İçim de kalan ukteler kalemim de kalan mürekkepler oldukça yazıyorum.
Damla damla kuruttuğun gözyaşlarımı, şimdi ıslatmak için kova kova sevgi verip ıslatmaya çalışıyorsun ama gözlerim çöl gibi susuz kuru . Dolduramazsın, içinde sende kaybolursun am...
Yazdıklarımız gelseydi biz böyle yazamazdık. Kalbimize işleyenler dolup taşıp mürekkeple devam ettiğini bilseydi gitmezdi. Mürekkebin bir gün biter benim aşkımla, birbirimizin ruhuyla devam ettirelim derdi.
