Bodyguard//Jungkook•Tamamlandı

"Baby"

"Beklemek ağrısıdır zamanın"

44.Bölüm//Baby

Bir kapının önüne gelişi güzel atıldığımda acıyla inlemiştim.

Refleksle sırt üstü atıldığım yerde yan dönerken dizlerimi kendime çekmiştim.

Karnımın acısının yanında sırtım bir hiçti.

Canımın acısı ruhumun acısına karışmıştı.

"Lanet olsun!"diye mırıldanmıştım kendi kendime.

Karnımın sancısı bir saniye olsun dinmek bilmiyordu.Kanlı elim yavaşça yine karnımı bulduğunda elimdeki kurumuş kanın yerini taze kan almıştı.

Ağlıyordum.

İçim kan ağlarken dışımdan da hüngür hüngür ağlıyordum.

Bize verilen bir mucizeydi bu bebek.

Baba olamayacağı için kendini suçlayan Jeon Jungkook'un baba olmak için fırsatıydı.

Ama olmuyordu.

Yine hayatımızda bir şeyler ters gidiyor mutlu olamıyorduk.

Sanki bize haram kılınmış gibiydi.

Arabanın kapanma sesinin ardından uzaklaştığını anladığımda derin bir nefes almıştım.

Gitmişlerdi.

"Kimse yok mu?"

Yüksek çıkartmaya çalıştığım sesim inlememle kesilmişti.

"Yardım edin!"

Bilincim arada bir kayıp giderken kendimi toparlamaya çalışıyordum.

Kaybedemezdim.

Onun öylece ölmesine izin veremezdim.

Yanımdaki kapıya puslu gözlerimle zar zor seçerken tandıklık hissi kaşlarımı çatmama sebep olmuştu.

"Jungkook"diye fısıldadım.

Burası Jungkook'un eviydi.

Bir umut seslenmiştim.Kimse beni duymuyordu.

Midem bulanıyordu.Sırtımın acısı karnımın acısıyla birleştiğinde katlanacak gücü kendimde bulamıyordum.

"Ah!"

Sancı ile kasılırken hıçkırıklara karışmış sesli ağlamam şiddetli bir hale dönüşmüştü.

Tek elim karnımdayken kanlı olan diğer elimi saçlarımın arasına götürmüş ve çekiştirmiştim.

"Öleceğim!"

Gözyaşlarım;kaşım,sırtım ve bacaklarımdan zemine dökülen kan damlalarına eşlik ediyordu.

Kötüydüm.

Hemde çok kötü.

Titreyen kanlı elimi yavaşça kapıya vurmak için yaklaştığımda yetişemiyordum.

Parmak uçlarım.

Vurmak için çabaladığı kapıya sadece parmak uçlarım değiyor kapıda kan izleri bırakıyordu.