•𝙄𝙙𝙙𝙞𝙖 - 𝙏𝙚𝙭𝙩𝙞𝙣𝙜•

3.0

keyifli okumalar.

2 HAFTA SONRA

Babam ve Atlas yani babamların bildiği adıyla Efe, çok güzel anlaşıyorlardı. Babam ara ara bana imâlarda bulunup onun ne kadar iyi bir çocuk olduğunu söylüyor bıyık altından gülüyordu. Son iki gündür Atlas'ın evinde fazlasıyla vakit geçirdiğim için şu an babamla garip bir şekilde bakışıyorduk. Annem babamın çayını doldurduğundan görmüyordu. Büyük ihtimalle birazdan ellerinde çayları, beni soru yağmuruna tutacaklardı. Çayını babama verip sehpaya koyduğu çayını eline alıp ikisi birden bana bakmaya başladı. Tam kaçmak için kalkarken babam, "Otursana kızım," dedi. El mecbur tam kalkamadığım koltuğa yeniden oturdum. Ellerimle uğraşmaya başladım.

"Ee kızım iyi miymiş?" diye sordu annem.

"Kim anne?" diye cevap verdim.

"İki gündür kimin yanındaysan onun." dedi gülerek. Ne oluyor ya, ölüyor muyum ben?

"İyi de yani niye öyle bakıyorsunuz?"

"Aranızda bir şey mi var Efe oğlumla?" diye sordu babam gülmemeye çalışarak. Bunlar ne demeye çalışıyordu?

"Hayır, nereden çıktı?" diye sordum. Aynen baba hatta seviştik dün öğlen. Ya sabır!

"Biz bilmeyiz. Birlikte olsanız çok sevinirdik. Gül gibi çocuk." dedi babam gülerek. Gülümsemeleri yüzünden hiç eksik olmuyordu maşallah.

"İyice saçmalamaya başladınız ya, siz böyle değildiniz. N'oldu size?" dedim yakınır gibi.

"Yok kızım biz öylesine sorduk. Yoksa bize bir şey olmadı." babama destek çıktı annem.

"Tamam o zaman ben odama gideyim."

"Tamam, istersen Efe'nin yanına git kızım." dedi babam arkasından annem kahkaha attı. Ne oluyordu ya bunlara? Allah akıl fikir versin.

Odama geçip elime telefonumu aldım. Atlas'a mesaj yazmaya başladım.

Gökçe : Annemler sabahtan beri Efe'yle aranızda ne var diye soruyor. (19.03)

Mesajı atıp telefonumu yatağımın üstüne koydum. Müzik açıp tavanı izlemeye başladım. Düşüncelerden sıyrılıp telefonuma baktığımda Atlas'ın hâlâ cevap vermediğini gördüm. Aradan yaklaşık yirmi beş dakika geçmişti. Evde olması gerekiyordu. Bugün yalnızca işe giderken görmüştüm ondan sonra görüşmemiştik. Merak edip Atlas'ı aradım.

Atlas aranıyor...Çalıyor...Çalıyor...

Telefon kapanana kadar çaldırdım, son çalışında açıldı.

"Alo." dedi bir kadın sesi. Atlas'ın telefonunu bir kadın açmıştı.

"Alo, kimle görüşüyorum? Atlas nerede?" diye sordum endişeyle. Selen olması için içten içe dua ediyordum. Arkadan anlamadığım sesler geliyordu. Müzik sesi gibi. Karışık ve boğuk sesler.

"Atlas bekle aşkım geliyorum." dedi kadın sonra benim telefonda olduğum aklına gelmiş gibi tekrar konuştu, "Kiminle mi?" deyip yapmacık bir gülüş attı kadın. "Sevgilisiyim canım, işimiz yarım kaldı. Sana iyi geceler." deyip telefonu kapattı.

Bu neydi şimdi? Sevgilisiyim mi demişti o? Aşkım mı demişti o benim bakmaya doyamadığım adama? İşimiz yarım mı kaldı dedi dokunmaya korktuğuma? Ben az önce ne yaşadım? Başımdan kaynar sular dökülmüş gibi oldum. Dumura uğramıştım. Olanlara inanamıyordum ama ne olduğunu da öğrenmek istemiyordum.

***

Selaaaamm! Nabersiniz? Beklettiğim için üzgünüm..

İki üç bölüm sonra final yapmayı düşünüyordum bölüm yazarken ama kaos olmadan yapamıyorum galiba..

Hepinize güzel akşamlar öptüm kocaman. <333