Bodyguard//Jungkook•Tamamlandı

"Role"

"Ölünceye kadar seni seveceğimi sanmıştım baba.Özür dilerim aşık oldum"

39.Bölüm/Role

"A-annen yaşıyor yani"

Kendini birden yere bırakan Jungkook ile hızla yanına eğilmiştim.

Dizleri üzerinde dururken birden bedene sarsılmaya başlamıştı.

Kaşlarım çatıldı.

O ağlıyor muydu?

"J-Jungkook-"

Konuşmamı bölen sesli bir şekilde ağlamaya başlamasıydı.

Onun ağladığına şahit olmuştum fakat ilk defa bu kadar sesli ve içli ağlıyordu.

"Annemi bulamıyorum!"

Hıçkıra hıçkıra ağlarken canım yanıyordu.Kalbim acıyor onun için canımdan can gidiyordu.

"Min Ji onu bulamıyorum"derken daha çok sarsılan bedenini sarmalamıştım hemen.

Sımsıkı sarıldım ona.

Sanki acısını alabilirmişim gibi.

Saçlarına öpücükler kondururken gözlerim doluyordu.

Annesi o gece ölmemişti.

Babası olay yerinde hayatını kaybederken annesi oğluyla kalmak için direnmişti.

Sesleri duyan çevre sakinleri eve koşmuş ve ambulansı aramışlardı.

Annesi bitkisel hayatta girdiğinde uzun süre hastanede kalmış ardından da Jungkook onu evine almıştı.

Belki yanıbaşında olmasını istediğindendi bilemiyordum.

"Bir gün eve geldiğimde annem yatağında yoktu"

Yaşlar dolu gözlerini gözlerime değdirdiğinde kalakalmıştım.

İçimde bir şeyler kopmuştu.

Islak kirpikleri ok gibi saplanmıştı ona aşık yüreğime.

"Her şeyi yaptım.Onu bulmak için elimden gelen her türlü savaşı verdim"

Yutkundum.

Taşlar yavaş yavaş yerine oturuyordu.

Jungkook'un başkanın yanında ne intikamı uğruna çalıştığı,neden onun pis planlarına parmak soktuğu,neden koruması olduğu...

Bu şekilde ona en yakın o olacaktı.

Jungkook zeki bir çocuktu.

Aynı zamanda yüreği yaralı bir çocuk.

"Bulamadım.Yaşıyor mu onu bile bilmiyorum"dediğinde alt dudağı titremeye başlamıştı bile.

Elimi yanaklarına koydum.

Hafifçe okşarken onu sakinleştirmeye çalışıyordum.Tabi bende ağlarken ne kadar mümkünse.

"Anneni bulacağız"

Kafamı kendimi desteklercesine salladım yavaşça.

"Sana yardım edeceğim.Canım pahasına olsa bile"