimi sıkıca kavrayıp sağıma soluma bakmış ve beyaz spor ayakkabılarıma aldırmadan çamurlu suyun üzerinden geçerek karşıya, ıssız evlerin bulunduğu mahalleye giriş yapmıştım.
Karşılıklı evlerin bulunduğu taşlı sokakta duyulan tek şey rüzgarın uğultusu ve valiz tekerleklerimin çıkardığı sesti. İçimde ki asi kartalın tersi ürkek bir ceylan gibi bakıyordum etrafıma.
