İçim de kalan ukteler kalemim de kalan mürekkepler oldukça yazıyorum.
Damla damla kuruttuğun gözyaşlarımı, şimdi ıslatmak için kova kova sevgi verip ıslatmaya çalışıyorsun ama gözlerim çöl gibi susuz kuru . Dolduramazsın, içinde sende kaybolursun am...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KENDİMİM
...
Hüzün gemisi burası kaptan Rotanı çevir mutluluğa doğru Kollarım eşlik etsin rüzgara Efil efil saçlarım süzülsün dalgasında Huzur bulayım o küçük mırıltıda Sadece kendim olayım Bu bilinmez rotada Demini aldı yeterince her şey Yıldızlar açık unutulsun bu gece Pas tutmasın gökyüzü Kirlenmesin gözyaşlarım Sokaklar ev olur bana yoksa Duvarlar değil! Soğuk kucak açar bana En azından duvarlar etrafımı sarar korurdu Onun tuttuğu soğuk bile uykumu getirirdi Gidip geldikçe içim kan gövdeyi götürüyor! Şimdi ise kendimi yakarak ısıtıyorum bu bedeni Bu yol yaksa da kendim olmak için her şeyim feda Üstü başı kirlenmiş çocuk gibi olsam da Ben kendimim artık
